ARZUNUN ESİRİ - Esaret Serisi 1 (TAMAMLANDI)

22. BÖLÜM

İnsanlar Plan Yapıyor Tanrı da Gülüyor muydu?

EFE

Elif'in gözlerime bakıp, beni sevdiğini söylemeyi reddetmesinin ve kucağımdan kalkıp koşarak kaçmasının üzerinden on beş gün geçmişti. Onu sevdiğimi söylemem ve neredeyse duymamış gibi yapmasının üzerinden on beş gün geçmişti. O anda peşinden gidip gözlerinde gördüğüm gerçekleri duyana kadar onu yatakla arama sıkıştırıp işkence etmemek için kendimi tutmak zorunda kalmıştım. Hayal görüyor olamazdım ya? Beni seviyordu. Bunu biliyordum ama birimizin mantıklı olması gerekiyordu. Ayrıca baskı altındayken itiraf etmesinden yeterince tatmin olmam mümkün değildi.

Bu demek değil ki kudurmuyordum. Beni seviyordu! Göğsüme dolan zafer hissi komikti. Sanki bir şey başarmışım gibi hissediyordum. Onu kazanmışım gibi. Kalbinin içine sevgiyi koyan benmişim gibi. Oysa sevebilme becerisine sahip olan oydu. Sevgiyi tadacak kadar cesur olan oydu. Bunu dile getiremeyecek kadar yaralı ve ürkek olan da oydu ve asıl sorun da buydu. Bana güvendiğini söylese de henüz gidecek çok yolumuz vardı.

Hikayesinin bir kısmını dinlemiştim. Bu sayede yaşadıklarının bugün verdiği kararları nasıl etkilediğini anlama fırsatı elde etmiştim. Babası, Joseph ve arada kim bilir kimler Elif'i sevmesi gerekirken onu yarı yolda bırakmışlardı. Korkularının bir aslı vardı. Gerçeklerdi. Ve şu anda en çok istediğim şey o korkularını birer birer yok etmekti. Bunu nasıl yapacaktım?

Elif'in de bunu istemesi gerektiğinin farkındaydım. Gördüğü her sevgi kırıntısına gözlerini kapıyor, duyduğu her sevgi sözcüğüne kulaklarını tıkıyordu.

Daha fazlası vardı. Biliyordum. Hikayesinin kalanını da duymalıydım. Aldatılmıştı. Mutsuzdu. Güvenini kaybetmişti. Başka? Bana beni sevdiğini söylememesinin asıl nedeni karanlıkta saklıydı.

Bu yüzden de onları buraya çağırmıştım.

"Sana yardım edemeyiz," dedi Bulut. Gamze ve Elif'in beyaz atlı şövalyesi. Kaşlarımı çattım. Bazen hala ilişkimizi baltalıyor olabilir mi diye düşünmeden edemiyordum. Bulut gizlemeyi mükemmel şekilde başardığı alkol problemi dışında kadınların hayalini kurduğu o adamdı.

"Onun mutlu olmasını istiyorum."

"O zaman onu bırak ve kendi cafcaflı hayatına geri dön."

Nil'i çağırmakla hata ettiğimi biliyordum. Gamze Nil'i dürttü. Nil omuz silkmekle yetindi.

"Cafcaflı hayatı isteseydim onu alırdım. Ne gibi insanlarla takılıyorsun bilmiyorum ama kimseyi kandırmaya ihtiyacım yok Nil. Özellikle de kendimi. Neden mutlu olmayacağım bir yolu seçeceğimi düşünüyorsun? Ben aptal mıyım?"

"Erkeklerin sorunu da bu işte. Asla yetinmeyi bilmezsiniz. Her iki hayatın da kapılarının sizler için açık olmasını istersiniz."

"Tekrar ediyorum. Çevreni değiştir."

Gamze güldü. Bulut bile hafifçe sırıtıyordu.

"Sen ne diyorsun Zeynep?"

Elindeki telefondan başını kaldırıp önce diğerlerine sonra bana baktı.

"Neden burada olduğumu anlamaya çalışıyorum."

"Aman be sende..." diye söylendi Gamze.

"Ne var?"

"Seni ne kadar sevdiğini bilmiyormuş gibi davranmak işine geliyorsa sen bilirsin ama Elif senin için her şeyi yapar."

"Beni bırakıp gitmek gibi mi?"

Ellerimi yüzüme kapayıp dirseklerimi masaya yasladım. Bu iyiye gitmiyordu. Şimdiye kadar birlikte takılmayı nasıl başardıklarını anlamak zordu.