Because I Love You N.H.

11

Pov Lauren

"Lauren" zegt Niall en staat op. Verbaasd en langzaam loop ik naar beneden. "Niall" zeg ik zacht. Hij kijkt me aan en pakt mijn handen vast. "Wat doe jij hier?" Vraag ik fluisterend. "Op jou wachten" zegt hij. "Waarom?" Vraag ik verbaasd. "Omdat ik wil dat je weet dat ik niet boos op je ben" zegt hij. Ik kijk naar beneden en glimlach. "Echt niet?" Vraag ik zachtjes. "Ik ben niet boos op je, ik weet waarom je dit allemaal hebt gedaan. Josh kwam helemaal overstuur naar me toen en ik vertelde dat je naar Canada was. Hij vertelde het hele verhaal waarom en wat enz" zegt hij zacht en tilt mijn hoofd op en nu kijk ik hem aan. "Kom, dan gaan we" zegt hij en laat een hand los. Met de andere trekt hij me mee naar buiten. Ik loop verbaasd naast hem.

"Waar gaan we naartoe?" Vraag ik en we lopen naar zijn auto denk ik. "Naar een parkje" zegt hij. "Maar ik heb huisarrest" zeg ik zacht. "Dat gaan we nu regelen" glimlacht hij en maakt de deur open. Hij laat me instappen en doet de deur weer dicht. Hij loopt naar de andere kant van de auto en stap in. "Hoe?" Vraag ik. "Je ziet het" zegt hij en rijdt weg. Ik knik maar. "Hoe was het daar?" Vraagt hij. "Leuk. Fijn" zeg ik en sluit mijn ogen. Ik ben moe, het is daar in LA 5 uur in de ochtend.

"Lau" zegt hij en voel dat de auto stil staat. Ik open mijn ogen weer en kijk hem aan. "Je moet ff mee" zegt hij. Ik knik en stap uit. Ik zie dat we voor mijn huis staan, dank je. "Nee, hier gaan we dus mooi niet naar binnen" zeg ik en zet een stap achteruit. "Jawel, het komt goed. Echt" zegt hij en glimlacht. Ik zucht en loop achter hem aan mijn huis binnen. "Hellow" gil ik maar en we lopen de woonkamer binnen. Ik gooi mijn tas op de bank naast mijn ouders en ze kijken mij gelijk aan. "Waarom is Niall hier?" Vraagt mijn moeder gelijk boos. "Hallo Lauren, hoe gaat het?" Mompel ik. "Omdat wij een werkstuk voor school moeten maken, maar dat moet bij mij thuis. Dus ik wilde vragen of ze naar mij toe kon gaan" zegt Niall gelijk. Ik knijp in mijn trui. "En omdat het nogal veel is kan ze misschien gelijk bij mij slapen" zegt hij weer. Ik slik. "Je weet de afspraak Niall" zegt mijn vader. Ik zucht. "Dat weet ik, maar het moet echt bij mij en het moet morgen af zijn" zegt Niall. Okay dat had hij niet moeten zeggen. "Niall het kan echt niet. Ze heeft huisarrest" zegt mijn moeder. "Dat weet ik, maar als we dit niet goed doen, dan kan ik weer een onvoldoende verwachten en dat blijf ik zitten in het examenjaar" mompelt hij. "Okay, als je op haar let en morgen op school is en veilig blijft" zucht mijn vader. "Is goed. Dank je" gil ik en ren de gang in. Ik ren naar mijn kamer toe.

Ik sta voor mijn kast en gaap. Ik hoor dat iemand mijn kamer binnen komt lopen. Ik kijk om en zie dat Niall is. "Hey" zegt hij zacht en komt naast me staan. "Hey" zeg ik en gaap again. "Ga je kleding voor morgen pakken?" Vraagt hij. Ik knik. "Dan zal ik iets warms aandoen. Nou niet warm, maar morgen wordt veel kouder dan vandaag" zegt hij. Ik knik en pak gewoon wat stuff. "Morgen muziek en geschiedenis en die Summer toch?" Vraag ik en pak mijn tas in. Hij knikt en gaat op mijn bed zitten. "Je hebt echt een mooie kamer" zegt hij. Ik glimlach. "Dank je" zeg ik en rits mijn tas dicht. Ik ga naast hem zitten, nou liggen. Ik pak mijn telefoon en ga naar snap. Ik maar stiekem een foto van hem en verstuur hem naar Shawn, Malia en Nash met de tekst 'cuteness overload😌❤️😱🦄✨❤️'. Ze zien hem nu toch niet of ze moeten er vroeg bij zijn.

"Zullen we gaan?" Vraagt hij en kijkt naar mij. Ik doe snel mijn telefoon uit en kijk hem zo normaal mogelijk aan, ik ga dan altijd grijnzen. "Wat heb je gedaan?" Vraagt hij. "Niks" glimlach ik. "Jawel" zegt hij en gaat naast me liggen. "Nee echt niks" zeg ik. Hij kijkt me aan en ik begin te grijnzen, ik kan hier dus echt niet tegen. "Lauren" zegt hij. "Echt niks. Wat zou ik moeten doen?" Grinnik ik. "Geef je telefoon" zegt hij en glimlacht. Ik ontgrendel hem en geef mijn telefoon. Wat kan hij zien? Na die snap kan hij niet eens meer zien. "Okay we gaan" zegt hij en staat op. Ik sta ook op en hij geeft mijn telefoon weer terug. Ik pak mijn tas en er lopen weer naar beneden. Ik pak mijn schooltas. "Hoe laat ben je morgen weer terug?" Vraagt mijn moeder terwijl ze haar doktersjas aandoet. "Volgens het rooster om half 3, dus ja. Anders bel ik wel" zeg ik. Ze knikken en we lopen naar buiten.

We rijden naar het parkje. "We moesten toch dat verslag maken voor morgen?" Vraag ik verbaasd. "Ja en nee. Ik heb hem al af en jij hoeft het niet te maken" grinnikt hij. "Niall" lach ik. "Dit is veel leuker dan het verslag maken" zegt hij en we stoppen. Hij stapt uit dus dan doe ik dat ook. Hij loopt naar me toe en pakt mijn hand vast. Ik glimlach, ff dat je het weet, het regent niet meer en de zon schijnt. We lopen gewoon door het parkje heen.

Ik stop met lopen en kijk hem aan. "Was het waar? Met het vliegveld?" Vraag ik zacht. "Ja" zegt hij zacht en kijkt me ook aan. Hij likt zijn lippen en zijn hoofd komt dichterbij. Ik voel mijn hart in mijn keel. Hij legt zijn handen op mijn heupen en drukt zachtjes zijn lippen op die van mij. Ik sluit mijn ogen en kus terug. Ik voel zijn perfecte, hemelse, zachte lippen weer op die van mij. De vlinders vliegen door mijn buik en ik leg mijn armen in zijn nek.

Hij trekt terug en kijkt me aan. Ik voel dat mijn wangen warm zijn, dus waarschijnlijk bloos ik. Hij glimlacht. "Wil je mijn princess zijn?" Vraagt hij. "Ja" glimlach ik. Zijn glimlach wordt nog groter. Hij tilt me op en draai ik rondje. Ik glimlach nog erger. Hij zet me weer neer en drukt zijn lippen weer op die van mij. Ik glimlach en kus terug.