Because I Love You N.H.

4

Pov Lauren

We zitten midden in de les. Ik kijk op en kijk naar Josh. Hij probeert oogcontact met me te maken. 'Wat' vorm ik met mijn lippen. Hij zegt iets, maar kan het niet lezen en zien. Ik kijk hem niet begrijpend aan. 'What the fack' vorm ik weer. Hij grinnikt en loopt naar me toe. Hij komt naast me staan.

"Je bent moe" fluistert hij. Ik knik. "Ga naar huis joh" fluistert hij weer. "Dan ga ik juist slapen en blijf in het ritme van Canada" mompel ik. "Ga nu maar. Ik meld je af" zegt hij. "Nee" zeg ik. "Echt niet?" Vraagt hij. "Nee echt niet. Ik moet gewoon wennen" zucht ik. Hij knikt en loopt weer weg. Ik zucht. Ik kom dus echt niet uit deze vragen. Ik ben gewoon te moe om ze te beantwoorden. We moeten een toets maken om te kijken wat je allemaal van muziek weet. Het is nu vrijdag en alles hakt er nu in. Weinig slaap deze week en omdat het vrijdag is. Maandag viel wel mee, maar nu. O my god.

Ik kijk Josh weer aan en schud mijn hoofd. Hij knikt. Ik pak mijn spullen in en loop naar voor. "Naar huis?" Fluistert hij. Ik knik. "Ik red het niet" mompel ik en lever alles in. "Is niet erg. Ik loop ff mee" zegt hij. Ik knik. "Dames en heren. Ik ben even met mevrouw mee naar de balie om haar af te melden" zegt hij tegen de klas. Louis en Niall beginnen met hun wenkbrauwen te wiebelen. Ik kijk ze gewoon aan, geen fut om te reageren. Ik loop de klas uit en wacht. Josh loopt naar me toe. "Je gaat echt gelijk slapen. Maakt niet uit hoelang. Je gaat slapen" zegt hij. Ik knik en we lopen naar de balie toe. Hij meldt me af. "Kijk je uit?" Vraagt hij. "Ja" zeg ik hees. Hij knikt. "Ik spreek je nog wel. En gelijk slapen he? Hou geen rekening met de tijd" zegt hij. Ik knik. "Doei" zeg ik zacht. "Doei" zeg hij en ik loop weg. Ik neem de bus, hij stond toevallig klaar.

Als ik thuis ben loop ik gelijk naar boven. Ik doe mijn gordijnen dicht. Zet mijn telefoon uit en ga in bed liggen. Ik sluit mijn ogen en vak gelijk inslaap.

•

Ik word langzaam wakker. Ik draai me om en ga op mijn rug liggen. Ik hoop dat het gewoon lekker laat is. Ik open langzaam mijn ogen en zie dat het pikken donker is. Ik pak mijn telefoon en zet hem weer aan. Ik ga helemaal onder de dekens liggen en wacht totdat hij aanstaat. Ik sluit mijn ogen weer en heb serieus weer de neiging om in slaap te vallen. Maar ik hou me sterk, ik blijf wakker. Als mijn telefoon aanstaat zie ik dat het half 5 is. Okay, ik heb 3 uur geslapen. Kon langer. Ik sta op en trek mijn onesie aan. Ik heb wel gewoon een shirt en een bh aan... Ik doe mijn haar in een knot en loop naar de badkamer. Ik haal m'n make-up van mijn face en loop naar beneden.

Als ik beneden kom, in de woonkamer, zie ik een paar gasten op de bank zitten. Ik wrijf in mijn ogen en zie weer scherp. Het zijn Louis, Niall en die andere gasten van dinsdag. "Wat doen jullie hier?" Vraag ik. Ze kijken op en glimlachen. "Gewoon. Jou opvrolijken" zegt Niall en staat op. Hij loopt naar me toe en geeft me een knuffel. Ik glimlach en de rest geeft me ook een knuffel. "Wat heb je?" Vraagt Harry terwijl ik in een kleermakerszit ga zitten op een stoel. "Jetlag" zucht ik. "Nu nog?" Vraagt Louis verbaasd. Ik knik. "Ik kan daar echt slecht tegen en vooral als je ondertussen ook nog naar school moet" mompel ik. Ze knikken. "I get it" zegt Liam. Ik begin weer te glimlachen. "Wow dat zag er echt heel eng uit" zegt Niall. "Jullie accenten zijn zo schattig" zeg ik. Ze lachen.

"Hoelang zitten jullie hier al?" Vraag ik. "Sinds half 5" zeggen ze. "Dus nog niet zo lang dus" mompel ik. "Niet lang? Het is al 7 uur" zegt Harry niet begrijpend. "Half 5 toch?" Vraag ik. "Naha, 7 uur" zegt hij. Ik kreun. "Zijn er al mensen hier geweest?" Vraag ik. "Ja, een meisje. Lotte volgens mij. Ze zei dat ze bij iemand blijft slapen en dat vindt je moeder goed" zegt Louis. Ik knik. "Voor de rest niemand?" Vraag ik. "Nope" zegt Liam. Ik zucht opgelucht. "Blijven jullie eten? Jullie hebben ook 2 uur op mij gewacht dus" zeg ik. "Als het mag" zeggen ze in koor. "Ik ga ff bellen" zeg ik en sta op. Ik loop snel naar boven en pak mijn telefoon. Ik bel mijn moeder en loop ondertussen naar beneden.

M: "Hey Lauren" zegt ze vrolijk.

L: "Hey mam, ik heb een vraagje" zeg ik en ga weer op ze bank zitten.

M: "ga je gang". Iedereen kijkt mij aan.

L: "mogen er een paar vrienden blijven eten?"

M: "hoeveel zijn er een paar?"

L: "4". Ze zucht en zegt iets tegen iemand.

M: "ja is goed. We bestellen nog wel wat sushi bij"

L: "sushi?? Weet je wel niet hoe duur?" Gil ik bijna.

M: "schat, vandaag mag het en omdat het je vrienden zijn. Bestel anders maar nog 1 pizza erbij"

L: "okay. Ik zal het doen. Dank je"

M: "geen probleem lieverd. We zijn over een kwartier thuis"

L: "tot zo"

M: "tot zo" zegt ze en hangt op.

"Jullie mogen blijven eten" zeg ik. Ze gillen blij. Ik kijk ze niet begrijpend aan. "En we mogen 1 pizza bestellen want we krijgen zo sushi" zeg ik weer. Niall pakt gelijk zijn telefoon en typt iets in. Hij praat wat en weet ik het. "Geregeld" zegt hij trots. Ik frons. "Hoe? En hoe weet je dit adres?" Vraag ik. "Omdat ik de straatnaam weet en het nummer. En ga gewoon bellen" lacht hij. "Gek" lach ik.

"Maar okay. Hoe gaat het met Josh?" Vraagt Liam met wiebelende wenkbrauwen. "Go-weet ik het" zeg ik. Ik versprak me weer bijna. "Say it" zegt Harry lachend. "Hoe moet ik dat weten. Tijdens de les was hij volgens mij wel normaal" zeg ik en gooi mijn armen in de lucht. Ze lachen. "Tuurlijk. Hij kijkt de hele tijd naar jou en jij naar hem" lacht Louis. Sow what? Het is mijn broer. "Okee?" Vraag ik. "Jullie passen wel bij elkaar" zegt Liam. O my god. HIJ IS MIJN BROER!! We lijken veel op elkaar okay?! "Nee" zeg ik. "Gewoon niet".

-

Because it is today