Because I Love You N.H.

25

Pov Niall

Ik loop haar kamer binnen en ga naar haar bed. "Hey babygirl" zeg ik zacht en druk een kusje op haar voorhoofd. Ik pak een stoel en zet hem naast haar bed neer. Ik ga erop zitten en pak haar hand vast met mijn beide handen. "Wordt snel wakker" zeg ik zacht en druk een kusje op haar vingers. "Please, ik kan niet meer langer zonder je. Ik red het niet meer" fluister ik.

Ik voel een zacht kneepje in mijn hand. Ik kijk op en zie haar voor iets vechten. "Babe" zeg ik. Ze opent langzaam haar ogen, maar knijpt ze weer dicht. "Wacht" zeg ik en sta op. Ik knip het licht uit en doe de gordijnen dicht. "Toe maar" zeg ik en ga weer naast haar zitten. Ze opent langzaam haar open en kijkt om zich heen. Ik glimlach. Ze kijkt me aan. "Niall" fluistert ze. Ik knik. "Moet ik je moeder halen?" Vraag ik. Ze schudt haar hoofd. "Ik wil je een kusje geven. Daarna mag je mama halen" zegt ze hees. Ik glimlach nog erger en sta op. Ik loop naar haar toe en druk mijn lippen op die van haar. Ze kust terug. De vlinders vliegen weer door mijn buik, na een week weer. Haar zachte perfecte lippen.

Ik trek na een tijdje terug. "I love you" fluister ik. "I love you too" fluistert ze. "Ik ga mama halen" zeg ik zacht. Ze knikt. Ik druk een kusje op haar lippen en loop haar kamer uit. Ik zie Leah bij de liften lopen. Ik ren naar haar toe.

"Niall rustig" zegt ze chagrijnig. "Leah" glimlach ik. "Ze is wakker". Ze kijkt me ongelovig aan. "Echt?" Vraagt ze. Ik knik glimlachend. Ze douwt haar spullen in mijn handen en rent naar Lauren's kamer toe. Ik loop blij weer naar haar kamer toe. Ik word tegen gehouden als ik haar kamer binnen wil lopen. "Ze zijn bezig" zegt een vrouw. Ik knik. Mijn dag ik nu echt perfect. "Haar hartslag gaat snel" hoor ik iemand zeggen. Mijn hart staat even stil. "Dat komt omdat haar vriendje er net was toen ze wakker is geworden" hoor ik Leah zeggen. "Dat komt door Niall's kus" hoor ik Lauren zeggen. Mijn glimlach word groter en groter. Er worden echt allemaal vragen gesteld en dan gaat de deur weer open.

"Niall, je mag komen" zegt haar moeder. Ik pak haar spullen en loop de kamer binnen. "Ze moet aansterken en rustig aandoen" zegt ze. Ik knik. De verpleegkundigen lopen de kamer uit. "Zal ik je op de lijst zetten? Dat je hier mag blijven buiten het bezoekuur" zegt ze. "Ja" zegt Lauren gelijk. "Ja" zeg ik zacht. Ze knikt en neemt haar spullen van me over. "Dank je. Doe rustig aan, morgen doe ik wel alle onderzoeken. Niall, wil je er niet zoveel over vertellen tenzij ze dat zelf wilt?" Vraagt ze aan mij. Ik knik. "Okay. Dank je. Daaaag" zegt ze en loopt de kamer uit. Ik glimlach en loop naar Lauren toe.

Pov Lauren

Ik voel me zo zwak en moe, maar toch ook weer niet. "Baby" zegt Niall. Ik glimlach en kijk hem aan. Hij komt op mijn bed zitten. "Kan je zitten?" Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. "Maakt niks uit" zegt hij. Ik leg mijn hand op zijn been. "Hoe voel je je?" Vraagt hij. "Moe, futloos, zwak" mompel ik. Hij knikt. "Ga anders even slapen" zegt hij. Ik knik en zucht. "Wil je hier blijven?" Vraag ik zacht. "Tuurlijk babe" zegt hij en pakt mijn hand. Hij drukt een kusje op mijn hand. Hij staat op en komt boven me hangen. "Slaap lekker princess" zegt hij. "Slaap lekker Ni" mompel ik. Hij drukt een kusje op mijn lippen en daarna nog een keer en daarna een lange kus, dat doet hij altijd als we niet bij elkaar slapen, maar gewoon de middag met elkaar doorbrengen en dan aan het einde als hij weg moet.

Ik trek terug en kijk hem aan. Hij glimlacht en gaat zitten. Hij pakt mijn hand vast en drukt er kusjes op. Ik sluit mijn ogen en val langzaam inslaap.

•

Ik schiet omhoog en open mijn ogen. Ik merk dat ik snel adem. "Babe" hoor ik Niall gestrest zeggen. Ik kijk naar hem en hij kijkt me bezorgd aan. "Louis" fluister ik. "Waar is Louis?" Vraag ik. "In een andere kamer, hoezo?" Vraagt hij zacht. "Zayn" zeg ik en er rolt een traan over mijn wang. "Shh babe" zegt hij en knuffelt me. Ik verberg mijn hoofd in zijn nek en huil. Ik hoor dat er mensen de kamer binnenrennen. "Wat is er?" Vraagt een mannenstem. "Ze herinnert iets van voor de coma" zegt Niall. Mijn schouders beginnen te schokken. "Hij stak een mes in zijn been" huil ik. "I'm here. It's okay" sust hij. Ik pak hem stevig vast.

Ik laat hem los en veeg mijn tranen weg. "Redt hij het?" Vraag ik. Hij knikt. Ik zucht opgelucht. "Gaat het? Je was onrustig" zegt hij. "Het gaat" zeg ik zacht en haal mijn neus op. "Wat droomde je?" Vraagt hij. "Kom" zeg ik en klop op mijn bed. "Het mag" zeg ik en knik. Hij schopt zijn schoenen uit en komt voor me zitten.

"Ik zag alles weer met Zayn" zeg ik zacht en kijk naar mijn handen. "Maar wat was er nou allemaal gebeurt?" Vraagt hij. "Ik werd er na Louis eruit gestuurd. Ik liep naar beneden en zag dat Louis vast werd gehouden door twee jongens. Ik zei er wat van en duwde een gast weg, volgens mij was dat Zayn. Van Louis mocht ik me er niet mee bemoeien, maar toch deed ik het. Ik voel me zo schuldig over dat. Ik werd ook vast gepakt en kreeg een paar klappen. Louis zei de hele tijd dat Zayn niks bij mij moest doen, maar hij begon Louis juist erger te slaan. Toen stak hij een mes in zijn been. Hij viel neer en ging out. Zayn begon mij weer te slaan. Ik vroeg waarom hij dit deed, hij zei: 'omdat jij mijn vrienden hebt afgepakt'. Iets wat ik niet echt snap, maar okay. Toen sloeg hij me harder. Ik voel op mijn knieën en hij zei de hele tijd: 'voor Niall', 'voor jou', 'voor iedereen' ofso. Toen voel ik op de grond en hoorde iemand nog 'hey' zeggen, toen ging ik out" vertel ik en kijk hem voorzichtig aan. Een traan rolt over zijn wang. Ik veeg hem weg met mijn duim. "Het is zo heftig" fluistert hij en kijkt me verdrietig aan. Ik knik. "Maar wie is Zayn?" Vraag ik. Hij slikt.

"Dat was een vriend van ons, Liam, Harry, Louis en mij. Wij werden altijd gezien als 'de jongens van de school'. Hij zat op jouw plek en hij was, naast Liam, eigenlijk een soort van vader vorm. Hij beschermde je tegen Louis als hij weer flauw deed en ja. Hij was mijn beste vriend totdat hij naar een andere school ging. Hij veranderde en liet ons vallen. Wij hebben het daarom ook moeilijk gehad. Toen kwam jij bij ons in de klas en eigenlijk was het weer beter. Jij bent druk en vrolijk waardoor Louis ook weer zichzelf is. Wij hebben hem dus al een tijdje niet meer gesproken" zegt hij. "Oh" zeg ik zacht. "Maar ik snap niet hoe hij jou kent. Ik bedoel, jij bent mijn vriendin, maar wat heeft hij daarmee te maken?" Vraagt hij. "Omdat ik jouw vriendin ben en misschien denkt hij dan dat het door mij komt dat jullie heb niet meer zo vaak zien" zeg ik zacht. "Niet denken" zegt hij en legt zijn hand op mijn wang.

"Ik wil je nu echt gaan zoenen" fluistert hij. "Ik heb al zo lang niet mijn lippen op die van jou gehad en gezoend". Ik bloos. "Pak je kans" fluister ik. "We zijn in de ziekenhuis. Das awkward" zegt hij zacht en bijt op zijn lip. "Kijk of de deur dicht kan" zeg ik. Hij knikt en staat op. Hij doet de deur dicht en komt weer op bed zitten. Ik heb ook geen kamermaatje dus ben alleen. "Mag je wel zoenen?" Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. "Ik heb het nodig, dus dan doe ik het gewoon" zeg ik en druk mijn lippen op die van hem. Hij glimlacht en kust terug. Ik leg mijn armen in zijn nek en hij vraagt om toestemming. Ik glimlach en open mijn mond. Zijn rong glijdt in mijn mond en als mijn tong die van hem ontmoet, gaan de vlinders los in mijn buik. Onze tongen draaien rustig om elkaar heen.

Ik trek na een tijdje terug omdat er op de deur wordt geklopt. Hij kijkt me aan en glimlacht. "Ik heb dit zo gemist" zegt hij. "Ik ook" fluister ik en ga weer onder de dekens liggen. Hij klimt van mijn bed af. "Ja" zeg ik. De deur gaat open en Josh loopt naar binnen. "Hey" zeg ik. Hij loopt echt gelijk naar me toe en knuffel me. "Hoe gaat het?" Vraagt hij. "Goed" zeg ik. Hij trekt terug en kijkt me aan. "Je gezicht ziet er weer normaal uit" zegt hij. "Gezicht? Normaal?" Vraag ik. Hij knikt. "Oh Ow ja" zeg ik zacht.