Lauren verhuist van Canada naar Engeland. Ze komt in de klas van Niall terecht. Niall probeert close met haar te worden, maar Lauren laat dat misschien niet toe, of misschien ook wel. Lauren weet soms niet wat ze moest doen nadat ze is verhuist. Kri...
We lopen in het bos, een plek waar we vaak kwamen.
"Dus je bent dus door die gast in coma geslagen?" Vraagt Shawn. "Jupp" zeg ik. "Maar wat vond Niall daarvan dan?" Vraagt hij zacht. "Die heeft volgens mijn moeder elke dag bij me gezeten en toen ik wakker was ook. Toen was zijn verjaardag geweest en toen ging het steeds slechter met ons" zucht ik. Shawn struikelt bijna over een tak heen. Ik proest het uit en begin keihard te lachen. "Lauren" lacht hij ook. "Dat was zo perfect" lach ik. "Stom mens. Ik viel bijna en jij gaat lachen" lacht hij. Ik krijg tranen in mijn ogen van het lachen.
We lopen naar het meer toe waar we vroeger echt altijd waren. "Weet je nog? Dat eiland?" Vraagt hij. "O my god ja, toen waren we daar de hele dag toen we hoorde dat we gingen verhuizen" zeg ik gelijk. "Josh en jij waren zo boos dat ik jullie alleen rustig kon maken" grinnikt hij. "Maar Josh die woonde eerder dan ons in Leeds. Maar okay" zeg ik. Hij grinnikt. "Naar het eiland?" Vraag ik. Hij knikt. Ik loop naar het water toe en ga op een steen staan. Je hebt zeg maar een 'brug' naar het eiland toe, alleen dan moet je over stenen die ik het water liggen. Ik ben er ooit van afgevallen dus ja. "Hand" zegt hij als ik er bijna van af val. Ik pak zijn hand vast en hij duwt me bijna het water in. "SHAWN" gil ik. Hij lacht. "Hoe kan ik je nu vertrouwen?" Vraag ik. "Me gewoon vertrouwen" zegt hij. "Hoe kan dat dan als je me bijna het water induwt?" Vraag ik. "Vertrouw me nou maar" zegt hij en komt achter me staan. Okay dan... We lopen samen naar het eiland toe.
We staan op het eiland en we lopen naar een plekje toe waar we vaak zaten. Ik zucht en ga zitten. "Maar hoe is het daar?" Vraagt hij. "Super leuk" zegt ik met een Brits accent. Hij grinnikt. "Voor alle ziekenhuis shit, leuk. Maar nu, niet leuk" zeg ik. "En waarom?" Vraagt hij weer. "Die leraren zijn saai, maken geen grapjes. Met mijn mentor kan ik wel opschieten nu, maar met de rest amper. Ja met Josh, Sandy en Dan wel. Maar die ken ik ook persoonlijk dus dat is al anders. Maar door heb is de klas ook leuker omdat je bij ze gewoon normaal kan zijn en grapjes kan maken enz" leg ik uit. Hij knikt. "En de leerlingen?". "Sommige mogen mij niet, andere heel graag. Mijn vrienden zijn chill en niet de stilste. Ze zeggen dat ik de populairste van de school ben omdat ik hip ben en stoer, bad ass, maar toch ook weer lief. Ze zeggen ook dat ik druk en hyper ben. Omdat ik het vriendinnetje van Niall was, was ik ook populair" lach ik. "Je was bij ons ook populair hoor. Als je met mensen omging was dat echt bijzonder" zegt hij en haalt eten te voorschijn. Ik lach en kijk hem aan. "Ja je moet eten" zegt hij normaal. Ik grinnik en pak een chocoladereep.
"O my god, Lauren is weer beter" zegt hij opeens met een piepstem. Ik kijk hem niet begrijpend aan. "Ik heb een snap geplaatst en nu reageren fans helemaal van 'ze is terug' met van die vlaggetjes" legt hij uit. Ik pak mijn telefoon en ga naar snap. Ik tik op zijn snap en zie een filmpje op die stenen in het water. "Shawn" zeg ik. Hij lacht. "Maak dan ook gelijk een selfie van ons. Dan weten ze het zeker dat het goed gaat" grinnik ik. Hij houdt zijn telefoon omhoog en ik ga goed zitten. Hij maakt een selfie en zet hem op Instagram. "Maar hoe gaat het hier?" Vraag ik. "Het is echt stil hier, in de klas dan. Maar ik ga binnenkort waarschijnlijk op Tour dus ja" zegt hij. "Serieus?" Vraag ik. "Jep" zegt hij. "O my god, dat ik echt gaaf" gil ik. "Mare moet je niet naar de kapper?" Vraagt hij. Ik kijk naar mijn telefoon en knik. "Jij moet toch ook daar?" Vraag ik en sta op. Hij knikt en staat ook op.
•
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Mijn nieuwe haar. Er is echt 15 a 20 centimeter af en ik vind het leuk. Het is anders, maar leuk. Shawn heeft gewoon zijn haar zoals altijd. Ik zit thuis op de bank, het is half 9 en Shawn gaat morgen weg met zijn moeder. Iets doen, weet niet wat. Shawn weet het zelf ook niks dus okay. Ik zucht en staar naar de tv. Josh is weg samen met Lotte. Mijn ouders zitten te eten. Ik sluit mijn ogen en ga onderuitgezakt op de bank zitten.
Opeens komt er iemand op zitten. Ik schrik en open gelijk mijn ogen. Ik zie dat het Josh is. "Josh" zeg ik en probeer hem van me af te duwen. "Lauren" zegt hij moeilijk en stribbelt tegen. "Ga van me af" zeg ik. "O my god Lauren! Je haar!" Gilt Lotte. Josh gaat van me af en kijkt me aan. "Het is kort" zegt hij. "Nee meen je die?" Vraag ik sarcastisch. "Ja" zegt hij droog. "Papaaaa doe je mee met Forza?" Gilt Lotte. "Ik doe mee" zeg ik gelijk. "Ik ook" zegt Josh tegelijk met mij. We kijken elkaar aan en beginnen te lachen. "Ik kom al" hoor ik mijn vader roepen. "Maar ik heb nog ijs voor je" zegt Lotte en geeft me een mc flurry. "Dank je" zeg ik vrolijk. Ik ben nu echt blij. Mijn vader springt op de bank en pakt een controller. Wij pakken er ook een en de tv gaat aan. Mijn moeder grinnikt en komt ook op de bank zitten, we hebben een mega bank. Ik eet snel mijn ijs op en we beginnen.
•~•
Vandaag is het de dag, de dag van mijn opa. Ik sta hier helemaal in het zwart. Ik heb het nu al zwaar terwijl ik nog niets eens daar ben. Ik sta gewoon in mijn kamer. Ik zucht en loop naar beneden.
"Klaar?" Vraagt mijn moeder. Ik knik langzaam. Iedereen staat in de woonkamer. "We kunnen" zegt mijn vader en trekt zijn jas aan. Ik trek mijn jas ook aan en we lopen naar buiten. "Gewoon met z'n alle in een auto?" Vraagt Lotte. "Ja" zegt mijn moeder. We knikken en lopen naar de auto van mijn vader en moeder toe. We stappen in, wij achterin. Lotte aan de linkerkant, ik in het midden en Josh aan de rechterkant. Mijn moeder achter het stuur en mijn vader naast haar op de bijrijdersstoel. We tijden weg.
Na een tijdje komen we aan bij de begrafenis. We stappen uit en we lopen een kerkje binnen die daar staat. Als we binnenkomen, kijkt iedereen gelijk naar ons. Ik glimlach zacht en zie mijn opa daar in die kist liggen. Ik slik en hoor mijn vader al huilen. We moeten gaan zitten dus dan gaan we zitten. Mijn oma begint te praten wat mij al tranen bezorgd. Haar stem, haar trillende stem omdat ze moet huilen, maar sterk blijft. Mijn oma is een powervrouw.
Mijn vader wordt samen met mijn tante en oom naar voren geroepen als mijn oma klaar is met praten. Ik luister niet naar de verhalen van hun, het lukt me niet. Ik heb te veel aan mijn hoofd en kan me niet concentreren. Het komt wel binnen, maar gaat er ook weer zo uit. Ik heb eigenlijk Niall nodig nu. Nu. Ik heb me de afgelopen dagen sterk gehouden, maar het lukt me niet meer. Van Shawn, Josh, Lotte en mijn ouders krijg ik veel steun, maar niet alle. Ongeveer 60 procent van de 100. Tien procent van mezelf en dan die 30... Die 30 procent kreeg ik altijd van Niall. Ik lig elke nacht te huilen dat hij er niet is, dat hij het uit heeft gemaakt. Hij is weg.
"Lauren" hoor ik mijn moeder zeggen. Ik kijk haar aan. "We gaan naar buiten" zegt ze. Ik knik en veeg mijn tranen weg. Ik sta op en loop naar buiten. Josh en Lotte komen naast me lopen. "Je bent te druk bezig in je hoofd" zegt Lotte zacht. "Het is logisch" mompel ik. "Jawel, maar het hoeft niet" zegt Josh. "Josh, Lotte, ik sta hier op een begrafenis. Ongeveer de helft van mijn steun is weg. Ik moet denken" zeg ik boos. "Sorry" zeg ik gelijk weer zacht. "Geeft niks. Ik zou hetzelfde doen" zegt Lotte zacht en knuffelt me vanaf de zijkant. "Dank je" fluister ik en sla mijn arm om haar heen.
Ik sta naast de kist en kijk naar mijn opa. Het ligt net alsof hij ligt te slapen. Een traan rolt over mijn wang. "Dank je opa voor de leuke dingen die we hebben gedaan" fluister ik. "Slaap zacht opa" zeg ik zacht en loop weg. Mijn vader loopt naar me toe en slaat zijn armen om me heen. Ik huil zacht. "Het is goed lieverd" fluistert hij.
