Darkest Days // Dylan o'Brien #2

"harsh reality"

"Aus?Bu kim?" diye sordu sarışın kız,kıçını bana dönüp giderken.

Gözlerimi tavana diktim ve içimden ona kadar saymaya başladım.Kendimi sakinleştirmek için o saniye bulduğum saçma sapan bir yöntemdi işte.

Austin bana baktı,ama bu bakışı bir saniyesini bile almamıştı.Sonrasında kıza baktı ve kızı belinden tutup kendine çekti,dudaklarından bir öpücük aldı ve bana bakıp,

"Önemsiz.Boşver.",dedi.

Bana önemsiz demişti.Bir çırpıda çıkmıştı ağzından işte.Dişlerimi sıktım,Austin kızı yemeye devam ediyordu.İçimde yükselen tiksinti ve sinir dalgasına bir dur dedim ve öpüşmelerinin bitmesini bekledim.Nova'yı öpemezdi bu sürtük.

Kız baygın mavi gözlerini bana çevirdi ve önemsizce omuz silkip banyoya yöneldi.Üstüne atlayıp delicesine dövmek istiyordum,ama yapmadım.Austin'i bu kadar önemli hissettirmemeliydim.

Austin bana baktı,bense yeri seyrediyordum.Apaçık ortadaydı ki daha fazla bu evde kalamazdım,ve bunun için Austin'den izin alacak halim yoktu.

"Bir saate evden çıkmış olurum," dedim,lanet gözlerimin dolmasına engel olamayarak.Sinirlerim salak bir hale gelmişti,her şeye ağlar olmuştum.Ama Austin'in beni bir çırpıda bu kadar rahat silmesi beni kahretmişti,bu konuda dürüsttüm kendime.

Hızla gözyaşlarımı sildim,gözlerine baktım.Bakışımdan rahatsız olmuş olacaktı ki gözlerini yere indirdi.İkimiz de sessizce orda dikiliyorduk.Sessizliği bozmaya karar verdim.

"Her zaman yanımda olacağın fikrine kendimi fazla kaptırdığım için üzgünüm,Aus." Yutkundum,sesimin titremesine engel olmak için dudaklarımı ısırdım.Austin ise salak gibi yüzüme bakıyordu.

"Apaçık belli ki beni bir orospuyla silecek kadar değersizmişsin.Yine de benimle ilgilendiğin için teşekkür ederim,ama artık kendi başımın çaresine bakarım."

Odama yöneldim ve boğazımdaki yumrunun inmesi için tanrıya yalvarmaya başladım.Olmazdı böyle,güçlü görünmeliydim.

Üstümü değiştirmeliydim,ama Austin'in bana aldığı kıyafetlerden başka hiçbir şeyim yoktu.Bunları giyemezdim.Odamdan alacağım hiçbir şeyim olmadığını anladığımda girdiğim gibi geri çıktım.

Kapının eşiğinde dikilmiş beni seyreden Austin'le çarpışınca bakışlarımı yere indirdim.Onu geçmem gerekiyordu,ona bu kadar yakın olursam kendimi kaybedecektim yoksa.

Austin nefes aldı,ama heyecanlı gibiydi.Ya da daha yeni bir kızı siktiği için adrenalinden böyleydi kalbi.Hala delicesine çarpıyordu tam karşımda.Bir orospu için.

Kapıyı tamamen vücudu kapladığında,onu geçmek için ya ittirmem gerektiğini ya da içerde bekleyip çekilmesini beklemem gerektiğini anladım.

"Yase-"
Kan beynime sıçradı.Bana Yasemin diye hitap etmesi fikri midemi bulandırmıştı.

"Sakın." dedim elimi dudağına götürerek.Gözlerine baktım.

"Sakın,bana bir daha Dylan'ımın seslendiği gibi seslenme.Sakın."

Başını hafifçe salladı ve yutkundu.Elimi dudağından çektim ve konuşmaya devam edecektim,tam o sırada kız içerden Austin'e seslendi.