"hey Danny"

242 23 21
                                    

"Dikkatli ol," dedi Austin,gözlerini gözlerimden ayırmadan.Bense derin nefesler alıyor,role girmeye çalışıyordum.

"Ya bizi izliyordularsa?Ya her şeyden haberleri varsa?"diye sordum,dizlerime bakarken.

"Öyle olsaydı şu an burada olamazdık," dedi Austin.Danny'nin evinin kapısına yakın bir yerde,arabadaydık.Haklı sayılabilirdi,Danny burada olduğumuzu duyduğu an Austini almak için gelirdi.

Başımı huzursuzca salladım.Ona gergin olduğumu hissettirmemeliydim,o da gerilirse işimiz bitecek demekti.

"Sana dokunmaya kalkarsa plan çöpe gider," dedi Austin.

"Bu da ne demek?Bunu düşünen sendin,şimdi vazgeçemezsin."

Bir nefes verdi.Bazen onun yanında çok geriliyordum,beni sevdiğini biliyordum ama yine de arkadaşlıktan öteye geçmiyorduk.

"Kalbini kırıyor muyum?" diye sordum Austin'e.Onunla açık konuşmalıydım,belki de bu onu son görüşümdü.Danny olayı anlayıp bana zarar vermeye kalkabilirdi,her şey olabilirdi.Bazı şeyler için geç kalmak istemiyordum.

"Hayır,saçmalama.Ben seni izleyeceğim,bir şey olursa da-"

"Ondan bahsetmiyorum,seni salak."

Kaşlarını çattı,neden bahsettiğimi elbette bilmiyordu.

"Yani...Benim Dylan'dan vazgeçmeyeceğimi bilerek beni sevmeye devam etmek...Senin kalbini kırmıyor mu?.."

Gözlerini gözlerimden ayırıp arkasına yaslandı.Benden uzaklaşmış olmasının verdiği rahatlıkla daha açık konuşmaya çalıştım.

"Üstelik...Pat gibi olabilirdin.Bana yardım etmek yerine bizi ayırabilirdin.Dylan'ın bedenini...o-ortadan kaldırabilirdin.Ama yapmadın.Neden?"

Austin derin bir nefes verdi ve gözlerime tekrar baktı.

"O zaman seni sonsuza kadar kaybedebilirdim." Duraksadı,dudaklarını yaladı ve devam etti. "Buna dayanamazdım.Seni seviyorum,senin benimle vakit geçirmeni..." Gözleri dudaklarıma kaydı."Nadiren duyduğum kahkahanı...Kokunu..." Boğazını temizledi. "Senden uzak nasıl yaşanır unuttum."

Kendimi kötü hissetmiştim.Etrafta onu seven binlerce kız vardı,ama o gelip en imkansızına aşık olmuştu.

Bana.

Eğer Dylan'ı hayata geri döndürebilirsek onunla bu kadar yakın olmaya devam edecek miydim,bilmiyordum.

"Ama eğer Dylan dönerse-"

"Etrafında olmayacağım.Ama en azından seni haftada bir gün göreceğim."  Onay istercesine başını eğdi ve bekledi. "Öyle değil mi?"

Gülümsedim.

"Şunu iki yapalım," dedim ve dudaklarına yaklaştım.Bir şeyler onu rahatsız etmiş olmalıydı ki başını benden uzaklaştırdı.

"Jas...B-bunun için canımı bile veririm ama..p-pişman olmanı istemiyorum."

Olduğum yerde kalakaldım.Haklıydı.Onu mutlu etmek için kendi bedenimi kullanmaktan vazgeçmeliydim.

"Haklısın.Ee..evet...B-ben g-gideyim o zaman..."

Elimi kapı koluna uzattım ve tuttum.

"Jas..g-gitme." Kolumu tuttu,sesi buğuluydu. "Eğer seni de kaybedersem...d-dayanamam." Yutkundu.Aklına Ben gelmiş olmalıydı.Elimi kolumdaki elinin üstüne koydum.Elleri buz gibiydi.

"Bana bir şey olmayacak.Söz veriyorum," dedim ve ona gülümsedim.

İçimdeki huzursuzluğu anlamaması için dua ederek arabadan indim.

"Heey Danny!" Kapıyı tıklatıyor ve şuh bir şekilde onun adını sesleniyordum.Bu sesin benden çıktığına inanamıyordum,ama bir gecelik ben olmaktan çıkıp başka bir Yaseminmiş gibi davranmam gerekiyordu.

Kapı hafif aralandı,Danny'nin mavi gözüyle karşı karşıyaydım şimdi.

"Ne işin var senin burada?" diye sordu huzursuzca.Ona bir bok çaktırmamam gerektiğini hatırladığımda sırtımdaki boşluktan bir ter damlası kuyruk sokumuma kadar ilerledi.

"Beni içeri davet etmeyecek misin?" diye sordum.

"Seni neden içeri davet edeyim?" diye homurdandı.

"Çünkü Austin'i nasıl alt edeceğimizi biliyorum." dedim ve çapkınca gülümsedim.

Danny'nin gözü bir saniyeliğine parladı ve kapıyı ardına kadar açtı.

"Umarım akıllıca konuşursun," dedi ve ben içeri girdiğimde kapıyı kapattı.

Evde ilerledikçe dumandan gözüm yaşarmaya başladı.Gözlerimi kırpıştırıp gözyaşımdan kurtulmaya çalıştım.Kendimi gördüğüm ilk koltuğa bıraktığımda rahat olmam gerektiğini kendime hatırlattım ve ona gülümsedim.

Danny sadece birayla dolu olduğunu hatırladığım buzdolabına ilerledi ve iki tane bira çıkarıp yanıma doğru ilerlerken kapaklarını açtı.Yanıma yamuk bir şekilde oturup tek kolunu koltuğa yasladı ve elindeki birayı bana uzattı.Çok içmemem gerekiyordu,onun sarhoş olması gerekiyordu.

"Austin nasıl?" diye sordu ve elindeki biradan bir yudum aldı.

"Kötü.Çok kötü." Dedim ve ben de bir yudum aldım biramdan."Biraz da bu yüzden buradayım aslında."

"Hmm?" dedi,ve dinlemeye koyuldu.

"Austin bana tecavüz ettikten sonra...onu yok etmeyi aklıma koymuştum.Bana kimsenin yardım edemeyeceğini biliyordum...Senden başka." Dedim ve ona biraz daha yaklaştım.Beni beğenmesi gerekiyordu,hatta beni yatağa atması gerekiyordu ki işimiz kolaylaşsın.

"Ne tür bir yardım istiyorsun?"diye sordu ve birasından bir yudum daha aldı.Sünger gibi içiyordu.

"Anla işte," dedim ve kulağına yaklaştım. "Onu öldürmek istiyorum," dedim kulağına nefesimi vererek.

"C-canını çok mu yaktı?" diye sordu,gözü yarı açık.

"Çok," dedim ve biramdan küçük bir yudum daha aldım.

"Ben'in ölümü onu öldürür diye düşünmüştüm," dedi ve omuz silkti.

"Öldürmedi.Benimle her gece birlikte olmaya başladı,ve...anlarsın ya.İnsanları mutlu ediyorum."

Kulağına tekrar yaklaştım ama bu sefer dudaklarım kulağına tamamen değdi.Bir erkeğin buna dayanamayacağını biliyordum en azından. "Yatakta."

"Y-yatakta."

"Hıhı."

Danny benden uzaklaştı ve birasını kafasına dikti.Amaç da buydu,sarhoş olmalıydı.

"Neden uzaklaştın,iyiydik böyle?" Bacak bacak üzerine attım ve ona bakmaya devam ettim.Kendimden tiksiniyordum böyle bir şey yaptığım için ama mecburdum.Dylan için.

"Kendime hakim olamamaktan korktum," dedi ve gülümsedi.

"Belki de hakim olmanı istemiyorumdur?"

"Jas miydi?Bence böyle şeyler söylememelisin..g-gerçekten."

Koltuktan kalktım ve kucağına oturdum.

"Söyledim bile," dedim ve ona yaklaştım.Onu öpmek istemiyordum ama o gözlerini yummuş beni bekliyordu bile.

O sırada çatıdan bir ses geldi.Austin olmalıydı.Ben de bundan korkuyordum,sinirlerine hakim olamıyordu.Özellikle söz konusu bensem.

"Danny?" dedim nefes nefese.Sesi duymamıştı sanırım.

"H-hı?"

"Yatağın ne taraftaydı?"

Yasemin yoldan çıkıyor

Multi:Danny

kısa ama öz bir bölüm oldu bence

Darkest Days // Dylan o'Brien #2Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin