The Legendary Durga

CHAPTER 14

JINGU (AGNEZKA PATRIARCA) POV

I wasn't shocked at what I heard. Buhay ang kapalit? Ano ba namang bago d'on? Nothing new, at least not in our world. Ha! To think na may ganitong laro din sa Pilipinas, kahit maliit ang bansang 'to, malaki parin ang mga kagaguhan na nagaganap. I guess no matter where, things like this happens.

Sa pagsabi ng host ng mga katagang 'yon ay siya namang kinatahimik ng mga kalahok, kitang-kita sa mga mukha nila ang gulat at takot. Karamihan sa mga nagpunta dito mukhang mga ordinaryong gangster lang sa kanto na pinulot nila. Maybe for additional entertainment, or we can say, for more blood.

Mangilan-ngilan lang ang napapansin ko na parang may ibubuga sa lugar na'to.

Habang naghihi-hiyaw sa takot ang lagpas kalahati ng mga manlalaro, lalong sumigla ang hiyawan at ligaya ng mga manonood. Obviously, sabik na sabik na sila na magsimula ang madugong laro na'to. For sure malaki-laki rin ang binayad nila makapasok lang sa lugar na'to, at for sure malaki rin ang mga pinusta nila.

Good for them, since I'm here, I'll make sure to give them a good show. Bihira lang na may nakakapanood ng laban ko, they should be honored. And if by any chance that there're people who bet on me they would be lucky.

*DING*

That was the bell indicating that the game has started. My heart beat started racing. Bumukas ang mga cage, pinakawalan na ang mga mababangis na hayop. Kasabay nito ang pagtibok ng puso ko ng sobrang lakas, every beat is on par with a gun shot.

Dios mio! I'm so thrilled na baka hindi lang liyon o tigre ang tirahin ko ngayon, baka mapatay ko pati ang mga kalahok dito. Calm your tits Jingu, you can't do that, if you do matatapos ang laro na'to agad.

Yeah, calm down. Stop being too excited, it's not good for the heart.

Sinilip ko si Jun, he was looking around calmly, as if nothing was going on around him. When all of a sudden he frowned. Anong problema ng baliw na'to? Tinignan ko 'yung direksyon na tinitignan niya, when my gaze abruptlty stopped at a group of handsome men

"Oh f*ck!" Napabulong nalang ako ng mura.

I almost forgot, scratch that, I did forgot. Kasama nga pala sa laro na'to ang Four Devas, though it looks like hindi nila ako nakikilala, but I bet makikilala nila si Jun. There's not that much changes in his appearance, he still looks the same old boring guy.

I was shocked when I looked back to Jun, to warn him about the guys. I couldn't help but make a deep breathe when his appearance changed. The usual button upped shirt is half opened, his bronze skin showing. I could clearly see how toned his muscles is, his neck bone, gosh I want to touch him. My eyes went further up. His hair that is usually in place is now disheveled, but stylish. He's still wearing that fake glasses, with a stick of cigarette in his mouth.

D@mn, he's sexy as f*ck!

This look on him ain't that bad at all. I actually prefer this, he looked like he's ready for anything and that ice cold face makes it much more better. Lagi kasing maayos manamit at disente itong si Jun.

He looked like katatapos niya lang makipag s3x.

Really hot, my type of guy.

I couldn't help licking my upper lips as I continue to look at him. Gosh! I want to bite him, hard, in the neck. Go on top of him and make him sweat and touch his hair. Scartch his body and hold him.

Napatingin sa'kin si Jun nang mapansin niya na nakatingin ako sa kanya, nahiya naman ako bigla nang mahuli niya ako. Nginisian niya lang ako at maya-maya dahan-dahan siyang lumapit sa'kin. I didn't step back, I still looked at him directly in the eye. Sa sobrang lapit na namin, I could smell his perfume, or was it his bodily fluids that just smells so good? I couldn't take it anymore so I looked away at huminga ng malalim. Looking at him is making me feel breathless.

I am f*cking turned on!

What is wrong with you Agnez? You're in the middle of a life and death situation, you can't be turned on! D@mmit! But hey having s3x infront of a lot of people sounds exciting too. But this is not the time for that, and it's Jun we're talking about, rather Sebastian!

"What's wrong?" Nagulat ako nang bumulong siya sa tenga ko na nagpatayo ng balahibo ko sa buong katawan. I gulped. "You alright?" Dagdag pa niya, sabay humawak sa bewang ko. "You're having a hard time breathing, calm down." Napa singhap pa'ko nang pisilin niya ng mahigpit ang bewang ko.

"I'm fine!" I said then turned around para makabitaw na sa kanya, pero pagkatalikod ko, hinila niya ako pabalik, kaya ngayon nakatalikod ako habang hawak niya ang bewang ko.

"Really? Doesn't look like it." Bulong niya pa ulit sa tenga ko, masyado na kaming malapit sa isa't isa kaya nang mahanginan ang tenga ko medyo nanginig ako, may kiliti ako doon eh!

"You better stop before I crush your balls." Banta ko.

Nagmamadali naman na lumayo si Jun nang napansin niya na hindi ako nagbibiro. "Hey now! You were the one who started, and now you're mad at me?" Nakangiti na saad pa niya.

"I started nothing!" Masamang tinignan ko lang si Jun.

"You were the one who was staring at me like a wild animal that wants to devour me, whole." Ngisi pa ni Jun na parang nagwagi.

Gagong 'to! Dahil sa pang-aasar niya, sinipa ko siya sa bayag. Hmpf! He deserves it, nawala ang pantasya ko kanina dahil sa katangahan niya.

Natigil ang kalokohan naming dalawa nang biglang may lumipad palampas na katawan sa harap namin. Parang pareho kaming binuhusan ng malamig na tubig, sinasabi na nasa gitna kami ng Battle Royale kung saan ilang buhay na ang nawala. Huminto kami pareho at nilingon ang gutay-gutay na katawan ng isa sa mga kalahok.

I completely forgot, nagsisimula na nga pala 'yung laro kanina pa. Nawala sa isip ko bigla dahil sa bwisit na Jun na'to. Nagpapanic na ang mga tao, not everyone but more than half. Mangilan-ngilan nalang ang nagagawa pang mag-text, mag-soundtrip at kalikutin ang kung ano na pwede nilang kalikutin. May isa pa ngang nag so-sodoku sa sulok habang lumalantak ng lollipop.

Are you kidding me?! Pwede pa sana kung nag PSP nalang siya eh, pero sodoku? There must be some screw missing in his head.

Obviously, the said people are the ones who will remain alive from this wonderful death game, and we all know na kasama kami ni Jun doon.

"Jingu." Tinawag ako bigla ni Jun, 'yung mata niya nakatingin sa iba, so I followed it. "Do you see that man watching in the middle." I saw a luxurious looking pagoda.

Napangisi ako, my eyes filled with disgust. "How flashily repulsive." Too much extravagance doesn't fit this kind of place. "Sino naman ang tabatchoy na 'yan?" Tanong ko pa.

"Sasaki Goro, leader of the Sasakigumi Yakuza at Tokyo region in Japan. Isa sa mga suspect na nag-organize ng black casino na'to." Paliwanag sa'kin ni Jun. "10th strongest group, they said."

"10th? And they dare to be here? With how pathetic they are?"

"You're right, they're not that strong. I bet you could eradicate them all on your own without using any weapons."

"But the one behind them is what makes them fearful."

"Who's behind them?"

"Second strongest Yakuza in Japan, you should know them."

"Kuryuugumi!?"

"Yes, and he's the youngest son of the Kuryuugumi Boss."

"Haha! So since he can't be the Boss of the Kuryuugumi he decided to make one of his own. Not bad! A promising challenger appeared!"

"I think so too. Haha."

"But why is he going under the name Sasaki?"

"That I didn't bother to check."

"I think I remember the name Sasaki from somewhere, but I'm not sure if I'm right. Three years ago in Italy, may ganitong klase ng laro din ang nagaganap and he was one of the ring leaders. Nagkataon na nandoon kami ni Nonno noong panahon na binuo nila ang black casino. Ayon, pinasabugan ni Tanda ang lugar."

"I heard that from Boss, he said that was the time when you had to meet your fiance."

"Was it? I don't really remember why we went there. But anyway! Betting on the life of others while having fun waving your money as if its the most awesome thing to do in the whole world. Isn't it such a beautiful, twisted thing? No matter how small the light, the dark will always be dark enough for everyone."

"And right now you and me is in that dark place."

"But I like it, I prefer the dark world." I smiled sweetly then looked at Jun. "Do you? Sebastian Cross?"

"I wouldn't be here if I don't."

"Good."

Sa tatlong kategorya mo lang naman mailalagay ang mga tao. Una Dirty White, para sa mga mababait or normal na tao na wala masyadong kasalanan, wala namang pure white sa mundong 'to kaya dirty white, after all, lahat naman namamatay ng may kasalanan. Pangalawa Black, 'yon 'yung mga taong hayop ang ugali, walang pakialam sa lipunan, handang tapakan ang ibang tao makuha lang ang gusto. Gahaman at walang awa.

Sasaki Goro, is definitely part of the second group.

And there's the third one, the color Red, they're people who thirsts for blood more than vampires do. Sila 'yung mga taong kayang pumatay ng hindi kumukurap ang mata. Sila 'yung mga taong makakain pa pagkatapos makakita ng patay na katawan.

And that is where I belong, and Jun too, I think.

I wonder kung may koneksyon din ba ang hayop na'to sa grupo na pumatay kay Fratello. Hindi lang naman ang lalaking pula ang buhok ang nandoon noong mga panahon na 'yon. I could feel that there were a lot of them lurking in the shadows that time, at mga kasamahan 'yon ng red-haired bastardo na 'yon. And of course, they're part of the long list I have in my black book, list of people that I'm going to torture they'd wish they were never was part of this God forsaken world.

Hindi muna ako gagalaw ngayon, hangga't hindi ko pa nahahanap ang definite trace sa grupo na pumatay kay Fratello. Tama, hindi pa, not now. Hahanapin ko silang lahat and I'll make sure na pahihirapan ko sila bago tuluyang patayin.

They'll taste the wrath of Agnezka Patriarca.

Nakalimutan ko nanaman na kanina pa pala nagsisimula ang laro, naramdaman ko nalang na may papalapit sa akin na gutom na gutom na hayop, 'yung tigre. Ramdam ko na gustong-gusto akong lapain nito.

Dahil d'on sa inis ko at naalala ko nanaman ang taong pumatay kay Fratello, I didn't waste any second, nilabas ko ang dala kong espada mula sa sisidlan. I closed my eyes as I focus on the sound of my unsheathing sword, as if it was the most beautiful sound. I licked my upper lip then smiled, a crooked one.

"It's been a while since you had a share of blood, mi amigo (my friend). Let's quench your thirst and play to our hearts content. Go and bathe in this delicious red liquid." Mahina kong bulong habang nakangiti na tinitignan ang papalapit na hayop.

Hindi ako umalis sa kinatatayuan ko. I didn't even change my stance, I remained standing nonchalantly with a katana on my hand.

Marahas na winagayway ko ang patalim na binigay sa'kin ng nakakatandang kapatid ko, na tinatawag nilang Ryoukiba. Isang movement lang ang ginawa ko. Parang slow motion na lumipad ang ulo ng tigre paalis sa kinalalagyan. Nanahimik ang buong paligid. No one dared to make a sound, walang nagsalita, kahit 'yung host na dapat nire-report ang nangyayari sa arena ay napipi na. Para akong pinaliguan ng dugo sa itsura ko, but I didn't get annoyed with, after all the smell of blood is what makes me the happiest and I'm happy right now.

I smiled, this is how I play. This is how The Goddess of Fighting do her craft and they should be happy to see me in action.

Tinignan ko ang ibang kalahok, all of them were staring at me, some were shock but some were not even bothered by it. Maraming nasawi ang buhay, higit pa sa kalahati ang namatay. Marami nang nakain ang hayop bago pa ito makarating sa'kin.

Hindi nagtagal ang katahimikan dahil sumunod na umatake ang isa pang mabangis na hayop papunta sa'kin. Tila ba napansin nito na kinitil ko ang kaibigan niya. Kailan pa naging magkaibigan ang liyon at tigre?

Bumwelo na ako para paslangin ang paparating na hayop nang biglang may lalaki na lumitaw sa harap ko at pinaslang ang hayop gamit din ang isang katana. Napahinto ako, inagawan niya ako!

He copied what I did, pinugutan niya ang ulo ng tigre, with the same movement I did. Napaka linis ng pagkakagawa niya, kopyang-kopya, even the exact place and timing.

And just like me, he bathed in blood.

He was wearing a thick black hood, kaya hindi ko halos makita ang mukha niya, meron pang nakatakip na itim na panyo sa kalahati ng mukha niya sabay naka baseball cap pa, kaya imposible talaga na makita siya.

Maya-maya, inabot niya sa'kin ang katana na hawak niya. Sinilip ko ang kanang kamay ko, wala ang Ryoukiba. Since when did he!? This guy. I didn't show how shock I was, I remained blank as possible.

I heard him snort bago siya tumalikod at naglakad paalis.

Hinawakan ko ng mahigpit ang katana sa inis. That f*cktard! Gayang-gaya niya ang ginawa ko, napakalinis. Iniinsulto niya ako, parang sinasabi na napaka simple ng ginawa ko na kaya niyang gawin ng walang palya.

I held the sword in my hand tightly. I will definitely kill that bastardo one of these days.

"M-M-M-MARVELOUS!!! BRAAAAAAAAAAVO!!! WONDERFUL!!!" Sigaw ng host.

Hindi naman masyadong halata na manghang-mangha siya sa nangyari? Slight lang, mga 10cm. Madami ang patay, kaunti ang malubhang sugatan, maswerte sila at nanatiling magkadikit ang mga ulo nila sa katawan, 'yung iba natanggalan ng braso at binti.

"Who the f*ck is that guy?" Tanong ko kay Jun habang nanlilisik na tinitignan parin ang likod ng lalaking kumuha ng katana ko.

"I don't know, hindi ko nakita ang mukha niya. He's good, to be able to get that sword from you without you noticing." Seryosong saad ni Jun. Just like me, his eyes were tailing the hooded guy. "He even copied your very movement."

"Find out who that guy is. He's dangerous, he's not normal." Utos ko kay Jun.

"I'll meet you later." Sabi niya sabay naglakad na paalis.

Naiirita na ako sa nagsisigawan na mga audience, masyado silang tuwang-tuwa. Paano, alam kasi nilang magagaling ang ilan sa mga manlalaro ngayon. Maganda ang performance na ipinakita namin, especially kami ni hooded guy.

Pinabalik na ang lahat ng manlalaro sa lounge kung saan kami nag-stay kanina. Iniiwasan at pinagtitinginan ako ng ibang manlalaro, hindi lang sa'kin maging d'on sa lalaking naka hood.

Sino ba naman ang hindi titingin sa'min, eh balot na balot kami ng dugo sa katawan. Para akong pancake na pinaliguan ng strawberry syrup ngayon.

May lumapit sa'kin na waiter, sa tray na dala niya masinsin na naka tiklop ang damit na kamukhang-kamukha ng suot ko. Inabot niya ito sa'kin na may matamis na ngiti.

Oh! This guy smells like me, part of the Red Team.

"Pwede po kayong magpalit ng damit. Nandoon po ang shower room." Saad niya habang tinuturo ang isang kahoy na pinto.

Kinuha ko nalang 'yon at naglakad na papunta d'on, gusto ko narin kasi maligo. Good job lang sila 'no? Imbis na bigyan ako ng normal na damit uniform pa talaga ang binigay.

Pagpasok ko sa shower room naghubad agad ako para alisin ang dugo na nakabalot sa'kin. After noon nakita ko ang bathtub sa gilid na puno ng tubig, pumunta ako doon para magbabad.

After a half an hour, I heard the door open.

"Can I join in?" Boses ni Jun, nang-aasar nanaman. Nakita ko ang anino niya na sumandal sa kabilang bahagi ng malabong salamin. "I can scrub your whole body if you want."

"Sure thing, that is if you want to die a miserable death."

"Too bad then." Sabay sawing bumuntong hininga siya. "I couldn't find anything from that guy, no one knows him."

"No one? Wow, that's very suspicious."

"Although I couldn't find anything about him, I found other things." Hinintay ko ang sasabihin niya sabay umahon na sa tub. "Nakita ko si Sasaki kasama si Madam Lorna."

"Madam Lorna?" Saad ko habang nagbibihis. "If I remember right, isn't that old hag the one who became a billionaire overnight? Looks like she won the lottery and now she's dealing with the dark side, how fast."

"Yes, it looks like she's one of the ring leaders of this game."

"She's being used, how stupid." Nang tuluyan na akong nakabihis, binuksan ko na ang pinto at nakita ko si Jun na nakapatong ang likod sa may lababo. Hindi ko na siya tinignan at nagpunta na malapit sa kanya para tignan ang sarili ko sa salamin.

"Wala tayong magagawa diyan, bigla nalang siyang naging mayaman eh, hindi niya alam kung paano niya gagastahin ang bilyones niya." Napataas nalang ang kilay ko d'on at nagsimula nang mag braid. "Habang nag-iikot ako, marami akong nakitang pamilyar na mukha."

"Hmmm."

"Lahat ng suspect nandito, at saka si..."

Hindi na natapos 'yung sasabihin ni Jun dahil biglang pumasok 'yung lalaking naka hood, hanggang ngayon hindi pa pala siya naliligo. Natitiis niyang nangangamoy dugo siya ng ganon ka tagal?

Naglakad na kami papalabas ng shower room, nagkatitigan pa kami nung hooded na lalaki, hindi ko nakita ang mukha niya, pero napansin ko na asul ang mga mata niya. Paglabas ng shower room, tahimik silang lahat, walang nagsasalita.

Napansin ko ang four devas na tahimik na naghihintay sa susunod na mangyayari. Pero ang mas kapansin-pansin ay ang tingin na ipinupukol sa akin ni Takeo, aaminin ko, hindi ko 'yon nagugustuhan.

Pumasok ang host sa lounge, isang malapad na ngiti ang binungad niya sa amin.

"Magandang gabi mga kalahok, maraming salamat sa isang magandang palabas na ipinakita niyo sa amin, napaka husay! Pumunta ako dito para sabihin na sa susunod na limang araw ang pangalawang laban." Nagulat ako, panigurado na pati si Jun. Actually lahat kami nagulat.

"Bakit biglang sa susunod na limang araw pa? Andito na kami papatagalin niyo pa?" Maktol ng isa sa mga kalahok, sabik na sabik sa perang matatanggap kung sakaling manalo siya, as if naman na papayag akong matalo sa isang laro na kagaya nito, asa pa siya.

"'Wag mag-alala, madadagdagan ang premyo, kung dating 10 million pesos, gawin nating 30 million, masaya ka na?" Natahimik naman ito.

"Bakit bigla niyong binago ang schedule? Bakit hindi pa natin ito tapusin ngayong gabi?" Seryosong tanong ng isang kalahok, isa 'to sa mga mukhang may ibubuga.

"Wala nang madami pang tanong mga kaibigan, kung ayaw niyo ng pagpapatakbo ko, maari na kayong umalis. Ang importante makukuha niyo ang premyo na inaasam niyo kapag nanalo kayo. Basta't pumunta nalang kayo dito after five days, same time. Magandang pagkakataon 'to dahil pwede niyo pang patayin ang mga taong maaring sumali sa larong 'to. Exciting diba?" Tatawa-tawa pa nitong wika habang naglalakad na papalabas ng lounge.

Naging intense ang ibang mga kalahok sa sinabi ng host. Pwede na nilang paslangin ngayon ang mga taong maaring maging hadlang sa pera na mapapanalunan nila.

Nagsimula na silang magpatayan. Kakaligo ko lang, bakbakan nanaman? May lalapit sana sa akin pero agad na pinatumba ito ni Jun. Madaming sigaw akong naririnig. 'Parang awa mo na hindi na ako sasali.' 'Mamatay ka na!' 'Wag please!'

Kumikilos narin ang four devas. Madami-dami narin silang napapatay, lahat ng umaatake sa kanila ay agad nilang pinapatay. Ganon din ang ginagawa namin ni Jun.

Sinadya talaga sabihin ng host na 'yon ang mga katagang 'yon para magsimulang magpatayan ang mga gahaman dito. Halos kalahating oras ata bago biglang may nagsalita mula sa speaker. Marami na ang namatay, ilan-ilan nalang ang natira.

"Nakalimutan kong sabihin." Boses ng host mula sa speaker, biglang sunod-sunod namang pumasok ang maraming armadong lalaki na naka suot ng itim na suit. "Makalabas sana kayo ng buhay. LOL!"

©IF02