The Legendary Durga

CHAPTER 7

JINGU (AGNEZKA PATRIARCA) POV

Habang naglalakad kami ni Jun papalabas ng Underground Fighting Arena, nakasimangot ako. Kulang pa, sobrang kulang pa 'yung action. Nangangati parin ang kamay ko. Mga walang kwenta 'yung kalaban ko. D*mn! Hindi parin nawawala ang pangangati ng kamao ko.

"You ok, Jingu?" Tanong sa'kin ni Jun.

Sumilip ako ng tingin sa kanya at bumalik ulit sa daan, nanatiling nakasimangot. I want to attack him. Sabi nila halimaw ang lalaking 'to. Should I try him? But something inside me is telling me not to.

"Do you know?" Tanong niya ulit sa'kin. Hinintay ko siya na sabihin 'yung susunod but there was nothing.

"Know what?" Nakasimangot na tanong ko.

"Do you know, that you've been sending me unconscious killing intent as soon as you got out of that caged stage. Are you that eager to play with me?"

Napahinto ako bigla sa sinabi niya. Tinignan ko siya na may hindi maintindihang ngiti sa mukha, medyo mapaghamon but at the same time hindi. I didn't notice. How could I not know that all this time I've been sending him killing intent. I was mostly shock by the fact that it didn't seem like its affecting him at all. People would usually shake at my intent. So it seems like he is indeed a monster.

"Sorry 'bout that." Tinuloy lang namin ang paglalakad. "All my senses are abnormally active right now because of the recent fight. I can feel a lot of people wanting to kill me. I should finish this fast."

Kanina ko pa nararamdaman 'yang mga tao na nakapalibot sa'min. For sure ako na kanina parin napapansin ni Jun 'yan. Kung ikukumpara ang aura nila sa mga nakalaban ko, I would say ka-level nila 'yung Soma na babae kanina.

"Need a hand?" Tanong ni Jun. Halata naman sa boses nito ang pagka walang pakialam niya.

"No, you can just sit you @ss in the d@mn corver and watch."

Pagkalabas sa VIP room pinalibutan kami ng mga armadong lalaki. Mahigit bente sila at kanya-kanyang may hawak na iba't ibang armas. Napangiti ako, at least mas madami na ngayon. Although mababa ang level, ano ba naman ang magagawa ko? Mukhang ayaw naman makipag bakbakan ni Jun sa'kin, and medyo ayaw ko rin.

"As you wish. 'Wag mo masyadong sirain ang bar, maawa ka naman sa may-ari." Nagpapatawa na saad niya, sabay naglakad papaunta sa sulok kung saan may mukhang komportableng couch.

Saktong pag-upo ni Jun, umatake agad ang mga armardong lalaki. Ang iba may patalim, may palakol at kung ano-ano pa. Walang kahirap-hirap na iniilagan ko ang mga atake nila. Mabagal silang umatake, sa sobrang active ng senses ko ngayon para nalang akong sumasayaw. Mas mabilis pa atang kumilos ang pagong sa mansyon sa Italya.

"Your dead meat! LITTLE KID!"

Biglang nag panting ang tenga ko at nagdilim ang paningin ko. Huminto ako sa pag galaw, ramdam ko na may tumamang mangilan-ngilang suntok at sipa sa katawan ko. But I still didn't move, I stood frozen, with my eyes in rage and blood boiling.

Ang pinaka ayaw ko sa lahat ay tinatawag akong Little kid, ng mga walang kwentang tao na mas mahina pa sa langgam.

Nawala sa hulas ang isip ko, hinawakan ko ang mukha ng lalaki na nang insulto at tinawag akong Little kid. Diniin ko ang mga kuko ko ng maigi sa ulo nito at walang atubli na inilubog ko sa sahig ang mukha niya.

Napahinto silang lahat sa ginawa ko.

Gulat na pinanood nila kung paano manginig ang katawan ng lalaki hanggang sa mawalan ito ng buhay.