The Legendary Durga

CHAPTER 21

JUN (SEBASTIAN CROSS) POV

Pagdating sa bahay hindi parin ako pinapansin ni Jingu, panay ang suyo ko sa kanya pero walang epekto, dinadaan-daanan niya lang ako na parang hangin. Mukhang wala ata talaga siyang balak na kausapin ako. Kapag naman susubukan kong harangan ang daanan niya para makausap siya, titignan niya ako ng masama at aambahan ako ng suntok, I had no choice but to give way.

I sighed.

Bakit ba ganito kahirap suyuin si Jingu? 'Yung mga dati ko namang girlfriend isang sorry at ngiti lang yayakapin na agad ako, after that parang wala nang nangyari. Why is it that she's so hard to please than usual girls? Just because she's the Durgatinashini doesn't give her the right to be this hard on men.

Though, hindi ko naman siya masisisi talaga. I didn't tell her anything about my plan. She must be so mad at me, nagtitimpi nalang. That woman has so little patience. But I couldn't risk saying it to her, if I did, for sure magagalit siya at tatanggihan ang plano ko. He'll even kick me in the gut, I could already see that.

Pagod na naupo ako sa couch para magpahinga muna saglit bago pumunta sa kwarto, medyo masakit pa kasi ang ilang parte ng katawan ko, may kalakasan ng kaunti ang suntok ng Kang Hoo na 'yon. Isa pa, matagal-tagal narin akong hindi nakakapagbanat ng buto, so that was a good exercise. I didn't expect na may ibubuga din pala siya, kahit na kakapiranggot lang. Magaling siya oo, pero hanggang doon nalang 'yon. He won't be able to dominate this dark world, at least not with his current powers.

Marami pa siyang bigas na lalamunin.

Habang inaalala ko ang mga nangyari kanina, natawa ako sa sarili ko. What was I doing? Bakit ako nakipag suntukan sa bata? I didn't know I was this petty. Kung nandito lang si Gio ngayon, malamang pinagtatawanan na'ko noon at nilalait.

Nakakapikon kasi ang tingin ni Kang Hoo, lalo na 'yung tingin na binibigay niya kay Jingu, hindi ko nagustuhan. Gagawin din naman ni Gio ang ginawa ko for sure, especially since this involves his beloved sister. Kung nagkataon na buhay pa siya, baka nga ako pa ang pumigil sa kanya na patayin ang hinayupak na 'yon.

Maya-maya nakarinig ako ng yapak na pababa ng hagdan, base sa tunog, si Jingu. I looked at her as she descend, nakapantulog na siya, sa kanang kamay niya may puting box, it was a first-aid kit. Nagulat ako, medyo na-touch din, kaso lang habang bumababa siya nakasimangot parin ang mukha niya.

Tahimik na umupo sa harap ko si Jingu, tinignan niya muna ako ng masama bago binuksan ang first-aid kit. Kinabahan ako ng kaunti, feeling ko imbis na gamutin niya ako, patayin niya ako gamit ang mga pang-gamot na kagamitan sa loob ng puting box.

Pinanood ko si Jingu habang maingat na nilalagyan niya ng gamot ang bulak, obviously hindi siya baguhan sa pang-gagamot. Natural lang, dahil kami 'yung mga taong kailangan may kaalaman sa ganitong bagay, dahil palagi kaming nasusugatan. Bigla nalang niyang dinampi ang bulak sa sugat ko, sinadya niya pa talagang diinan para pahirapan ako.

"Ouch!" Mahinang daing ko, sabay hinablot ang kamay niya bago niya pa idampi ulit sa sugat ko. "Miss Nurse, can't you do it a little bit gentler?" Napapapikit na pakiusap ko pa.

Hindi ko maintindihan kung bakit mas masakit kapag ginagamot ang sugat, kaysa kapag natatamo ito. Sa totoo lang mas masakit pa ang proseso ng pang gagamot kaysa kapag nasaksak.

Pinanlakihan ako ni Jingu ng mata. "You don't have the right to complain, Mister Patient. Kung hindi ka nakipag-away in the first place, hindi sana mangyayari 'to sa mukha mo ngayon!" Malamig ang boses niya, galit parin siya sa'kin. "So magtiis ka dyan kung ayaw mong dagdagan ko 'yang sugat mo sa mukha."

"S-sorry, I wasn't able to control my self." Malumanay na hingi ko ng tawad. "That guy just really piss me off."

"Oh yeah? Is that really is it? You were holding back in the middle of the fight, pinantay mo sa lakas niya ang ginamit mong lakas. You didn't even show half of your power. Anong pinapalabas mo? What are you trying to do?" Tanong niya sa'kin. "Hindi pa man kita napapanood na makipaglaban, but I know that's not your full throttle, so tell me before I make you."

"I'm not that mad at him to use all of my power."

"So, galit ka sa kanya. Why? Ba't ka galit sa kanya? Did he take your food or something?" Taas kilay niyang tanong, parang hinahamon pa'ko. But why food?

"Nothing, his face is just pissing me off." Sabi ko nalang. "Also, it was my plan to check their abilities and also to know what they're planning."

"Tell me, ba't kailangan mong ibulgar sa kanila na nasa Battle Royale tayo kagabi?" Demand niya pa. "If you're gonna tell people, then there's no need to disguise ourselves!"

"We need them..." Saad ko. "At least for now."

"What do you mean?"

"Sabi ni Kang Hoo kanina may hinahanap silang babae, right?" Inalala ni Jingu ng kaunti tapos tumango siya. "It seems like we need them to find the Moon we're looking for."

"And?"

"Apparently, the girl is connected to the Moon. We need to cooperate with them to get to our goal." Sumimangot lalo ang mukha ni Jingu na kinakaba ko. Baka bigla nalang akong sunggaban nito at dagdagan ang pasa ko. Napalunok ako. "You do know that I've been searching for the thing that was stolen from the family, and it seems like what they're searching is connected to ours."

Maya-maya nandilim ang tingin niya sa'kin. "When did you decide this?" Malumanay na tanong niya. Never siyang nagsalita ng ganito ka lambing, nakakatakot.

"Last night." Diretsong sagot ko sa kanya.

"Why didn't you tell me?"

"I know you won't like the thought of us working hand-in-hand with them"

"If you know, then why not tell me?"

"I didn't want you to get mad. This is the only way to get things done faster." Huminto ako saglit at seryosong tinignan siya. "Also, with their help we can find Gio's killer fast."

"What?!" Napitlag siya. Nawala ang pagka-malumanay ng boses niya at naging seryoso pa. Tumalas ang tsokolatte niyang mata at dumilim ang hangin sa paligid niya. "Don't go spouting bullsh!t, Sebastian Cross, I'll f*cking kill you." Banta niya pa.

"I'm not getting your hopes up for nothing, of course hindi pa sigurado. But there's a chance, and I don't want to miss that chance."

"Why are you suddenly helping me with this? You told me to forget about it, and now this, are you kidding me?!"

"I know, I did try to stop you. However, I also know that you, not being able to get your revenge is going to make things just worse. So I have decided to help you, and I'll do everything I can to find him and bring him to you."

"So what's your plan? Make sure that its going to be worth it."

"Matagal na sila dito sa Pinas, they've been here since birth, especially Tao. We can use them well to find the culprit of his death."

"Tanga ka ba?" Sigaw niya sa'kin. "We have the Branch Family sitting in this country. Why should we need their help? I'm already planning to use the full power of the headquarters to find that f*cker, we don't need their help."

"We can't mobilize the Patriarca Family, they're too well known!" Napsigaw narin ako ng kaunti. "Our movements will be easily known if we move our own men. Maliit lang ang grupo nila Kang Hoo, they're not that well known too, they're just gangsters. A bunch of thugs in the back street. I investigated their group further, kahit na maliit palang sila meron na silang mga spy sa bawat matataas na grupo. We need their intel."

"Then why didn't you tell me such an important thing?!" Sumigaw na si Jingu.

"Because I know you're gonna lose it!" Ganting sigaw ko. "Look at yourself, ganyan na ganyan ang mga mata mo noong araw na nakita mo ang killer ni Gio. Parang wala kang nakikita and I don't want to see that same eyes again, ayoko!" Hindi ko napansin na naihampas ko na pala ang table.

Natigilan si Jingu, tinitigan niya lang ako na parang gulat na gulat. Napalakas ata masyado ang sigaw at hampas ko, nagulat ko siguro siya. Pumikit siya sabay huminga ng malalim, pagdilat ng mga mata niya tumingin siya sa'kin ng diretso, her eyes fiercer than before.

Nagulat ako nang diniin niya nanaman ang pag-punas sa sugat ko.

"Ooo-o-o-oouchh! Ang sakit a-a-a-rayy!" Maktol ko dahil sa sobrang sakit.

"'Wag kang mag alala, hindi na 'yon mauulit. Malinaw na ba ulit ang mga mata ko?" Nginisian niya ako.

Hindi ko magawang ialis ang tingin ko sa mga mata niya, napangiti narin ako ng kaunti. "Yea, that's what I wanted to see." Sawakas, gumaan na ng kaunti ang nag-aalala kong loob sa kanya.

I stared at her face studying every bit of it, her chocolate eyes, long eyelashes, eyebrows, cheeks, nose and red full lips. I looked back to how she looked when she was but a kid. I couldn't help smiling, how could such a small snotty kid that used to be so girly turned into a violent, rampaging but a beautiful woman?

"Stop staring." Mahinang saad niya, tumingin siya sa'kin sabay pilyang ngumisi. "What would you do if I get pregnant with your stare?"

"Then you better start calling me, Honey." Nginisian ko din siya.

"Honey mo mukha mo." Pareho kaming napatawa sa mga kalokohan namin.

"Do I have to stare longer to make it a twins, Honey?"

"Haha! Sira ulo ka."

"Sebastian the second, how does that sound? Fancy, right?"

"Ewan ko sa'yo. Haha!"

Matapos gamutin ni Jingu ang mga sugat ko, inayos na niya ang first-aid kit, pagtayo na pagtayo niya biglang nag-ring ang doorbell.

YELLOW CAB DELIVERY!

Excited na tumayo si Jingu mula sa upuan sabay tumakbo papunta sa pintuan, pagbalik niya may dala na siyang malaking yellow cab pizza, four pieces of hot wings and chicken alfredo. Wow! Dalawa lang kami pero ang daming pagkain, mauubos kaya namin ito?

Di kaya ma-impatso kami nito? O baka ako lang?

"Umorder ka?" Tanong ko habang pinapanood ang paglapit niya. "Mauubos ba natin 'yan?" Para siyang bata na nakatanggap ng regalo.

"Hindi ba halata Captain Obvious? And yes mauubos ko 'to, for sure." Sagot niya sabay lapag ng pagkain sa coffee table.

"Hindi ko alam na may Yellow Cab pala dito."

"Now you know, tumahimik ka na diyan at nanonood ako." Kumuha agad ng pagkain si Jingu at kumain. "Oh! This is the good part."

Tahimik lang kaming kumakain ni Jingu habang nanonood ng telebisyon, ni hindi ko nga alam kung ano ang title ng palabas na pinapanood namin. Tinignan ko siya, focus na focus ang mata niya sa harap, habang ang bibig niya busy sa pag-nguya.

I also started focusing on the movie, it's an action movie. Lalaki ang bida, I don't know his name, wala naman kasi akong hilig sa panonood ng pelikula. Mahusay na sharpshooter siya, his accuracy is actually to the point that its impossible, but hey, they call it a movie for a reason. Madali nitong naasinta ang mga kalaban kahit sobrang layo, kahit pa gumagalaw ito maigi ay asintado parin.

"I know someone with the same scary accuracy." Biglang saad ko, ang mga mata nakatingin parin sa telebisyon. "He's actually better than this man."

"Oh yea, who?" Tanong niya habang puno ang bibig.

"Your fiance, right?" Hindi ako nakatingin sa kanya pero alam kong parang damit na hindi na plantsa ang pagkaka kunot ng noo niya ngayon. When I verified my guess, she really is frowning. "He's a popular hitman who hates handling guns, but could use it so well that its terrifying. He might even be better than me, maybe."

"He is better than the both us." Pag kompirma niya sa'kin.

"Is he? How do you know that he's better than me? Have you seen me use a gun?"

"No, but I think you would lose in a gun duel with him. After all, I myself, never won against him."

"Never?"

"Not once."

"He's good."

"Not just good, he's a genius with guns." She then looked at me with a smirk on her face. "Next time let's see who's better between the two of us with guns."

"You sure? You'll get disappointed."

"Why would I?"

"You'll get disappointed of yourself because you lack the talent to win against me."

"Look at this b@start, acting as if he's a big shot."

"I am a big shot."

"Not for me." Tinaasan niya lang ako ng kilay. "Now that I think about it, I didn't know that that guy is popular. He really is terrifying when ha have a gun on his hand, just like when I have a sword on my hand."

"Of course sikat siya, they call him the Human Telescope."

"Haha! What the f*ck is with that stupid sounding name. Can't they come up with something else?"

"Well don't look at me like that, I'm not the one who made up that name you know. Although I do admit, that name stupid."

"Whatever." Balewala niya. "Fiance huh? I wonder what that guy is doing now? It's been so long since I last saw him. Is he even still alive. Do you know if he's alive?"

"Why are you asking me? Do you miss him."

"Oh puh-lease!" Inirapan niya pa'ko. "Anyway ba't nga pala ang init ng ulo mo sa Kang Hoo na 'yon? That was the first time I saw you unfold your poker face in front of other b*tches. What's with you?" Mapanghamon na tanong niya.

"It's nothing, just wanted to test if he's strong, that's all. No biggie."

"Ows? 'Di nga?"

"Yes." Mahinang sagot ko.

Hindi nakatakas sa pandinig ko ang mahinang bulog niya ng "Sinungaling."

Hindi ko na ito binigyang pansin, nagpanggap nalang akong hindi ko na 'yon narinig. Ayoko ipagtanggol ang sarili ko dahil totoo naman na nagsisinungaling nga ako. Ewan ko ba, pero sa hindi malamang dahilan mainit ang dugo ko sa Kang Hoo na 'yon, hindi ko gusto ang tingin niya kay Jingu at mas lalo na ang buong pagkatao niya.

If we didn't need their information and help, edi sana hindi ko sila nilapitan at pinilit ang sarili ko na ngumiti.

Pagkatapos namin kumain sumakto na tapos narin ang palabas, liligpitin ko na sana ang kalat namin nang pigilan ako ni Jingu. What is with her now?

"Mag shower ka na at matulog, ako na maglilinis." Saad niya.

Nanlaki ang mata ko, for unknown reason kinabahan din ako. "W-what!? Hindi ko narinig maigi." Maybe I'm hearing things.

"I said matulog ka na, let me handle this mess."

"Pardon?"

"Ako na bahala dito, umakyat ka na."

"Please, paki ulit, medyo nahihilo kasi ako."

"Gusto mong isuksok ko sa bunganga mo ang lahat ng kalat na 'to?" Naiinis na dinabugan niya 'ko.

"I-im not hearing things then?"

What is going to happen? Nagprsinta si Jingu na maglinis, ang Durgatinashini, na mas tamad pa kay Juan tamad. May darating bang delubyo? O di kaya mabubuhay ulit ang mga dinosaurs? Malapit na ba magunaw ang mundo? Natatakot ako sa bigla niyang pagbabago, hindi ako sanay.

Although hindi naman makalat si Jingu, kahit pa lumaki siyang may katulong palagi sa tabi, actually masinop siya. Pero hindi siya 'yung klase ng tao na maglilinis ng ganito, lalo na't alam niya na trabaho ito ng katulong.

"Nakakairita ka rin ano? Nagmamagandang loob na nga 'yung tao tapos bwi-bwisitin mo pa, kupal ka. Aakyat ka ba o gusto mong itapos kita papunta doon? Anong gusto mo?"

"Come on, I'm just shocked. Sorry, no need to get mad." Natatawang saad ko. "Are you sure you're going to be fine here? Are you sure you can clean it up? Maybe I should just do it, you go to sleep first."

"Umakyat ka na!"

"Look, I'm fine, so you don't need to do this. How could I let the Patriarca Princess do a housework? The people in the family will definitely shower me with bullets."

"ISA!"

Sinimulan na niya akong bilingan kaya wala na akong nagawa kundi sundin ang inuutos ng commander, mamaya lumala ang sugat ko sa katawan.

Pumasok na'ko sa kwarto ko para kumuha ng damit at towel, matapos kong mag-shower pakiramdam ko nabuhay ako ulit. Bumaba ako para i-check kung natapos ba niya ng maayos ang pagliligpit, sinilip ko, wala na siya sa baba.

Everything was clean, she really did clean up.

Nandoon na ata siya sa lungga niya, malinis na ang lugar, wala nang natirang kalat. Unknowingly, napangiti ako. Kakatok sana ako para tignan kung nasa kwarto siya, but then napansin ko na may kaunting awang sa pintuan, medyo bukas.

Pikit na ang mata niya habang nakahiga sa kama, ang paghinga niya payapa pa sa tubig na umaagos sa dagat.

Lumapit ako sa kanya sabay naupo sa tabi niya, dinahan-dahan ko lang kasi baka bigla siyang magising, kung ano pang isipin niya.

"Sensya na, nakakahiya siguro ang ginawa ko kanina. Sorry din kasi hindi sinabi sa'yo ang plano kong gawin, pangako ko kasi hinding-hindi ka na ulit iiyak. Hahanapin ko ang pumatay kay Gio at ako mismo ang magbibigay sa kanya sa'yo." Natahimik ako habang tinitignan siya, ang sinag ng buwan mula sa bintana iniilawan ang natutulog niyang mukha. "Noong una wala talaga akong balak hanapin ulit ang pumatay kay Gio, but then I saw you in that helpless situation. Hindi mo nakikita ang nasa paligid mo, tumakbo ka nalang bigla. I thought na mas ayaw ko na makita ka ulit ng ganon. That's why I've decided, gagawin ko ang lahat mahanap lang ang taong 'yon. Kahit pa lapitan ko ang sinong demonyo o kahit pa si Chun Kang Hoo."

Marahan kong hinawi ang buhok niya na medyo kumalat sa pisngi niya. Well look at that smug face of hers, she looks like a peace-loving cat as she sleeps, but then once she wakes up, she'll turn fiercer than a tigress.

Well, I better get going, mamaya magising pa 'to, tapos tawanan ako sa pinagsasasabi ko.

"Don't worry, you'll definitely achieve your revenge. I'll make it happen." Saad ko habang patuloy na hinahaplos ang buhok niya. "You're my little twin sister after all, and because you're my twin sister, even not by blood, I'll protect and make you happy. That's a promise."

Napangiti ako, now I found another person to protect. Another troublesome person with the same hot-blooded personality just like the first one, this is going to be one hell of another ride.

Hinalikan ko ang noo niya sabay tumayo na. Inayos ko ang kumot niya sabay parang magnanakaw na lumabas ng kwarto, baka mamaya magising siya eh. Kung ano pa bigla ang isipin niya sabay bugbugin nanaman ako.

Baka mamaya ma-trauma na'ko niyan sa babae.


~THE LEGENDARY DURGA~


JINGU (AGNEZKA PATRIARCA) POV

Naramdaman ko na may humahawi ng buhok ko, medyo nagising ako dahil doon, hindi ko napansin na nakatulog pala ako. Hindi ko binuksan ang mata ko, gising ang diwa ko pero tulog parin ako. Then I heard Jun's voice, ididilat ko na sana ang mga mata ko nang bigla siyang magsalita.

"You're my little twin sister after all, and because you're my twin sister, even not by blood, I'll protect and make you happy. That's a promise." Bigla niyang sinabi.

Nagulat ako, super nagulat, didn't think that something cheesy as mozzarella will come out from his mouth. I was glad though, I thought I was the only one feeling this way. I liked the thought of him being here beside me, its reassuring.

Hinalikan niya ang noo ko sabay inayos ang kumot ko, tapos noon umalis na siya. Hinintay kong mawala siya sa loob ng kwarto ko, pagsara niya ng pinto, dinilat ko na agad ang mata ko.

Napangiti ako mag-isa sa kwarto na parang sira ang ulo.

We're officially the Hitsugaya siblings now.

©IF02