26.BÖLÜM
Nasıl olurda Kevin beni öldürmek isteyen insan olabilirdi ki.6 ay önce buraya ilk geldiğimde her türlü yardımı bana o yapmamaışmıydı?Şimdi Antonio'nun ortaya çıkması ile bütün hayatım alt üstü olmuştu.
Elimle karnımı sıvazladım.Bana tek güç veren bebeğimdi ve kaçmamı engelleyen tek şeyde hamileliğimdi.Kapı hızla açılırken bir an irkildim.Kevin o masum yüzü ile içeri girdiğinde hala kafamda belirsiz sorular vardı.
"Nasılsın hayatım?"Elini havada savurdu. "Ah biliyorum,eminim çok fazla sorun vardır."Başını gülümseyerek salladı."Öncelikle şu nu bilmelisin ki.Senin varlığın benim hayatımın tehtidiydi.Yoksa kesinlikle şahsınla alakalı değil."Ne yani şimdi bu beni rahatlatmalımıydı?Ama sorumu kendime sakladım ve onu korkusuzca süzdüm.
Yatağın yanındaki saldalyeyi çekti ve oturdu. "Ah Roksanne,tek yapman gerekn şey bana aşık olmaktı.Benimle evlenmeli ve geri planda kalmalıydın.Şunu düşün,yıllarca huysuz olan amcamı tek varisi olduğumu bilerek çektim.O şirkete yıllarımı verdim ve lanet olası ihtiyar ölüm döşeğinde her şeyini bir hizmetliden peydahladığı kızına bıraktığını söyledi.Sen olsan ne hissederdin?"Bir müddet beni süzdü ama ona cevap vermedim.
"Önce seni öldürmek istedim.Ama amcam her zamanki gibi benden bir adım öndeydi.Seni koruması için birini ayarlamıştı ve sonra sen ortadan kayboldun.Tamam dedim,bu kız yok olmayı seçti.Sonra bir anda orataya çıktın ve herşeyi ele geçirdin.İşte o anda kararımı verdim.Seni o şirketin salonunda savunmasız ve şaşkın halde gördüğümde her şeyi yeniden planladım.Bana aşık olacaktın evlenecektik ve şirket olması gerektiği gibi yine benim olacaktı ve sen tatlım tamamen bana ikramiye olacaktın.O kadar güzeldin ki."Bir an susup beni süzdü ve gülümsedi.
"Sonra hamile olduğunu söyledin.Her ne kadar annen gibi bir sürtük olduğunu düşünsemde elde edeceklerimi düşünüp umursamadım.Sonra sen ne yaptın?Her şeyi o kahrolası herife verdin."Dikkatlice onu dinledim.Sessizce,aslında ne şirket nede paranın umurumda olmadığını söylemek istedim.Antonio'ya bir şeyler vermediğimide ama yapmadım.O kadar incindim ki.Bir kez daha birine güvenip sırtımdan vurulmaktı beni inciten.Bir kez daha kandırılmaktı.
"Şimdi tekrar yeni bir plan yapıyoruz.Bu kez hakkım olanı alacağım.Buna ne sen nede o adam engel olabilecek.Şimdi bakalım,onun için ne kadar değerlisin öğrenelim."Cebinden çıkardığı cep telefonunun tuşlarını hızla çevirirken onu izledim.Bebeğim için,yalnızca onun için savaşacaktım.
"Merhaba Antonio.Bak yanımda kim var?"Telefonu bana uzattığında en azından son kez sesini duyabilmekten dolayı mutlu olduğuımu fark ettim.
"Antonio."Telefonda şaşkınlıkla çıkan sesini duyduğumda kalbim çılgınca atmaya başladı.
"Roxy!"Ağlamayacaktım ama onun yalvarırcasına adımı söylemesi tüm kalkanlarımı yıktı.
"Tanrım,çok üzgünüm.Her şeyi berbat ettim."dedim ağlayarak.Kevin hızla elimden telefonu çekti.
"Şimdi bebeği ve onu sağsalim kollarına almak için tek şansın var."Ellerimi kulaklarıma kapattım.Bebeğimin hayatı için yapılan pazarlığı duymak istemiyordum.Yatakta cenin pozisyonunu aldım ve Tanrı'ya bebeğime bir gelecek sağlaması için yalvardım.Yalnızca onun için...
"Lanet olsun!Karın nerde kaldı?"Salonda hızla dolaşırken 3 saat önce her şeyi halledeceğini söyleyip çıkan Valeria'dan haber gelmesini bekliyordum.
"Sakin ol ve ona güven."dedi Damon kendinden emin bir sesle.Bense hayatımın yörüngesinin bir başkasının elinde olmasından dolayı sinirliydim.Birden çalan telefonum ile panikledim.Ekranda herhangi bir numara gözükmemesinden dolayı bir an şaşırsamda telefonu açtım.
"Alo?"
"Merhaba Antonio.Bak yanımda kim var?"Bir erkek sesi tanıdık ama yinede çıkaramadım.
"Sende kimsin?"
"Antonio."Onun sesini duyduğumda kan beynime çıktı.Sesi o kadar kırılgan ve o kadar çaresiz geliyordu ki.Adımı bir dua gibi söylediğinde bir şeylerin ters gittiğini anladım.Nefesim kesildi.Kalbime binlerce bıçak saplandı.Ayrıldığımızda daha fazla acı çekeceğimi düşünmezken şimdiki çektiğim acı ile öleceğimi sandım.
"Roxy"
"Tanrım,çok üzgünüm.Her şeyi berbat ettim."Hıçkırıkları ile karışık sesi kulağımda çınlarken başına ne gelmiş olabileceğini düşündüm.Onun yanıdna değildim.Kahretsin,onu hastanede bırakıp çıkarken o kadar sinirliydim ki.Yine onu bir başına bırakmıştım.
"Roxy bebeğim."
"Şimdi bebeği ve onu sağsalim kollarına almak için tek şansın var."Sesi bu kez tanıdım.
"Kevin."Bir kahkaha duydum.
"Kesinlikle.Beni dinliyormusun?"
"Ona dokunan tüm parmaklarını kıracağım seni o....Çocuğu,seni öyle bir hale getireceğim ki ölmek için yalvaracaksın."dedim sinirle.
"Elbette önce ben onu öldürmezsem."dediğinde kanım dondu.Bakışlarım Damon ile buluştuğunda sinyali anlamış olacakki.Yüzü gerildi ve cep telefonunu alıp eşini aramaya başladı.
O pislikle pazarlık yaparken bu kez ne olursa olsun onu yanımdan ayırmayacağıma yemin ettim.Bu kez ona gerçek hislerimi anlatacaktım.Ama Kevin'in ciğerlerini söktükten hemen sonra...Benim olana kimse dokunamaz,bu piç bunu öğrenecekti...
