13.BÖLÜM
Roxy... Kumral gür saçları yastığıma dağılmış, yanık çilek kokusu etrafı sarmıştı. Dudakları öpüşmekten şişmiş bir halde arzudan kısılmış gözlerle bana bakarken çırılçıplaktı. Benim yatağımda ve ait olduğu yerde altımda... "Roxy"diye fısıldadım tutkudan çatallaşmış sesimle. Ellerimi pürüzsüz bacaklarından baldırlarına doğru ilerletirken, şahlanmış erkekliğimi bastırmaya çalışıyordum.
"Roxy, beni istediğini söyle."dedim. Gülümsedi ve kalbim tekledi.
"Seni istiyorum Antonio, hemen şimdi. Seni içimde istiyorum."Onayı aldıktan sonra gülümsedim. Bacaklarını daha da açarak yerleştim ve sonsuza dek onunla bu şekilde bir bütün olarak kalmak istediğimi fark ettim. Ellerimi pürüzsüz teninde dolaştırırken mırıldandım.
"Tanrım, ipek gibisin... Yumuşacık." Bir inilti döküldü dudaklarından. Ben zevkle kendimden geçerken o konuştu.
"Bunun için cehennemde yanacağız."Bu söz üzerine tutturduğum ritmi sonlandırıp onun maviliklerine baktım. Yüzünü kaygıyla incelerken bana gülümsedi.
"Elmayı ısırdın Antonio, cennetten kovulma zamanı." Kollarımın altındaki güzelliğin görüntüsü silikleşmeye başlarken çaresizce onu yakalamaya çalıştım. Birden karanlık sardı etrafımı ve en son görebildiğim mavi gözler oldu. Dudaklarımdan bir çığlık döküldü. "Roxyyyyyyy" Hızla yattığım yerden doğrulduğumda zorlukla nefes alıyordum. Kalp atışlarımın düzenleşmesini beklerken bir küfür savurdum. Lanet olsun,1 haftadır buradaydık ve ben ona yakın oldukça duvarlarım bir bir yıkılıyordu. Rüyalar, her gece onu görüyordum. Mutlulukla başlayan rüyalar sonradan kâbusa dönüyordu. Bu kızı bir şekilde aklımdan atmalıydım. Yattığım koltuktan kalkıp çıkardığım pantolonuma uzandım. Cebimden sigaramı aldım. Roxy ile tanışmadan önce sigarayı bırakalı 5 yıl olmuştu. Onu evde 1 hafta bıraktığım andan beri tekrar içmeye başlamıştım.Dışa kapıyı açıp sahile doğru sigaramı yakarak ilerledim. Temiz hava belki iyi gelebilirdi. Yarım saat sonra eve döndüğümde hala gözümün önünde Roxy'nin yatağımdaki arzu dolu görüntüsü vardı. Hayal gücüm hayatım boyunca hiç bu kadar fazla mesai yapmamıştı. Kapıyı yanıma aldığım anahtarla açıp içeri girdim. Sonra adımın tekrar edildiğini duydum. Kalbimi bir heyecan kapladı. Oda uyuyamamış mıydı? Hızla salondan sesin geldiği yöne doğru ilerlerken üzerine ne giymiş olabileceğini düşünüyordum. Uzun koridoru bitirmiştim ki yüzümde bir acı hissettim. Bağırarak küfür ederken görüşüm karardı ve yere yığıldım.
Başucumdaki saate gözlerimi sabitledim. 3 ,sabahın üçümüydü? İnleyerek kendimi yatağa bıraktım ve diğer yastığı yüzüme gömdüm. Artık uyumak daha zor olmaya başlamıştı.1 hafta önce kumsalda yaşadığımız o andan itibaren Antonio ile aramıza belli bir mesafe koymuştuk. Bu görünmez duvarı yıkmamak için ikimizde çaba gösteriyorduk. Beraber kahvaltı ediyor, sohbet ediyor ama samimi olmuyorduk. Özellikle temaslardan köşe bucak kaçıyorduk. Sonunda Antonio'nun bikini haricinde bana mayo getirmesinden memnun olarak denize girebiliyordum. Mayo yeterince kapalı olduğu için Vücudumdaki kalıcı yaraların birçoğunu kapatıyordu. Özelliklede karnımdakini. Farkında olmadan elimi karnımdaki pütürlü yüzeyde dolaştırdım. O yaranın olduğu günü hatırlıyordum. Artık canım yanmıyordu ama anılar aklıma hücum ettikçe beni geriyordu. Aciz olmaktan nefret ediyorum. Daha fazla uyuyamayacağıma kanat getirince yatakta çıktım ve sessiz adımlarla mutfağa indim. Merdivenlerden inerken salondaki büyük koltuğa bilerek uzak durdum. Onu uyandırmak istemiyordum. Mutfakta kahveyi koyarken ne yapabileceğimi düşünüyordum. Aramızdaki mesafelerden nefret etsem de, göz göze gelince oluşan gerilimden daha iyiydi. Onunla olan ilk tartışmamızda beni öpüşünü hatırladım. Muhtemelen susmamı sağlamak içindi ama... Ellerim bilinçsizce dudaklarıma kayarken birinin kapıyı açtığını duydum. Kimdi Bu? "Antonio"diye seslendim. Koridora doğru. Ayak seslerinin parkede çıkardığı sesi duyarken yaklaştığını hissediyordum. Tekrarladım "Antonio"cevap yoktu. Aman Tanrım bizi bulmuşlar mıydı? Hızlıca etrafa bakındım. Duvarda asılı duran büyük tavayı aldım ve koridorun ucunda yaklaşmakta olan kişinin suratına olanca hızımla vurduğumda adımı bağırdığını duydum. Sonrada bir küfür. Kahretsin! Antonio! Şimdi canıma okuyacak....
