Sensiz Yaşayamam

9. Bölüm

Jimin karşımda patlamış dudak ve kaşla gülümsemeye çalışıyordu. Hemen yanına gittim. Onu öyle görünce kalbim sıkıştı ve zorla nefes aldım. Kendimi zorlayarak konuşmaya çalıştım.

- S-sana ne oldu böyle? Kim yaptı?

- Önemli bir şey değil seni bıraktıktan sonra kavga çıktı.

- Neden kavga ettin?

- Damarıma bastılar. Boşver ya önemli değil zaten hadi okula gidelim artık geç kalacağız.

- Hastaneye gittin mi?

- Hastaneye gidecek kadar önemli bir şey yok ki.

- Nasıl yok ya yüzüne bakmadın mı sen?

- Baktım ama o kadar kötü değil.

- Yürü hemen gidiyoruz.

- Nereye?

- Konuşma da yürü!

---Jimin---

Deniz elimden tutarak beni çekiştirmeye başlamıştı. Hızlı hızlı yürüyordu ve beni de arkasından koşturuyordu. Gözümün önüne beni gördüğü zamanki hali gelince gülümsedim. Benim için telaşlanması hoşuma gitmişti. Elini yüzüme götürdüğü an kalbim yerinden çıkacakmış gibi oldu. Bu hisleri ilk defa yaşıyorum ve gerçekten çok güzel hisler. Nereye gittiğimizi bilmiyordum ama Deniz' e bir şey söylemeden yanından ilerlemeye devam ettim. Geçtiğimiz sokakları ilk defa gördüğüm için çok şaşırdım. Bu kız buraları nereden biliyordu acaba? Tam emin olmasam da tahminime göre bir yarım saat falan yürümüştük. Baya yorulmuştum ama karşıma çıkan manzarayı görünce bütün yorgunluğumu unuttum. Burası gerçekten mükemmel bir yerdi. Burada yaşayan bendim ama burayı ben bile bilmiyorken acaba Deniz nereden biliyordu? Deniz' in konuşmasıyla düşüncelerimden kurtulup Deniz' e bakmaya başladım.

- Sen otur bakayım şuraya!

Hemen tamam diyerek gösterdiği yere oturdum çünkü sinirli olduğu her halinden belliydi. O da karşıma oturdu ve çantasını karıştırmaya başladı. Çantasından bir tane krem ve yara bandı çıkarttı. Kremden eline biraz aldı ve patlamış olan kaşıma sürmeye başladı. Acıdığı için küçük bir '' Ahhh '' çekip geri çekilmiştim. O sırada Deniz konuşmaya başladı.

- Ayyyy çok özür dilerim. Çok mu acıdı?

- Biraz

- Bir de hastaneye gitmeye gerek yok diyorsun. Bugün gideceksin şimdilik bu kremle idare edeceksin artık.

- Tamam senin istediğin gibi olsun ama krem sürüyorsun ya gerek yok aslında.

- Hayır Jimin o hastaneye bugün gideceksin! Hatta ben de geleceğim, sana güvenilmez gittim dersin gitmezsin kendi gözlerimle göreyim ben.

- Neden öyle dedin şimdi, güvenini kaybedecek ne yaptım?

- Hımmm. Aslında daha çok güvenimi kazanacak şeyler yaptın ama olsun ben de geleyim.

- Tamam nasıl istersen.

Deniz kremden az az alıp patlamış kaşıma ve dudağıma sürdükten sonra yara bandını da yapıştırdı. Eşyalarını topladı ve yanıma oturdu. Bir şey sormaması için hemen konuşmaya başladım.

- Teşekkür ederim.

- Önemli değil. Anlat artık.

- Neyi anlatayım?

- Jimin!

- Önemli bir şey değil ya boşver, okuldan da kaçmışken bu güzel manzara da varken canımızı sıkmayalım.

- Jimin, buraya seni getirmekte amacım yaşananları daha rahat anlatabilmen içindi susup oturman için değil. Lütfen bana anlat kiminle, neden kavga ettin?

- Aslında ettik. Bizimkileri biliyorsun biz ve dün okulda bütün gün sana bakan çocuğun grubuyla kavga ettik. 

- Ne dedi sana?

- Bizim sevgili olduğumuzu sanıyor ya seni bırakmamı istiyor, gerizekalı senden hoşlanıyormuş. Bütün gün sabrettim ama artık bunları duyunca sinirlerime hakim olamadım. Sonunda sana bakan gözleri morarttım içim rahatladı ya. O çoktan hak etmişti bunu.

- Böyle olacağını tahmin etmiştim ondan evime kadar bırakmanı istemiştim sonra da eve gidersin karşılaşmazsınız diye düşünmüştüm. Bütün akşam içimde kötü bir his vardı, gece de bir türlü uyuyamadım ve arada kalbim sıkıştı demek ki hepsi bundanmış.

- Gerçekten bunların hepsini hissettin mi?

- Evet de neden bu kadar çok şaşırdın?

- Hiç

Deniz' in hissettiklerini anlatması gülümsememe neden olmuştu çünkü beni merak ettiğini ve beni düşündüğünü öğrenmiştim. Keşke bu oynadığımız oyun değil de gerçek olsaydı.

Evet bu bölümün de sonuna geldik. Aslında bu bölümü geç yayınlayacaktım ama sizler yani benim değerli okuyucularım için her şeyi bırakıp yayınladım. Bölüm çok kısa oldu gerçekten çok özür dilerim ama anca bu kadar vakit bulabildim. İnşallah beğenirsiniz. Bu bölümü ben her şey bitti dediğim zaman bana yeni bir yol bulan, her zaman benim yanımda olan, elinden geldiğinden fazla yardım etmeye çalışan ve her zaman beni güldüren, mutlu eden @KoreaHOPE kişisine ithaf ediyorum. İnşallah beğenirsin bitanem seni çoooooook seviyorum ve her şey için teşekkür ediyorum. Benim değerli okuyucularım lütfen beni affedin çünkü yeni bölümü ne zaman yayınlayacağım belli değil ve biraz geç gelebilir. Lütfen desteklerinizi benden esirgemeyin. Yorumlarınızı ve votelerinizi bekliyorum.

SARANGHAEEEEEEE  ^^  :)