---Jungkook---
Kafamdaki soruları bir kenara atıp daha hızlı yürümeye başladım. Düşündükçe başım daha çok ağrıyordu ve biraz daha ağrımaya devam ederse dayanamayabilirdim. Eve girer girmez doğru odama gittim ve üzerimi falan değiştirmeden yatağıma yattım ama sonradan geri kalktım mutfağa doğru gittim ve boş şişe aradım. Şişeyi sıcak suyla doldurduktan sonra ağzının tam kapalı olup olmadığına baktım. Emin olduktan sonra tekrar odama gidip kendimi yatağa attım. Nedense şuan içimde nedenini bilemediğim bir huzur var ve gerçekten çok farklı hissediyorum. Göz kapaklarımın ağırlaşmasıyla düşünmeyi bırakıp gözlerimi yumdum.
---Deniz---
Bugün hepimizin de keyfi yerindeydi ama iki kişi hariç. Biri Jungkook, ona ne olduğunu biliyorum kendisini yorgun hissettiği için eve gitti ama Min Hee'ye ne oldu bilmiyorum. Sürekli bir yerlere bakıp dalıp gidiyor, hiç konuşmuyor bedeni burada ama ruhu nerelerde bilmiyorum. Ne zamandan beri böyle diye düşünmeye başladım. Hastaneden geldiğinde falan iyiydi, Jimin'in arkadaşları geldiğinde de iyiydi. Buldum. Jungkook gittiğinden beri böyle. Acaba Jungkook'la mı bir ilgisi var? Ben kafamın içindeki soruları çözmeye çalışırken mutfaktan gelen sesle kendime geldim. Hemen yerimden kalkıp mutfağa doğru koştum. Mutfakta Min Hee vardı ve yerdeki bardak kırıklarını toplamaya çalışıyordu. Hepimizin de ona baktığını görünce gülümseyerek konuşmaya başladı.
( Min Hee )- Sorun yok, elimden kaydı da. Siz girin içeri ben hemen toplar gelirim.
( Deniz )- Ben yardım ederim, siz girin içeri.
( Taehyung )- Bizde yardım edelim.
( Deniz )- Sağ ol Taehyung gerek yok biz hallederiz.
( Jimin )- Yardıma ihtiyacınız oldu mu seslenin tamam mı?
( Deniz )- Tamam
Herkes içeri girdikten sonra bardak kırıklarını toplamaya çalışan Min Hee'ye baktım. Kolundan tutarak kaldırdım ve elindeki cam parçalarını aldım.
( Min Hee )- Ne oldu Deniz?
( Deniz )- Bu soruyu benim sana sormam lazım. Neden böylesin hemen anlatıyorsun.
- Nasılım ki? İyiyim ben.
- Nasıl iyisin ya? Bilmesem seni inanacağım.
- ...
- Sana bir şey oldu ama bana söylemiyorsun.
- Hayır olmadı.
- Oldu. Jungkook gittiğinden beri böylesin.
- ...
- Bir şey söylemediğine göre Jungkook ile ilgili.
- ...
- Hasta gibi görününce aklın onda kaldı demi?
- Şey, aslında evet.
- Tamam anladım zaten ben seni, gel benimle.
- Nereye?
- Sen gel.
Min Hee'nin kolundan tutarak içeriye çocukların yanına kadar çekiştirdim. İçeriye girdiğimizde çocuklar merak dolu gözlerle Min Hee de korku dolu gözlerle bana bakıyordu. Min Hee korkuyordu çünkü Jungkook'dan hoşlandığını anladığımı biliyordu ve yapacaklarımdan endişeleniyordu.Daha fazla beklemeden konuşmaya başladım.
( Deniz )- Jungkook'u hanginiz arayacak?
( Jimin )- Neden arayacağız?
( Deniz )- Jimin çocuk hasta gibiydi, ya siz hiç mi merak etmiyorsunuz arkadaşınızı? Hadi yolda başına bir şey geldiyse?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sensiz Yaşayamam
FanficGerçekleşmesini istediğim ama hiçbir zaman gerçekleşmeyeceğini bildiğim hayellerimi anlatan bir çalışma... Lütfen kitabımı okuyun. Bana, vote ve yorumlarınızla destek olun ^^ Kapak tasarımı için @AURORA-hera teşekkür ederim =) 10.02.2016 10.02.2017