Impossible love

Proloog

'Kom schatje, geef het maar, of wil je soms nog een trap?' Zijn stem klinkt spottend en zelfvoldaan.
'Nee' zeg ik.

Job balt zijn vuisten en kijkt het groepje jongens achter hem aan.
'Lieve lieve Ilona' sist hij, 'oweet je wat ze zeggen?' Ik kijk hem angstig aan. Mijn hart bonkt van paniek. Ik wil hier weg.

'Je weet het niet eh' lacht hij 'wie niet horen wil, moet voelen!' Zegt hij met opeengeklemde kaken. Het volgende moment voel ik een harde klap in mijn gezicht. Job rukt het geld uit mijn handen en laat me alleen achter.

Het bloed drupt uit mijn neus op de grond. Ik word duizelig en het volgende moment word alles zwart.

...

Ik word wakker, ik ben nog steeds op de plaats waar Job me achterliet. Het is al laat en het enige licht dat ik zie is het schijnen van de maan. Mijn neus is gestopt met bloeden, maar mijn T-shirt zit onder de rode vlekken. Ik sta op en besluit naar huis te gaan. Terwijl ik door de straten loop hoor ik het geluid van een uil. Het klinkt best eng in de donkere straten.

Eenmaal thuis aangekomen ga ik direct naar de badkamer en sluit mezelf daar op. Ik ga voor de spiegel staan. Geschokt hap ik naar adem. Op mijn wang zit een gigantische blauwe plek en mijn gezicht zit helemaal onder het bloed. Ik lijk wel een zombie.

Snel draai ik de kraan van douche open en ga eronder staan. Ik voel me verslagen, verslagen door Job.

Ziezo de proloog is verhuisd! Veel plezier
Xxx