My Brother's girlfriend is my fiancée

The Good Friend

Dyan's POV

It's been an hour since the visitors left.  Still,  I'm in my room trying to convince myself that nothing had happened earlier and there will never be.

Just to forget everything I took my laptop and started searching for nothing.

"Aaahhh..." I whispered to myself.  When suddenly I heard a doorbell. I stood up to see who's outside my suite. Sinilip ko mula sa maliit na butas ng aking pintuan ang tao sa labas. In this kind of situation,  siya na yata ang kahuli-hulihang taong gusto kong makita. I opened the door wide.

"What do you want? " I sarcastically asked her.

"Sorry,  I am not here to have an argument. Can I come in!? " She hesitated.

I rolled my eyes as a sign that I don't like her here but I am not that bad so I let her in.

She entered and walked to the living room.  I locked the door so that no one could interrupt us or maybe no one could see me break her neck right now...

She's standing at the center of the living room... I followed her.

"I know this is not the good time... but you need to listen to me. " Alyanna said.

"About!? " I asked expressionless.

"First,  I just want to say sorry sa lahat ng nagawa ko sayo,  sa pang-aagaw ko kay Alex.  But lately I just realized that I'm longing for the wrong person. " she explained.

I frowned at her.
"What do you mean? " I asked. Umupo ako sa pang-isahang sofa na parang nanlalambot. Kasunod nun ay sinenyasan ko siya na umupo sa mahabang sofa na nasa harapan ko at sumunod naman siya.

"Look I know this is hard to believe but I want to be friends with you again." Her fingers interlaced rubbing each other.

"After what you have done?  Do you think I'd be able to forgive you?" I calmly asked,  at that same moment I felt guilt.  I knew to myself that she's not the reason kung bakit nasira ang relasyon namin. I am liable for this.

"Alam kong nasira ko ang relasyon nyo ni Alex but that was before when we were in college." She confessed.

Tahimik lang akong nakikinig sa kanya. Hindi ko malaman kung ano ang gusto nyang puntuhin.

"Dyan alam kong galit ka sa akin pero sa pagkakataong ito kailangan nating magtulungan." Nagsusumamo ang mga mata nito.

Hindi ko malaman kung ano ang gusto nitong mangyari. Dapat ko ba siyang pakinggan?

"Dyan alam kong alam mo na ang totoo...na may kakambal si Alex, si Kendrick." Walang kagatol-gatol nyang sabi.

Napaunat ako sa aking kinauupuan.
"Papano mong nalaman ang tungkol sa bagay na iyan? All this time ako lang ang huling nakaalam?" Halos mapasigaw ako sa aking sinabi.

"No. Don't think we betrayed you. Kahit ako hindi ko rin alam ang tungkol sa bagay na iyan. Ang alam ko lang mayroon siyang kapatid na lalaki pero hindi ko alam na kambal sila. Nalaman ko lang ang lahat nung..." sandali siyang huminto sa pagsasalita na parang may gusto siyang isambulat.

Tahimik parin akong nakikinig sa kanya habang gulat na gulat sa mga revelations nya.

"...nung araw na pumunta ka sa Paris." Hindi siya makatingin sa akin ng diretso.

Mas ikinagulat ko na alam nya ang pagpunta ko sa Paris kaya napatayo ako sa aking kinauupuan kasabay niyon ang pagsasabi nya sa akin na maupong muli at kumalma. Pasalampak akong napaupo ulit habang nakahawak sa aking sentido.

"Hindi ko alam kung ano ang nangyayari!  " nakatingin lang ako sa ibaba.

"Yes, I know you were there.. I saw you at the lobby of the building while asking the receptionist of his room number... I know I was that stupid. I ran back to his place ensuring that you would see and hear our conversation. When I was sure that you're almost at the door I kissed him and started talking about us." Nahihiya nyang kwento sa akin.

Of course I was shocked about what she told me but I didn't show it.
"Huh! And why are you telling me all these? Just because you told me everything, you think I'll change my mind?" I stared at her.

Isang nagsisising tao ang nakikita ko sa kanya ngayon. Alam kong naiiyak na siya at naawa ako pero hindi ko kailangang ipakita na nasasaktan din ako.

"Please listen to me first." She raised her voice a little.

"Ok, fine!" I raised mine too.

"I need your help...please help me." She cried.

Nagulat ako sa ginawa nyang pag-iyak. Nagmamakaawa ito na tulungan ko siya? Hindi parin ako nagpahalata at kalmado parin akong nagsalita.
"Anong klaseng tulong ang kailangan mo?" Tanong ko sa kanya.

Nagliwanag ang mukha nito at pinahid ang mga luha sa kanyang mga mata.
"Help me find his murderer..." base sa kanyang pananalita alam kong galit siya sa pumatay kay Alex.

Nakaramdam ako ng awa sa babaeng kaharap ko ngayon mahal na mahal nya si Alex. Pero papaano ko siya matutulungan? Hindi ko alam kung saan ako magsisimula lalo pa at inalis ko na sa buhay ko si Kendrick.
"But how can I help you? Dahil ako nga mismo hindi alam ang mga nangyayari?" I asked her.

Tumayo siya at lumapit sa malaking bintana na halos sintangkad ng tao na nakaharap sa dagat. Mukhang malalim ang iniisip nito.

Pinagmasdan ko lang siya sa ganung ayos hanggang siya na muli ang magbukas ng usapan. Sa totoo lang hindi ko alam kung papaano ko siya matutulungan gusto ko lang na magluwag ang kanyang kalooban sa mga nararamdaman nya ngayon.