AŞK SEN MİSİN?

Bölüm 7

" Tostlar iki olsun" lafını duymamla kafamı sesin geldiği yöne çevirmem bir oldu. Buraya gelmiş olamazdı...

Karşımda ki sandalyeyi çekerek oturdu. Saçlarından sular damlıyordu.

" Mendilin var mı?" diye sordu şaşkınlığımı görmemiş gibi yaparak. Çantamın içinden çıkardığım kâğıt mendili masanın üzerine koydum. Saçlarının ön tarafını kurularken aklıma yarası gelmişti. Hızla yerimden kalkarak arkasına geçtim. Tam tahmin ettiğim gibi küçük sargı bezi ıslanmıştı. Oflayarak sıkıntımı belli ettim

" Gerçekten de böyle dikkatsiz mi davranacaksın?"

Tepesinden ona bakmaya devam ediyordum

" Senin ne işin var burada? Neden geri geldin?"

Cevap vermiyor ıslak yüzüyle sadece bana bakıyordu. Arabamın anahtarını alarak dışarıya çıkmak için yöneldim. Gitmeme izin vermeyerek bileğimden tuttu

" Nereye?"

" Nereye olacak ilk yardım çantamı almaya, başıma bela almış gibi hissediyorum, gerçekten nasıl bu kadar ıslanabilirsin hem de araban varken"

Bileğimi bırakmadan yönlendirerek yerime geri oturttu ve içeriye doğru seslendi

" Abi sargı bezin var mı?"

" Var, getiriyorum şimdi" diye seslenilmesinin üzerine yerime yaslandım.

" Neden buradasın?" dedim tekrardan

Küçük bir gülümsemeyle bakmaya başladı

" Kimbilir belki de seni özledim"

Sözleri üzerine ben de gülümsemiştim.

" Evin burada değil mi?"

Başını sallayarak cevap verdi. Biraz sonra büyük bir tepsi içinde çaylar ve tostlar gelmişti. Adam elindeki sargı bezi kutusuyla birlikte küçük bir makas ve bantta getirmişti. Yerimden kalkararak tekrardan arkasına geçtim. Sargı bezini çıkarmadan saçlarını iyice kuruladım mendille ve ıslanmış tamponu çıkardım. Yenisini yapıştırmak çokta kolay olmamıştı nemli saçları yüzünden

" Kendine bere alsan iyi olacak. Tekrardan böyle ıslanman iyi olmaz, ee her zaman ben yardım etmek için yanında olmayacağıma göre kendi başının çaresine bakmalısın"

" Arabasının patlak lastiğini değiştirdiğim ve onu bir grup serseriden kurtardığım, bana kahramanım diyen kız mı bunları söylüyor"

Gülmeye başlayınca ben de güldüm ama içim bir tuhaf olmuştu. Gerçekten tuhaf hissediyordum şuan yanımda olması rahatsız hissettirmiyordu. Hissetmem gerekiyor muydu bilmiyorum ama bunu düşünmeyi erteleyip tostumu elime aldım.

" Temizlik yapan kadın işini bitirmiş mi? Battaniyelerin yerini öğrenseydin bari"

Yarısını yediğim tostu tabağa geri bırakıp çay bardağımı elime alarak yaslandım. Son ısırığınıda alarak çayından büyük bir yudum içti gözleri tabağıma kayınca kaşları çatıldı

" Öğle yemeği yedin mi?"

" Hayır"

" Ve bu senin akşam yemeğin miydi?"

" Evet"

"Neden bu kadar zayıf olduğun belli"

" Acıkmıyorum, battaniyelerin nerede olduğunu merak etmen şaşırtıcı"