İki imkânsız aşk...
Biri artık sahip olamayacağı Yar'a hasret...
Diğeri yanında ama gönlü başkasında olan Yar'a hasret...
Özlem, aşkını tüm iliklerine kadar yaşarken ansızın sevdiğinin acı haberini alır.
Artık onun için hayat bitmiş kendisini her şe...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
@blackishworld Selin'e ithaf olunur =)
Gözlerim Soner'e takıldığında onun da konuşana değil bana baktığını gördüm. Vereceği cevabı beklemeden Melanie'ye dönüp
" Lavaboya gidiyorum" dedim ve büyük adımlarla uzaklaştım yanlarından...
Soğuk suyla ellerimi defalarca yıkayıp saçlarıma çeki düzen vererek dışarıya yöneldim, kapıyı açtığımda karşı duvara yaslanarak bana doğru bakan Soner'le buluştu gözlerim. Küçük bir tebessümle bakıp içeriye doğru adım atacağım zaman yanıma gelerek önümde durdu
" Hadi gidiyoruz"
" Nereye gidiyoruz? Provaya mı?"
Hafifçe gülümseyerek koluma dokunup onunla birlikte hareket etmemi istediğini belirtti. Melanie az ileride İrfan'la oldukça heyecanlı bir konuşma yapıyordu, bizi gördüğünde el salladı
" Özlem prova yarın sabah olacak otelde küçük bir sorun vardı onlar sabaha kadar halledecekler ve biz de erkenden orada oluruz ama şimdi eve dönelim yoksa ayaklarım birkaç gün daha kendilerine gelemeyecekler"
Gülümseyerek onu dinlemiştim ve başımı sallayarak onay verdiğimi belirttim. Kapıya çıktığımızda Melanie nişanlısının olduğu arabaya yönelirken ben de kendi arabama doğru yürüdüm, yanıma yanaşan Soner anahtarı elimden alarak şoför koltuğuna kendi oturdu. Bir şey demeden arabaya bindim. Bir müddet iki araba peş peşe gittik ama bir süre sonra farklı bir yola saptık
" Ne oluyor, nereye gidiyoruz?
Bana bakmadan " Butiğe" dedi
" Ne için gidiyoruz ki bu saatte?"
" Almak istemediğin elbiseyi Melanie öyle bir anlattı ki üzerinde görmek istediğime karar verdim"
" Rica ederim saçmalama Soner, elbise güzel olabilir ama o kadar para vereceğim bir kıyafet de değil doğrusu, gitmemize gerek yok hem kapatmışlardır bu saatte!"
" Gidince görürüz"
Bana bakmadan arabayı sürüyor hatta benim bile tepki vermemek için kendimi zor tuttuğum birkaç sürücüye büyük bir kayıtsızlıkla bakıyordu. Butiğin önüne geldiğimizde tam da kapatmak üzerelerdi ama arabadan inen Soner'i gördüklerinde durdular. Büyük bir saygıyla içeri buyur ederek bizimle ilgilendiler Soner gün içinde denemiş olduğum kıyafeti giymemi söylediğinde oturduğum sandalyeden kalkmaya niyetim yoktu ama bacak bacak üstüne atarak sıkılmadan bekleyeceğini söylediğinde pes ederek giyinme bölümüne geçtim.
Kıyafeti denerken yardımcı bayan yanıma gelip saçlarımı yapmak istediğini söyledi ve birkaç hareketle benim daha evvelden yapmadığım bir şekilde tepemde topladı saçlarımı, karşımda ki dev aynada kendimi izlerken yanımda ki bayana gülerek bu saçı nasıl yaptığını bana da muhakkak öğretmesini istedim. Ayağıma giymem için getirdiği ayakkabıyı da giyerek çıktım ve Soner'e doğru yürümeye başladım.
