AŞK SEN MİSİN?

Bölüm 41

*Canlarım bildiğiniz üzere ben Şansın bölümlerini kaldırmıştım ama artık hepsini finalde dahil olmak üzere yayınladım. Yeniden okumak isteyenlere bildirmek isterim hiç okumamış olanlara da tavsiye ederim :) Yıldızlarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum... Bu arada Feyza nın Kuymak Sevdası hikayesine de göz atın derim eğlenceli bir hikaye olacağa benziyor...

Durmadan gidiyorduk gecenin karanlığında, İrfan neredeyse yarım saatte bir arıyordu Soner'i ve durum hakkında bilgi alıyordu. Eşinin hatırına hızlı süremiyordu ama elinde olsa gazdan ayağını çekmeyeceğini biliyordum. Sadece tuvalet molası verdik ve sonunda İstanbul sınırına girdiğimizde uyuyan karısının elini avucuna aldı. Ben hiç uyumamıştım bu geceden sonra artık deliksiz uyku uyuyacağımı falan da sanmıyordum zaten...

"Özlem sen iyi misin?" dedi İrfan yorgunluk belirtisi göstermeyen sesiyle aynadan baktım yüzüne

"İrfan senden bir şey rica edebilir miyim?"

Gözlerime bakarak beklediğini belirtti

"Benimle yaptığın konuşmayı hatırlıyor musun?"

"Evet tabi ki hatırlıyorum"

"Sana şu anda söyleyeceğim şeyi benden bir daha asla duymayacaksın o yüzden lütfen bölmeden dinle beni... Ben senin ya da tatlı eşinin sandığından çok daha fazla aşığım Soner'e... Nasıl oldu bilmiyorum ama o çok derinlerime işledi kısacık zamanda, yoksa ben gerçekten öyle biri bende kal dedi diye kalacak bir insan değilim ya da kimsenin bana bu kadar karışmasına izin verecek de değilim. Bunları ilk başlarda bende düşünüyordum nasıl buna izin veriyorum, nasıl bana bu kadar karışmasına ses çıkarmıyorum diye ama sonunda anladım. Adına ne dersen de istersen çok yalnızdın ve karşına çıkan ilk adama aşık oldun de ya da onun yakışıklılığına kapıldın de... Ben onun sevgisinin güzelliğine aşık oldum İrfan, nasıl yapacağım bilmiyorum ama gideceğim. Soner evlendiği gün gideceğim. Bunu ne karına ne de ailene söyleme lütfen Melanie'ye anlatırsın tabi ben gittikten sonra... İrfan, ben bir kez daha kaybetmenin acısını yaşamak istemiyorum. Zaten bu korkuyla yaşamaya alıştığım için bir daha aşık olmayacağım dedim hep kendime, aşık olduğum adam o kadar muhteşem ki kendimi ondan alamadım. Senden rica edeceğim şey ben eğer o düğün olur da gidersem beni bir daha aramayın olur mu? Hiç bana öyle bakma, ben sizleri çok seviyorum ama sevdiğim adam hemen dibinizde eşiyle dururken bunu da kendime yapamam"

"Özlem şimdi sen de beni iyi dinle, her ne olursa olsun benden ya da Soner'den duymadan hiçbir şeye inanmayacaksın anladın mı beni? Senin aşkın gözlerinden okunuyor görmemek için Soner gibi aptal olmak lazım ama o da haklı adam ömrü boyunca sevdiği kişi tarafından sevilmek ne bilmedi ki! Şimdi bir daha senden asla gideceğim lafını duymayacağım!"

Başımı dışarıya doğru çevirdiğimde bana kızdığı halde sesini yükseltmeden tane tane konuşmaya başladı

"Ben sana kardeşim gibi değer veriyorum, seni hiçbir zaman üzmek istemem ama beni kızdırmaya devam edersen asla tahmin etmeyeceğin şeyler yaptırırsın bana! Dinle seviyorsan sahip çıkarsın, gitmeyi düşünmekte ne öyle... bu çok aciz insanların ilk düşüneceği şey olmalı senin değil"

"Sence ben yeterince aciz değil miyim? İrfan seni anlamaya çalışıyorum ama sende şunu anla senin kardeşin o kızın aşkını yıllarca büyütmüş içinde öyle bir iki günde vazgeçebilir mi hiç... Ben onun yakınlarındayım diye aklı karışıyor olabilir ama Buket dendiğinde Soner direk "o aşk" diyen bir adam... Ben bu hikayeye ziyaretçi olarak girdim ve asıl kadının erkeğine sahip çıkışını izledikten sonra da ayrılacağım... Ahmet'i de canım gibi sevmiştim bir daha nefes bile zor alırım demiştim ama Soner bana şimdi bakarken bile ben ciğerlerime hava gönderemiyorum, nasıl nefes alınıyordu onu düşünmek için çaba sarf ediyorum. Bana bir kez bile baktığında bende tabu sınır falan kalmıyor, anlayacağın aşkın en son sınırında dolanıyorum... Evlendiğini görmeden gitsem iyi olur ama kendime yapacağım en büyük kötülükte düğün gününe kadar burada kalmak olur, küçük mutlulukları biriktiririm bu kısacık zamanda herhalde"