Shera High (COMPLETED)

Chapter 46 : Darn it

——

I just stared at my parents infront of me. Smiling at me. Is this real?

Tumayo ako sa pag kakaupo at hindi agad nakalakad ng mapigilan ako ng mga kamay nila Cain at Lyndon na nakahawak sa mag kabilang balikat ko. Tiningnan ko sila pero nakatingin lang sila sa unahan namin.

"Cain! Lyndon! Let go!!" Sigaw ko sa kanila pero wala naman silang ginawa. Ni hindi sila kumilos. Tinitigan ko silang mabuti at napansin na hindi talaga sila gumagalaw. Ni pag hinga di nila ginagawa. I was about to say something when mom enterrupt me.

"Heather, anak—" napatingin ako sa kanila. Nakangiti si mom sakin pero may tumulong luha sa isang mata nya. "Ang laki mo na anak." Inakbayan naman sya ni dad at pinatahan.

"Enough Sweety, we have no time." Bulong nya kay mom pero narinig ko naman. Umayos din namam si mom at pinigilang hindi maiyak. Dad looked at me and smiled. A smiled that a proud daddy can make when looking at their child. I missed you so much dad. Mom... "We have no time sweety. I just wanted you to be ready." Tiningnan ko sya ng may pag tataka. Ready? For what?

"The war is comming.—" iyun lang ang huli kong narinig mula kay dad at nawala na sila. Everything went in black.

——

Bigla akong dumilat at naupo. Where am I? Where's mom and dad?

Nilibot ko ang tingin ko sa paligid at nakitang nasa kwarto ako ng dorm room ko. Napansin ko pa ang nanlalaking mga mata ni Cain at Lyndon habang nakatingin sakin. Nang matapos kong ilibot ang paningin ko tiningnan ko sila at tinaasan ng kilay na ganun parin ang mukha nila.

"What?" Ilang minuto pa at nag buntong hininga sila pareho.

"Will you please stop waking up just like that!" Sigaw ni Lyndon. Whats wrong with that? Ayaw na ba nya akong magising? 

Tiningnan ko sya ng masama. Loko to!  Yumuko ako at naisabunot ko ang mga kamay ko sa buhok ko.

"Men, what happen? Bakit bigla ka nalang nawalan ng malay? Buti nalang walang nang yaring masama sayo."

"Pasalamat ka malakas ako." Tiningnan ko naman si Lyndon at nakitang nakataas ang braso nya at pinapakita ang muscles nya.

"Woah baby, your so hot." Kadiri talaga ng dalawa na to.

"Why? Ano bang nangyari?" I asked bago pa mag salita nanaman ng nakakalaswa sila Cain.

"Sumugod ang Venator." Cassual na sabi ni Lyndon na ikinalaki ng mata ko.

"What? Nasan na sila?" Tumayo ako at lalabas sana ng pigilan nila akong pareho.

"Men, ano ka ba? Wala na! Natalo naman na namin sila dahil iisa lang naman yun kaya hinuli na. Pero kahit anong gawin namin sa kanya ayaw nyang mag salita. Kaya naman kinulong na muna sya sa dugeon." Paliwanag ni Cain. Naupo naman ako sa kama at tumabi sila sakin.

Yumuko ako at tinukod ko ang mga braso ko sa mag kabilang tuhod ko.

"Whats bothering you?" Natigilan ako sa pag pandyak ng paa ko sa sahig. Napatingin ako sa pintuan at nakitang nakasandal na sa may pader malapit sa pinto si Lace. Tinaasan ko sya ng kilay.

"No— nothing." Umiling ako at kinagat ang mga daliri ko at yumuko.

Napabuntong hininga naman si Lace. Wait a minute!  Tiningnan ko si Lace at tinaasan ng kilay. "What are you doing here?" Mataray kong sagot sa kanya.

"Wag mong ibahin ang usapan." Natigilan ako sa tono ng pananalita nya. He's cold. He's different.  "Don't lie. I know you." Natigilan ako sa sinabi nya. What does he mean na he know me? "Kilalang kilala na kita pag may problema ka. Ano yun?"

Sa loob loob ko nag pasalamat ako. Kasi hindi ko pa kakayanin kung malalaman nya ngayon na ako ang may kasalanan kung bakit namatay ang ina nya. Narinig ko naman ang bulong ni Cain.

"It's akward." Patago ko syang siniko. Saming lahat, si Cain lang ang nakakaalam ng lahat. Well, pati na din si Lyndon. Kaya naman nag papasalamat ako at hanggang ngayon hindi pa rin nila sinasabi kay Lace. Bumuntong hininga ako at tiningnan si Lace na nakatingin din sakin ng seryoso.

"The war is comming.—" naalala ko ang sinabi ni dad sakin. Bakit iba ang nakita ko kanina imbes na ang Venator na sinasabi nila Cain?

"The war is about to start."

——

Pag kadating namin sa mansion ni tita dumeretyo na kami sa kanya kanya naming kwarto. Natigilan naman ako ng makita ang isang dress na nakahiga sa kama ko. Lumapit ako dito at nakita ang sulat.

To our dearest princess....

Alam kong hindi madaling mapaniwalaan sa mga nang yayari ngayon. Were died, yes. At alam kong kitang kita mo kung pano kami namatay.

Reading that part, naramdaman ko ang pag tulo ng isang luha sa mata ko kaya naman pinigilan ko agad ang luha ko.

And I know when the time pass by, you will remember everything even that incident. I'm sorry my princess kung wala kami sa tabi mo. Lalo na sa mga importanteng pangyayari sa buhay mo pero alam kong makakaya mo ang lahat. Your a Walker. Your are our daughter. Our Princess. And our jewelry. So please, be safe. Be strong. And when time flies, I know you will be a good leader for Shera.

Wear this dress. Alam kong babagay sayo ito. I love you my princess. We love you so much whatever happens.

Love, mom and dad.

Di ko napansin na humihigbi na pala ako dahil sa pag pigil ng luha ko. Kaya naman hindi ko na pinigilan pa. Naiyak na ko ng tuluyan dahil na din sa dalawang tao na nakatingin sakin at nakangiti. Unti unti silang nanlalabo hanggang sa mawala na sila sa paningin ko. Their gone. Mom and Dad really gone.

Napansin ko namang bumukas ang pinto at may pumasok pero hindi ko na pinansin kung sino sya. Basta nakaupo nalang ako sa lapag at umiiyak. Niyakap ako ng taong pumasok kaya naman lalo akong naiyak.

"It's ok iha. Everything will be ok." Hinalikan ako ni tita sa noo ko. Sinandal ko naman ang ulo ko sa may balikat nya at umiyak. Napansin ko naman na hindi kumikilos si tita kaya tiningnan ko sya. Nakatingin lang sya sa kama at nakangiti.

Tumingin sya sakin at tinulungan akong tumayo. Umupo kami sa gilid ng kama ko at hinawakan naman nya ang dress.

"They made it." Napansin kong nakangiti na si tita habang hinahamplos ang dress. She looked at me at may isang luhang lumabas sa pisnge nya. "My twin made it." Napataas ang kilay ko sa sinabi nya. What? 

"Your still at her tummy but then she decided to buy this dress. For some reason hindi ko agad sya naintindihan. You know, she has an ability to see the future. While me, I can read minds. Since were twins, I can easilly read her. She bought it for you." Humarap sakin si tita at isinabit ang mga buhok kong nakalaylay na sa mukha ko. "Rhi bought it for you."

Unti unting nagiging malinaw sakin ang lahat ng sinabi nya. Wala na bang mas sasakit pa dito? Wala na nga ang tunay kong mga magulang, ako ang nakapatay sa ina ni Lace, pati ba naman ngayon? Na nalaman ko na kambal sila tita Lyn at mom, so it means one thing.

Zero and I can't be together in a relationship. Were cousins. A fucking cousins.... Darn it!