Olympus Academy (Published under PSICOM)

XXX | Back In School

Cesia's POV

"Riaaa! RIAAAA!" May kasamang tili ang sigaw ni Art.

Nasa likuran siya nakaupo dahil nagpalit sila ng pwesto ni Ria kanina. Nung una nagtaka kami kung bakit niya gustong palitan si Art sa pagmamaneho, eh malapit na kami sa Academy. Pero 'yon pala, iba ang pakay niya.

"T-teka lang Ria-" naiiyak kong pakiusap sa kanya. "Aaaaahhh!" Napasigaw na nga ako nang hindi pa siya nakuntento sa makapigil-hiningang takbo ng kotse at idiniin ang kanyang paa sa pedal.

"Hold tight, girls. I'm drifting."

Kasunod na sumabay sa mga tili namin ni Art ang tunog ng biglang pagpreno ng mga gulong. Nahampas ako sa pinto kahit sobrang higpit na ng pagkakapit ng mga kamay ko sa hawakan. Kinagat ko ang aking pang-ibabang labi at napapikit nang maramdaman ang aking sarili na umaangat mula sa upuan dahil sa padaskul-daskol na pagpihit ng sasakyan.

Mahina akong nauntog sa bintana sa sandaling inihinto na ni Ria yung kalbaryo.

Narinig ko ang pagbukas ng mga pinto kaya dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata. Nahihilo ako. Naiwan akong hindi makakilos at nakatulala habang nakayakap sa sarili nang may humablot sa kamay ko para ramdamin ang aking pulso.

Gods... umiikot yung paningin ko.

"Ano Trev? Buhay pa ba 'yan?" Narinig kong tanong ni Chase sa kanya.

"Surprisingly." pabulong niyang sabi saka pabigla-bigla akong hinatak papalabas kaya mas lumala yung pakiramdam ko pagkatayo ko. Ngunit imbes na tumama ang likod ko sa sasakyan, nagulat ako dahil naramdaman ko ang braso niya sa aking likuran.

"U-uhh." Agad akong lumayo sa kanya dahilan na mawalan ulit ako ng balanse.

"Idiot." Mahigpit niyang hinawakan ang magkabilang balikat ko. "Stay still."

Inilihis ko ang aking tingin mula sa kanya na direktang nakaharap sa'kin. Ilang segundo ang lumipas ay kinibit ko na ang mga balikat ko. "Okay na ako."

Tinanggal niya naman ang kanyang mga kamay matapos kong sabihin 'yon.

Nakita ko si Art na walang malay at karga-karga ni Cal. "Art..." Tumakbo ako sa direksyon nila.

"Magiging okay lang ba siya?" Tanong ko kay Kara na nakasunod sa dalawa. Hindi ko inakalang mahihimatay pala si Art. Pero hindi ko naman siya sinisisi kasi first-hand kong naranasan ang naranasan niya at pati ako ay muntik nang malagutan ng hininga.

"She's gonna be fine." kalmado niyang sagot. "This already happened once."

"Wag kang mag-alala Cesia." Tinabihan ako ni Ria sa paglalakad. "She's just having another cardiac arrest." sabi niya dahilan na manlaki ang aking mga mata.

"Ano?!" Cardiac arrest?! JUST?!

"We're still half-mortals remember?" Natawa siya. "It is possible that we experience some symptoms of mortality. But only for a while dahil hindi tayo natatalaban nang ganun-ganon lang. Unless of course, it is caused by mystical forces."

"Ria, you speak of mortality as if it is an illness." ani Kara.

Hindi ito pinansin ni Ria. "Anyways, ayon na nga. Our deaths get postponed somehow."

Tumango ako. Fair din naman siguro 'yon knowing, na lagi nalang kaming nasa bingit ng kamatayan. Yung tinutukoy ko ay ang klase ng mga misyon na binibigay ng Academy sa'min... at ang pagmamaneho ni Ria.

Lalong-lalo na ang pagmamaneho ni Ria.

"Sa'n na pusta mo?" Lumitaw si Chase sa harap namin. Naglalakad siya nang patalikod, bale nakaharap siya sa'min, habang nakapamulsa. "Utang na naman ba?"