Luck waiting for you

Rozdział 6# Szpital? Choroba?

Nagle zrobiło mi się słabo.. 

#OCZAMI REMKA

Wracamy właśnie z randki... układa nam się cudownie. Kocham Olę.. <3 Nagle Ola zleciała na moje ramiona. Zemdlała. Złapałem ją i położyłem bezpiecznie. 

- Ola! Kotek! - próbowałem ją obudzić. Na marne. Zadzwoniłem na pogotowie. Przyjechali po około 5 minutach. Szybko... Zabrali ją do szpitala ale mi nie pozwolili być z nią. Postanowiłem powiadomić rodziców Oli o tym całym zajściu. Wstałem z krawężnika i otarłem łzy. Tak płakałem bo ja mogę ją stracić. Pobiegłem do domu Oli. Zapukałem i po chwili otworzyła mi mama Oli.

- Dzień dobry. Bo.. ja... Ola.. yy... szpital...

- Remek! Spokojnie! Co się stało?

- Bo Ola zemdlała. Nie wiem czemu. Jest w szpitalu. 

- Dobrze! Spokojnie! Możesz jechać do szpitala? Bo ja muszę jechać do pracy, ale zwolnię się i przyjadę do Oli. 

- Tak! Ja już jadę!

- Remek ale spokojnie! Wszystko będzie dobrze!

- Mhmm...- szybko pobiegłem do domu i zabrałem samochód. Pojechałem do szpitala. 

#JAKIŚ CZAS PÓŹNIEJ 

#SZPITAL

Jestem w szpitalu. Ola jest nadal badana. A ja? Ja siedzę jak jakiś głupek, płaczę i czekam. Te krzesła są mega niewygodne. Nagle z sali 19 sali, w której może umrzeć moje szczęście, wyszedł lekarz. 

- Przepraszam. Co jest z Olą?

- Jest Pan kimś z rodziny?

- Jestem jej chłopakiem.

- No dobrze. Proszę za mną...- zaprowadził mnie do pokoju lekarskiego. 

- A więc tak. Ola ma wadę serca. To właśnie ona spowodowała to zasłabnięcie. Mam pytanie. Czy w jej rodzinie też ktoś mam albo miał wadę serca?

- Ola coś mówiła że jej dziadek miał wadę serca. Ale nie wiem czy ktoś jeszcze. 

- Dobrze to mi wystarczy. Czyli pewnie jest to genetyczne. Z Olą jest średnio. Jest w kiepskim stanie. Miejmy nadzieję że wyjdzie z tego. 

- A ile ma procent szans na przeżycie?

- Takie 25% 

- Dobrze. A mogę się z nią zobaczyć? 

- Tak pewnie. Tylko jak się obudzi to proszę mnie zawołać.

- Dobrze. Dziękuję. - wyszedłem z gabinetu i udałem się do sali, w której leżała Ola.