Bölüm 2
Uyandığımda kendimi, her tarafı delirmeme neden olacak kadar beyaz ve midemi bulandırmaya yetecek kadar buram buram ilaç kokan bir odada buldum.Koluma serum bağlamışlardı.Seruma baktım yarısına kadar gitmişti. Tam elimi serumu sökmek için uzattığımda daha o odada olduğunu farketmediğim birisi elimi tuttu. Elimi tutan kişiye bakmak için kafamı çevirdim. Serena üzgün bir yüzle bana bakıyordu.
-Serumu sökmeyi aklından bile geçirme.
-Ama ben kendimi iyi hissediyorum. Buradan biran önce çıkmak istiyorum.
-Hayır Elena serum bitene kadar hastaneden çıkmaman gerekiyor.
-Ufff!
-Doktorlar seni kendine getirmek için çok uğraştı.
-Ne kadar süredir baygınım?
-Tam olarak 3 gün.
-Oha!
-Doktorlar senin şok geçirdiğini ve kendine gelmenin biraz zaman alacağını söylediler.Ama itiraf etmeliyim ki doktorlar bu kadar uzun süre baygın kalacağını tahmin edemediler.Hatta bir ara kalbin durdu. Tanrıya şükür kalbin tekrar attı.Ve şimdi buradasın.Ve annen durmadan aradı.Şu an senin 3 günlük bir okul gezisinde olduğunu sanıyor.Ve açıkçası senin telefonunu her aradığında bir bahene bulmak zorunda kaldım.Artık annenin şüpelenmeye başladığından eminim.
-Annemi aramam lazım.Telefonum nerde?
-Bir dakika dedi ve cebinden benim telefonumu çıkarıp bana uzattı.
Telefonu alıp annemin numarasını aradım.Annem telefonu açmadan önce boğazımı temizledim.Annem ikinci çalışta açtı.
-Alo.
-Anne .
-Elena tatlım senin için çok meraklandım.Niye telefonlara hiç çıkmadın.
-Anne her zaman ki gibi benim işim olduğu zamanlar aramışsın.Bu gezi biraz kampvari ve ben bir grubun yöneticisi gibi bir şey seçildiğim için anlayacığın boş vaktim olmadı.Bu gün görevler biraz daha aksadı çünkü bu gün gezinin son günü.Ve bende bu günü fırsat bilip seni aradım.
-Hmm bir daha ki sefere beni geciktirmeden arasan iyi olur.Çünkü bu çok geç oldu üç gündür seni merak edip durdum.
-Özür dilerim anne bir dahakine seni meraklandırmayacağım söz.
-Tamam anlaştık o zaman küçük hanım.Bu gün dönüyorsun değil mi?
-Evet bu gün dediğim gibi son gün işlerimiz neredeyse bitti.Herkes valizlerini topladıktan sonra gitmeye hazır olucaz.
-Peki tatlım buraya gelince beni ara .
-Tamam anne görüşürüz.
-Görüşürüz tatlım.
Ve telefonu kapatıp derin bir nefes verdim.
-Vay be çok güzel uydurdun.Ben olsam çoktan çuvallamıştım.
-Bende olsam çuvallamıştım ama bugün ilham günüm galiba.
-Neyse artık bunu da atlattığımıza göre televizyon izlemek ister misin?
-Hayır.Ben biraz uyuyacağım.Kendimi halsiz hissediyorum.Ama istersen sen aç izle.
-Tamam.Zaten sen uyuyunca sen istesende istemesen de televizyonu açıcaktım.O üç günü nasıl geçirdiğimi hiç sorma bile sıkıntıdan ölmek üzereydim.Biran kendimi televizyonun karşısında zamanını geçiren yaşlı nineler gibi hissettim.Anlarsın işte emekli olmuş artık hayattan zevk alamayıp televizyonun karşısında örgü ören nineler gibi.
Bu gün anlaşılan Serenanın komikliği üzerindeydi.Beni yine güldürmeye çalışıyordu ve başarmıştı.Serena benim dostumdu.O olmasa ne yapardım bilmiyorum.
-Teşekkür ederim Ser diyip omzuna yumruk attım.
-Ben senin dostunum.Sen burada bin yıl bile kalsan ben senin yanında yine beklerim.
Serena elimi tuttu ve gülümsedi bende elimi onun elinin üzerine koydum ve uykuya daldım.Uyandığımda hemşire kolumdaki serumu çıkarıyordu.Sol tarafımdaki koltuğa baktım Serena yoktu.Hemşire'ye döndüm.
-Artık taburcu edilebilir miyim ?
-Evet arkadaşınız çıkış işlemlerini yaptıktan sonra hastaneden çıkabilirsiniz.Dedikten sonra odadan elinde serumla birlikte çıktı.
Demek Serena çıkış işlemlerini yapıyordu.Televizyon kapalıydı.Bari Serena gelene kadar üstümdeki hastane önlüğünden kurtulayım.Üstümü değiştirip koltuğa oturdum ve Serenayı bekledim.Sonunda kapı açıldı ve Serena içeri girdi.
-Hazırlanmışsın.O zaman hadi gidelim.
Koltuktan kaltım ve kotuğun yanındaki çantamı alıp Serenayla birlikte odadan çıktım.Tam hastaneden çıkıyordum ki yanımdan geçen sedyedeki çocuğu görünce olduğum yerde kaldım.Sedyede yatan ve yüzünden bütün kanları çekilmiş gibi duran çocuk Jack'di.
Umarım beğenmişsinizdir.Sonuna kadar okumaya devam edin.Ve oy atıp yorum yazın.:)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Who Am I?
VampireKaderime karşı gelemezken hayalin ne önemi var ki ? Benim kaderim tek bir duygudan ibaret . O da acı. Bütün sevdiklerimi kaybettim. Duygularım tek tek benden silinirken kimse yoktu yanımda hiç kimse . Duygusuz bir canavara dönüşmeye yüz tutmuştum.Ta...