Who Am I?

"Bilinmeyen kişi"-11

SERENANIN ANLATIMINDAN

Gülümsemesi çok tatlıydı. Bende gülümseyip

-Benim adımda Serena dedim.

-Memnun oldum Serena.

-Bende memnun oldum David.

-Ee hangi sınıftasın?

-Şu karşımızdaki sınıf.

-O zaman bu gün şanslı günümdeyim. Bende o sınıftayım.

Ona gülümsedim. Bu çocuk çok yakışıklıydı. Sempatik bir çocuğa benziyordu. Onda beni etkileyen bir şey vardı. Bir anda Zayn aklıma geldi. Bir daha düşündüğümde galiba Zaynden başkasına aşık olamayacaktım. Çünkü o farklıydı. O ela gözleri aklımdan çıkmıyordu. Zayn, Zayn,Zayn onu aklımdan çıkaramıyordum. Nereye baksam onu görüyorum. Üstelik bana ihanet etmişti ama hala onu düşünüyordum. Benim bu düşüncelerimi bıçak gibi kesen Elenanın sesi oldu.

-Selam Serena!

-Selam Elena!

-Bu yeni çocuk galiba tanıştığımıza memnun oldum.

-Bende tanıştığımıza memnun oldum. Dedi David Elenaya. Sonra Elena bana dönerek.

-Haydi sınıfa gidelim dedi.

Bende ona kafamı sallayıp tamam. Dedim.

Sınıfa girdik. Ders biyolojiydi. Ders çabuk geçti. Ardından da okulda bitti.

Ders çıkışı Elena ile ben yanyana sessizce yürüdük . Bilmiyorum her şey çok karışıktı. Yolda giderken Elena bütün olayları anlattı. Başından geçenleri, neden kan aldıklarını ve bize takip çiplerini koyduklarını anlattı ve neden peşimizde olduklarını ...

Sonra tekrar yürümeye devam ettik. İçimde bir yerlerde bir duygu kendini ortaya çıkardı. Bu duygu özlemdi.

Bir şeyleri özlüyordum. Tahmin ettiğiniz gibi Zayn ... Zayni özlüyordum. Bana ihanet etmeden önceki hallerini. Benle uğraşmasını, beni sinir etmesini, ben daha neler olduğunu anlayamadan dudaklarıma yapışmasını. Hepsi gözümün önünden film şeridi gibi geçip gitti. Zayni istiyordum. Hayır ! O bana ihanet edip beni ve arkadaşlarımı tehlikeye atmıştı. Neden hala onu aklımdan çıkaramıyorum ? Neden!

Beynim ve kalbim ilk defa bir olmuşlar ve aynı fikiri düşünüyorlardı. Zayni unutmak istemiyorlardı. Zaten unutamazdım. Aklıma dünkü rüyam gelmişti. Zaynin ağlamaktan ıslanmış gözleri, çığlıklar ve kan gölü. Ardından terler içinde morluklarla uyanmam. Bunların hepsi neydi?

Yada ne anlama geliyorlardı bilmiyorum. Artık bu konuların üzerinde kafa yorup duramıyorum. Tam yürümeye devam ediyorduk ki onu gördüm. Duvara yaslanmış bir kızın dudaklarına sülük gibi yapışmıştı. Beni görünce kafasını kaldırdı ve pis pis sırıttı. Artık yeter sinirlerimi kontrol edemiyordum. Yanına gidip bağırmaya başladım.

-Neden! Neden yapıyorsun bunu ?

Senin sorunun ne ? Niye hayatımdan çekip gitmiyorsun?

-Sakin ol bebek herkese yetecek kadar Zayn var diyip dudaklarıma yapışmıştı.

Biliyor musunuz? Hiçbir şey hissetmemiştim. Ne kalp atışlarım hızlandı, ne de nefesim düzensizleşti,ne de ona karşı bir çekim hissettim. Sadece iğrendim. Sanki orada benim Zaynim yoktu.

Onu sertçe itekledim ve 10 metre sürüklenip duvara sertçe çarptı. Sertçe çarpmıştı ama ne canı yandı ne de inledi hiç bir şey yapmadı. Sadece pis pis gülmeye başladı. Sanki bütün duyguları ameliyatla alınmış gibiydi. Pencereden atsam yine gülecekti sanki. Göz yaşlarım sonunda gözlerimden firar etti ve tam arkamı dönüp gidecekken arkamda olduğunu farketmediğim Elena gelip Zayni yakalarından yakalayıp yukarı kaldırdı ve onu sertçe yumruklamaya başladı. Sonra kendini kaybetti onu yere fırlattı. Bense hayretle Elenaya baktım ve onu Zaynin üstünden çekmeye kalkıştım. Ama beni itekledi ve popomun üzerine yere yapıştım. Birden nereden geldiğini bilemediğim Elenanın anlattığı Harry denen çocuğu gördüm. Hemen Elenanın yanında bitti ve hemen Zaynin üzerinden Elenayı çekip onu sakinleştirene kadar belinden sıkıca tuttu. Sonunda Elena biraz ama çok az sakinleşti. Bense olan biteni hayretle izliyordum. Hiç bir şey yapamıyordum. Salak gibi durmuş sadece bakıyordum. Harry Elenanın çıldırmış bedenini alıp ortadan kayboldu. Bense uzaktan Zaynin yerde yatan bedenine bakıyordum. Göğsü yavaşça inip kalkıyordu. Yaşıyordu. Yanına gitmedim. Gidemezdim. Çünkü eğer yanına gidersem ona acıyıp , onu hastaneye felan götürebilirdim. Ne de olsa o bir vampirdi. Ona bir şey olmazdı. Vampirler çabuk iyileşir diye duymuştum. O yüzden arkamı ona dönüp sokakta yürümeye başladım. Birden yağmur bastırmıştı. Bense sırılsıklam oldum. Ama hiç aldırış etmedim. Normalde olsa koşmaya başlardım daha fazla ıslanmamak için.