Bölüm 3
Sedyenin peşinden koşa koşa gittik. Başım dönüyordu. Jack'e ne olmuştu?
Jack benim çocukluk arkadaşımdı. Onu öylece sedyede kanlar içinde yatarken görünce kalbim durdu sanki. Sedyenin peşinden koştum taki ameliyathaneye girene kadar. Ameliyathane kapıları yüzüme kapanmıştı. Kendimi umutsuzluk içinde koltuklardan birine attım. Serenada nefes nefese gelip yanımdaki koltuğa oturdu. Kafamı kaldırdım. Karşıda Ashly oturuyordu. Ashlyeden ne kadar nefret etsemde yine de ona acıyordum. Sonuçta babamın bizi terk etmesi onun suçu değildi. Üstelik bana zarar da vermemişti. Şimdi durmadan ağlıyordu. Kalkıp yanına gittim ve onu kollarımın arasına aldım. Garip bir şey hissetmiştim. Bir tür ürperti olmuştu ona sarıldığımda. Belkide hayal gücümdü.
İlk önce bana şaşkınlıkla baksada sonra kafasını omuzuma koyup ağlamaya devam etti. Serenada yanımıza gelmişti. Ashlynin yanına oturmuş Ashlynin saçlarını okşuyordu. Hepimiz ağlıyorduk. Tam bir saat boyunca ağladık durduk. Sonra kapı açıldı. Ayağa kalktım kalbim duracaktı. Doktora doğru koştum. Yanına gelince durup ona doğru baktım. Terli kafasını kaşıyıp bana baktı. Sanki bir şeyleri söylemekte zorluk çekiyordu. Sonunda bacaklarımın beni taşımakta zorlanacağı olan haberi verdi.
-Maalesef hanımefendi Jacki kaybettik. Dünyam kararmıştı sanki. Jack benim kardeşim gibiydi ve ben onu kaybetmiştim. Arkamdan pat diye bir ses geldi. Arkama döndüğümde Ashly yeri boylamıştı...
Serena ile ben morga doğru gidiyorduk Jacke veda etmek için. Ashly kendine gelince hastaneyi ağlayarak terk etmişti. Tam içeri girecektik ki bir görevli terler içinde koşarak kapıdan çıktı. Adam cebindeki telefonu çıkarıp konuşmaya başladı.
-Bu gün ölen çocuğun bedeni yok. Biri bedenini çalmış.
Adam telefonda konuştuktan sonra kafasını onaylar bir şekilde sallayıp telefonu kapattı.
Bu Jackti! Bağırarak konuşmaya başladım.
-Nasıl ortada yok!
-Biri çalmış hanım efendi.
Serenayla birbirimize baktık. Şuan şoktaydım.
Arkadaşlar umarım güzel bir bölüm olmuştur . Okumaya devam edin. Sizi seviyorum. :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Who Am I?
VampirosKaderime karşı gelemezken hayalin ne önemi var ki ? Benim kaderim tek bir duygudan ibaret . O da acı. Bütün sevdiklerimi kaybettim. Duygularım tek tek benden silinirken kimse yoktu yanımda hiç kimse . Duygusuz bir canavara dönüşmeye yüz tutmuştum.Ta...
