Orphan

Κεφάλαιο 25ο

Όταν τελικά φτάσαμε στο σπίτι, τρέχοντας επί περίπου μισή ώρα, κλείσαμε στις πόρτες και σταθήκαμε για λίγο εκεί προσπαθώντας να βρούμε τον ρυθμό της αναπνοή μας. Βγάλαμε τις ζακέτες μας και μου χαμογέλασε με αγάπη καθώς περνούσε το χέρι του γύρω από την μέση μου, τώρα που, επιτέλους, μπορούσαμε. Με κόλλησε στον τοίχο και με τα σώματα μας κολλημένα το ένα πάνω στο άλλο, ενώσαμε τα χείλη μας. Όταν φιληθήκαμε ήταν τόσο μαγικό και φαίνονταν τόσο σωστό. Τύλιξα τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του και έλιωνα στην αγκαλιά του καθώς αυτός άρχισε να δαγκώνει το χείλος μου εκλιπαρώντας για είσοδο. Άνοιξα το στόμα μου και άρχισε να εξερευνά το εσωτερικό του στόματος μου, ενώ εγώ αναστέναζα από ευχαρίστηση.

"Θες να πάμε πάνω να συνεχίσουμε πριγκίπισσα;;" ρώτησε μουγκρίζοντας.

"Ότι σε βολεύτικα καλύτερα!" είπα και αφού με σήκωσε τρέξαμε στο δωμάτιο μου, αυτή τη φορά. Με ξάπλωσε στο κρεβάτι και αναίβηκε από πάνω μου. Το φιλί συνεχίστηκε για πάρα πολύ ώρα και τα χέρια του ξεκίνησαν να ταξιδεύουν και να χαϊδεύουν το σώμα μου. Τα χέρια του αναίβηκαν προς τα πάνω και ξεκίνησαν να παίζουν με το στήθος μου, να το ζουλάει, να κάνει μασάζ και να το χαϊδεύει. Εγώ απλά βογκούσα από κάτω του όπως και πριν, ενώ αντεπέδιδα στο φιλί του.

"Γιατί δεν την βγάζεις;;" του πρότεινα.

"Όσο και αν το θέλω, προτιμώ να δω ολόκληρο το σώμα σου μαζί, και θα περιμένω μέχρι να προχωρίσουμε και να ολοκληρώσουμε.... Ελπίζω να συμβεί σύντομα.... Δεν είμαι ανώμαλος!"

"Οοο οπότε το να μου πιάνεις τον κώλο και να με καρφώνεις όταν δεν είμασταν μαζί δεν είναι ανώμαλο έτσι;;"

"Όχι επειδή αυτό ήταν φλερτ!"

"Οκευ, αλλά αυτό που έκανες χθες σε ένα ανήλικο κορίτσι...."

"Συμφώνησες σε αυτό! Και εξάλλου είμαστε μαζί!" εγώ απλά χαμογέλασα λιγάκι και πέρασα τα χέρια μου μέσα από τα μαλλιά του. Είχε ωραία γεύση! Θα έλεγα ότι τα χείλια του ήταν φτιαγμένα για τα δικά μου. Τύλιξα τα πόδια μου γύρο από την μέση παρόλου που ήμασταν ξαπλωμένοι. Μετακινήθηκε από τα χείλη μου στο σαγόνι μου και στο αυτί μου και άρχισε να το γλύφει και να το μασουλάει.

"Αα σταμάτο!" χαμογέλασα.

"Κάνε με!" μου είπε με ένα σέξι γρύλισμα. Χαμογέλασα και τον έσπρωξα, μπαίνοντας εγώ από πάνω του αυτή τη φορά. "Εντυπωσιακό!"

"Ευχαριστώ!" μετακινήθηκα πάλι προς τα χείλη του και απλά φασονόμασαν για ώρες στριφογυρίζοντας στο κρεβάτι.

"Εντάξει κουράστηκα τώρα!" παραπονέθηκα και έγλειψα την μύτη του, κάνοντας τον να χαμογελάσει.

"Και εγώ! Οφείλω όμως να πω όμως ότι αυτό ήταν το καλύτερο φάσωμα της ζωής μου!" κοκκίνησα λιγάκι και σηκώθηκα να πάω τις πιτζάμες μου. Αυτός σηκώθηκε και απλώς με κοίταζε.

"Μην κρυφοκοιτάς!"

"Δεν πρόκειτε! Θέλω να δω όλο σου το σώμα ταυτόχρονα όταν θα το κάνουμε για πρώτη φορά! Μέχρι τότε θα σέβομαι τις επιθυμίες σου!" είπε και γύρισε από την άλλη μεριά καλύπτοντας τα μάτια του.

"Σε ευχαριστώ!". Ξεντύθηκα και άλλαξα αρκετά γρήγορα και μετά έτρεξα και πήδηξα πάνω στο κρεβάτι τυλίγοντας τα πόδια μου γύρω από την μέση του από πίσω. Χαμογέλασε, γύρισε το κεφάλι του. Με φίλησε τέσσερις φορές και έβγαλε την μπλούζα του. Ξαπλώσαμε και οι δύο μαζί στο κρεβάτι και εγώ χάιδευα απαλά το γυμνασμένο του στήθος ενώ αυτός είχε τοποθετημένο το ένα του χέρι στον πισινό μου. Τράβηξα την κουβέρτα από πάνω μας, έκλεισα τα μάτια μου και τραβήχτηκα κοντά του. "Είσαι τόσο ζεστός..." ψιθύρισε.

"Είσαι τόσο χαριτομένη..."

"Είσαι τόσο γλυκός..."

"Είσαι τόσο όμορφη..."

"Είσαι τόσο γυμνασμένος..."

"Είσαι τόσο ξεχωριστή..."

"Είσαι τόσο σέξι..."

"Εσύ είσαι περισσότερο..." και με αυτό, με πήρε ο ύπνος στην αγκαλιά του για δεύτερη νύχτα στη σειρά. Δεν ξέραμε πότε θα ήμασταν ξανά μόνοι, οπότε μάλλον θα ήταν η τελευταία μας φορά για λίγο καιρό.

Καθώς με έπερνε ο ύπνος, εικόνες του Jackson περνούσαν συνεχόμενα από το μυαλό μου. Οι κραυγές που ακούστηκαν και από τους δύο όταν χτυπήθηκαν από εκείνο το φορτηγό. Πρέπει να το χτύπησε πρώτος με αποτέλεσμα να προστατέψει το Nathan! Αν δεν το έκανε θα μπορούσε να είχε επιβιώσει και να ήταν ο Nathan στην θέση του. Αναρωτιέμαι αν το έκανε επίτηδες για να σώσει το Nathan, αλλά ξέρω ότι ο Jackson δεν είναι τέτοιος. Δεν θα έκανε ποτέ καλό σε κανέναν. Απλά ο Nath ήταν τόσο τυχερός. Εγώ ήμουν τόσο τυχερή.

Ο Θεός πραγματικά με πρόσεχε νωρίτερα... Και του Jackson πραγματικά του αξίζει να πάει στην κόλαση! Ο Nathan με έκανε να νιώθω χαρούμενη,  και αν με θέλει ακόμα σε μερικά χρόνια, θα μπορούσαμε να πάμε μακρυά...

Α/Ν

Κι άλλες στιγμές Nathan Jenny! Είναι από τις τελευταίες τους, γιατί σε λίγο θα επιστρέψουν η Jess και η Karen.

Αύριο το επόμενο ❤ φιλάκια 💋

Vomment!