Orphan

Κεφάλαιο 22ο

Ξύπνησα από τον ωραίο μου ύπνο το επόμενο πρωί νιώθοντας μια ζεστή παρουσία δίπλα μου. Μέσα μου ήμουν ακόμα ενθουσιασμένη από αυτά που έγιναν την προηγούμενη νύχτα. Άνοιξα σιγά τα μάτια μου και μπροστά μου είχα ένα από τα πιό ωραία πράγματα που έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Ο Nathan Sykes χωρίς μπλούζα με τα χέρια τυλιγμένα γύρω μου να κοιμάται.
"Οοο καλημέρα sexy!" γέλασα και του έδωσα ένα φιλί στα χείλια. Αυτός ζάρωσε την μύτη και χασμουρήθηκε πριν ανοίξει τα μάτια του και μου χαμογελάσει.

"Καλημέρα πανέμορφη!". Θεέ μου! Η πρωινή φωνή του είναι τόσο τέλεια! "Πώς αισθάνεσαι;;" είπε με νόημα.

"Μια χαρά! Ξέρεις αυτό είναι τόσο διασκεδαστικό.... Αλλά και επικίνδυνο..."

"Πώς και έτσι;;"

"Μπορεί να μας πιάσουν!" είπα και αυτός χαμογέλασε και με φίλησε. Σηκώθηκα από το κρεβάτι και προσπάθησα να πάω προς την πόρτα.

"Που πας τώρα;; Έλα αμέσως εδώ και πάρε αγκαλιά το τέρας αγκαλίτσα!" με κράτησε από τη μέση για να μην φύγω και με τράβηξε πίσω στο κρεβάτι του.

"Ωωω! Όσο και αν θέλω να μείνω με το τέρας αγκαλίτσα, πεινάω!" του είπα κάνοντας του μια γλυκιά φατσούλα.

"Καλά. Αλλά θα έρθω και εγώ για να φτιάξω τσάι.". Σηκώθηκε και τεντώθηκε, και μετά με σήκωσε και με έβαλε πάνω στον ώμο του.

"Nath άσε με κάτω!" άρχισα να τσιρίζω.

"Ποτέ! Ανήκεις στο τέρας αγκαλίτσα τώρα!" είπε με την πιο διαβολική, τρομακτική φωνή του, που με έκανε να σκάσω στα γέλια. Αφού κατ εν καμε την σκάλα και φτάσαμε στην κουζίνα με κατέβασε και με άφησε κάτω δίπλα στο ψυγείο.

"Nath?" είπα ενώ έβαζα λίγα δημητριακά σε ένα μπολ.

"Μμμ.... Ναι από όσο ξέρω έτσι με έλεγαν την τελευταία φορά που το κοίταξα."

"Όχι! Ήταν τέρας αγκαλίτσα!". Γελάσαμε και οι δύο για άλλη μια φορά και αυτός ήρθε από πίσω μου, τύλιξε τα χέρια του γύρω από την μέση μου και ακούμπησε το κεφάλι του στον ώμο μου και με φίλησε στο μάγουλο. "Είμαστε μαζί τώρα;;"

"Μμ.... Ναι αλλά δεν είμαστε αποκλειστικοί ή τίποτα τέτοιο..."

"ΟΡΊΣ-". Χαμογέλασε και ένωσε τα χείλια του με τα δικά μου για ένα φιλί.

"Ηρέμισε! Πλάκα σου κάνω! Είσαι μόνο δικιά μου και εγώ είμαι μόνο δικός σου..." ένευσα θετικά και αυτός πήγε μέχρι το βραστίρα για να ρίξει το νερό μέσα στις κούπες, ενώ εγώ έριχνα το γάλα στο πρωινό μας.

"Ααα!" φώναξα. Ο Nathan με πιτσίλισε με το νερό. "Θα κάτσεις καλά;;"

"Θα μπορούσα.... Αλλά προτιμώ να είμαι άτακτος!" μου είπε κάνοντας μου μια ματιά και πήγαμε στο σαλόνι. Κάτσαμε στον καναπέ και τοποθέτησε και τα δυό μου πόδια πάνω στα δικά του και έβαλε από πάνω το μπολ του τρώγοντας σαν μικρό παιδί. Θα μπορούσα να είχα μετακινήσει τα πόδια μου και να το χύσω όλο πάνω του, αλλά μου άρεσε να έχω το Nathan ως το αγόρι μου. Τρώγαμε και οι δύο καθώς έκανε ζάπινγκ στα κανάλια για να βρούμε τι θα δούμε.

"Άστο στον Jeremy Kyle!" του είπε και αυτός ένευσε πριν αφήσει το τηλεχειριστίριο στο μπράτσο του καναπέ.

"Τελείωσες;;" με ρώτησε μετά από δύο λεπτά δείχνοντας μου τα απομεινάρια από τα δημητριακά μου, τα οποία είχα ξεχάσει αφού έβλεπα τον Jeremy Kyle.

"Ναι ευχαριστώ!". Πήρε τα πιάτα μας και τα πήγε στον νεροχύτη. Μιάς και αυτός ήταν εθισμένος με τον πισινό μου, έκατσα και εγώ και κοίταζα τον δικό του. Όχι και άσχημα! "Τι θες να κάνουμε σήμερα μωρό μου;;"

"Μωρό μου;; Πάει καιρός από την τελευταία φορά που με αποκάλεσε κάποιος έτσι και να το εννοεί.

"Παρακαλώ, αλλά τι θα κάνουμε σήμερα;;"

"Δεν μπορούμε μα κάτσουμε οι δυό μας;; Θέλω να περάσω λίγο χρόνο με το κορίτσι μου!". Αναίβηκε πάνω μου και επιτέθηκε στα χείλη μου κάνοντας με να γελάσω. Ανταπέδωσα στο φιλί του έγερνα όσο και πιό πίσω μέχρι που εγώ ήμουν ξαπλωμένη με την πλάτη μου και αυτός από πάνω μου..... και τότε ήταν που θυμήθηκα αυτόν με την Carla να φασώνονται εγώ πέρα.... σαν και εμάς....

Έτρεξα μέχρι την λεκάνη και ξέρασα δυό τρείς φορές και αυτός ήρθε από πίσω μου.

"Jen Jen τόσο άσχημα είναι τα φιλιά μου;;" είπε και μου κράτησε τα μαλλιά μου.

"Όχι τα φιλιά σου είναι υπέροχα! Απλά θυμήθηκα εσένα με ΑΥΤΌ να φασώνεστε στον καναπέ.... Τα χίλια σου έχουν γευτεί το δηλητήριου της!"

"Και δεν θέλω σταγόνα παραπάνω από αυτό! Θέλω εσένα!" χάιδευε την πλάτη μου καθώς εγώ καθαριζόμουν. "Γιατί να μην πάμε εγώ και εσύ στην πόλη;;"

"Εντάξει!" συμφώνησα. "Πάμε να αλλάξουμε!"

A/N

Το επόμενο κεφάλαιο είναι πάρα πολύ αναπάντεχο... Είναι μεγάλη έκπληξη!!! Ελπίζω να σας αρέσει! Αύριο η συνέχεια! Φιλιά 💋

Vomment!