Orphan

Κεφάλαιο 60ο

Περάσαμε το δρόμο και μπήκαμε μέσα στον χώρο του bonfire, την ώρα που είχε αρχίσει να σκοτινιάζει. Υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που έκαναν βόλτες πιασμένοι χέρι-χέρι και υπήρχαν διάφορες εγκαταστάσεις για ψυχαγωγεία. Υπήρχε πάρα πολύ φασαρία και μπορούσα να ακούσω την κλασσική μουσικήτων λούνα πάρκ καθώς μπαίναμε όλο και πιό μέσα στο πάρκο. Με το που είδα το Waltzers τον έσειρα κυριολεκτικά μέχρι εκεί και σταθήκαμε στην ουρά.

"Jenny δεν μου αρέσει αυτό!"

"Θα είσαι μια χαρά, εμπιστέψου με.". Καθίσαμε στις θέσεις μας και η προστατευτική μπάρα έπεσε μπροστά μας, οπότε την κρατήσαμε σφιχτά. Μπορούσα να δω στο πρόσωπο του ότι είχε πανικοβληθεί, οπότε ένιωσα τα δάχτυλα μου με τα δικά του.

"Σε ευχαριστώ JenJen..." ψιθύρισε και το μηχάνημα ξεκίνησε να λειτουργεί και εμείς να κινούμαστε. Ξεκίνησε πιο αργά και σταδιακά πήγαινε όλο και πιο γρήγορα μέχρι που άρχισε να στριφογυρίζει σαν τρελό και εμείς δεν μπορούσαμε να κρατηθούμε στις θέσεις μας.

"Ααααα!" ουρλιάζαμε μαζί.

"Δεν μου αρέσει αυτό καθόλου!" τσίριζε συνέχεια σαν μικρό παιδάκι, αλλά τότε ξεκίνησε να επιβραδύνει. Όταν επιτέλους ακινητοποιήθηκε τον βοήθησα να σηκωθεί και αυτός σκόνταψε. "Ααα αυτό ήταν χάλια!" μούγκρισε και εγώ τον φίλησα για να σκάσει.

"Καλύτερα;;"

"Πολύ καλύτερα!". Χαμογέλασε και πήγαμε σε μερικά παιχνίδια ακόμα, δικής του επιλογής αυτή την φορά. Τα συγκρουόμενα ήταν τα καλύτερα, ακόμα και αν πονάει όταν σε χτυπάνε οι ξένοι με τα αμαξάκια τους σε σύγκριση με τα απαλά χτυπήματα του Nathan.

~

"Τι λες;; Να πάρουμε ένα και να το μοιραστούμε ή από ένα ο καθένας;;" ρώτησε δείχνοντας προς τον πάγκο με τα καραμελομένα μήλα λίγο παραπέρα.

"Ανάλογα... Πόσο πεινάς;;"

"Δεν πεινάω και τόσο πολύ! Εξάλλου ήρθαμε για να διασκεδάσουμε!"

"Ας μοιραστούμε τότε.". Ο Nathan ένευσε και ο κύριος πίσω από τον πάγκο μου έδωσε ένα ξυλάκι, ενώ αυτός έβγαζε λεφτά για να πληρώσει.

Είχε το χέρι του γύρω από τους ώμους μου και δαγκώσαμε και οι δύο ταυτόχρονα από μια πλευρά, που το βρήκα πολύ ρομαντικό. Η φωτιά είχε ανάψει ήδη όσο ήμασταν στο Ferris Wheel, οπότε ο χώρος μέσα στο πάρκο είχε αρχίσει να ζεστένει αρκετά. Με ζέστανε αρκετά, αλλά κανένας από εμάς δεν πήγε πολύ κοντά, επειδή δεν θέλαμε τα μαλλιά μας να μυρίζουν από τον καπνό.