Orphan

Κεφάλαιο 35ο

"Χρόνια πολλά JenJen!" ψιθύρισε στο αυτί ο Nathan, οπότε άνοιξα τα μάτια μου. Εγώ απλά χαμογέλασα και μπορούσα να ακούσω βήματα να πλησιάζουν όλο και πιό πολύ. Γύρισα για να δω το αγόρι μου, αλλά αυτός είχε πέσει ξανά για ύπνο. Τεμπέλικο ζώο! Πιθανότατα θα άκουσε τα βήματα και θα ήθελε να είναι ο πρώτος που θα μου ευχηθεί για τα γενέθλια μου. Η πόρτα άνοιξε και η Jess και η Karen μπήκαν μέσα τρέχοντας φορώντας καπελάκι από γενεθλίων. Η Karen άνοιξε τις κουρτίνες και το δωμάτιο γέμισε με φως και τα μουγκριτά του Nathan.

"Μαμαααααα!" γκρίνιαξε ο Nathan.

"Ησυχία Nathan! Είναι η μέρα της Jenny σήμερα!". Η Jess του φόρεσε ένα από τα καπελάκια που κρατούσε και εγώ χαμογέλασα.

"Τι είναι αυτή η χαζομάρα;;" γκρίνιαξε ξανά και το έβγαλε.

"Έι χαλαστή των πάρτυ! Φόρεσε το τώρα!" επέμεινα, οπότε έκανε ότι του είπα και ανακάθισε στο κρεβάτι με το χέρι του γύρω από τους ώμους μου.

"Σου πήραμε δώρα!" είπε η Karen ενθουσιασμένα και μου έδωσε δύο κάρτες ενώ εγώ μπορούσα να δω την σακούλα πίσω από την πλάτη της Jess. Ξεκίνησα να ανοίγω τους φακέλους και γκλίτερ έπεσαν πάνω στα πόδια μου, το οποίο με έκανε να χαμογελάσω. Η πρώτη κάρτα ήταν από την Karen και τον Phil και είχε ένα αρκουδάκι πάνω της. Σκέφτηκα ότι ήταν πολύ γλυκό εκ μέρους του, αφού με το ζόρι τον γνώριζα! Η άλλη κάρτα ήταν από την Jess και είχε μερικά όμορφα λουλούδια πάνω της.

"Ευχαριστ-"

"Τώρα έχεις να ανοίξεις αυτό!". Τοποθέτησε την σακούλα κάτω, μπροστά μου και εγώ κοίταξα μέσα για να δω δύο δώρα.

"Οι δεν ήταν απαραίτητο!". Κανένας δεν είπε τίποτα, οπότε έσκασα το περιτύλιγμα από το μεγαλύτερο σε σχήμα κουτί. "Ουάου!" είπε δυνατά το οποίο έκανε την Karen να χαμογελάσει.
"Είναι για τις σχολικές σου εργασίες! Ο Nathan θα χρειαστεί τον δικό του, οπότε πιτσουνάκια του δεν θα μπορείτε να τον μοιράζεστε!" ένευσα και θαύμασα το πόσο ωραίο είναι μέσα στο κουτί του. Το δικό μου λάπτοπ! Ένα που δεν θα μου το έσπαγαν! Έπειτα άνοιξα το μικρότερο δώρο από την Jess, το οποίο ήταν ένα ζευγάρι από γυαλιστερές, ροζ γόβες!

"Τα λατρεύω! Ευχαριστώ πάρα πολύ!". Όλοι ήταν σε πολύ χαρούμενη διάθεση και ήταν πολύ ωραίο να ξέρω ότι ήταν για μένα! Ο Nathan τους έδωσε ένα βλέμμα γεμάτο νόημα, το οποίο νόμιζε ότι εγώ δεν είδα και έκανε τους άλλους να πάμε προς την πόρτα.

"Θα σας δώσουμε λίγο ιδιωτικότητα και θα πάμε να κάνουμε πρωινό. Είναι παράδοση για τους Sykes να φτιάχνουμε τηγανίτες!". Με το που έφυγαν από το δωμάτιο, ο Nathan με φίλησε στο λαιμό και πήρε κάτι από το πάτωμα. Μια κάρτα και μιά άλλη σακούλα με δώρα, που είχε μέσα δυό κουτιά. Χαμογελούσα όλες την ώρα καθώς πήρα την κάρτα που είχε τους Union J πάνω της.