Κεφάλαιο 47ο

314 65 25
                                    

"Εγώ τελείωσα! Μήπως θες να σου ζεστάνω την ισιωτική για τα μαλλιά σου;;"

"Αωω ναι σε παρακαλώ!". Ένευσε και αφού έβαλε το μηχάνημα στην πρίζα το τοποθέτησε πάνω στο γραφείο μέχρι να ζεσταθεί. Μετά στάθηκε μπροστά από τον καθρέφτη και ξεκίνησε να φτιάχνει τα μαλλιά του. "Το καλό που σου θέλω να έχεις φύγει από εκεί σε ένα λεπτό!" είπε καθώς έβγαλα το μακιγιάζ μου από την τσάντα.

"Ναι, ναι, ναι! Τελείωσα ήδη!". Φίλησε τα χείλη μου καθώς με προσπέρασε και πείρε την κούπα με το τσάι του. "Τα λέμε κάτω σε λιγάκι! Θα πάω να μας φτιάξω λίγο πρωινό!". Ένευσα και πείρα την βούρτσα μου. Αφού χτένισα τα μαλλιά μου, πήρα στα χέρια μου την προθερμασμένη μου, από τον Nathy μου, ισιωτική και άρχισα να αιώνα μία μία τις τούφες από τα μαλλιά μου, κάνοντας την κάθε μια από δύο φορές για να εξασφαλίσω το σχήμα που ήθελα για όλη τη μέρα. Όταν επιτέλους ήμουν έτοιμη, έκανα το μακιγιάζ μου και με μια τελευταία ματιά στον καθρέφτη έτρεξα προς τα κάτω αρκετά γρήγορα.

Είδα το κεφάλι του Nathan στο καθιστικό μαζί με τους υπόλοιπους, οπότε κατευθύνθηκα προς αυτόν, τύλιξα τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του, από πίσω.

"Οοο για σου πριγκίπισσα! Δεν σου πείρε τόσο πολύ, όσο συνήθως!" δήλωσε και μου έδειξε ένα πιάτο πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού με δύο ψωμάκια του τοστ πάνω του. "Αυτό είναι το πρωινούλι σου!"

"Σε ευχαριστώ!". Πήγα γύρω και πήρα το πιάτο, ενώ κοίταζα γύρω για να βρω μια θέση να κάτσω.

"Είναι όλες οι θέσεις γεμάτες αγάπη μου, αλλά μπορείς πάντα να κάθεσαι πάνω μου!". Χαμογέλασα και πήγε κοντά, όπου κάθισα στο ζεστά του πόδια. Τα χέρια του με κρατούσαν σφιχτά από την μέση για να μην πέσω και εγώ δεν μπορούσα να σταματήσω να χαμογελάσω.

"Πραγματικά σε κάνει χαρούμενο φίλε!" είπε ο Tom χαμογελώντας.

"Το ξέρω! Είναι ΔΙΚΙΆ ΜΟΥ και κανείς δεν μπορεί να την κλέψει από εμένα!". Φίλησε το λαιμό μου μερικές φορές διακριτικά ενώ εγώ τελείωνα το φαγητό μου.

"Είσαι το καλύτερο αγόρι που είχα ποτέ μου, μωρό μου!" του είπα ενώ αυτός σχημάτιζε κύκλους με το δάχτυλο του στο στομάχι μου.

"Είσαι το πιο τέλειο που έχω γνωρίσει ποτέ, αγάπη μου!". Άρχισε να αφήνει φιλάκια στο μάγουλο μου αυτή τη φορά και δεν μπόρεσα να συγκρατήσω ένα γεράκι που μου ξέφυγε.

"Οκευ, ας ξεκινήσουμε παιδιά, αλλιώς θα αργήσουμε!". Ο Max σηκώθηκε και αφού μάζεψε τις κούπες όλων, τιμες πήρε και τις πήγε στην κουζίνα. Σιγά σιγά κατευθυνθήκαμε όσοι προς την μπροστινή πόρτα και εγώ κοίταξα προς το Nathan.

"Έχω καθόλου άλλα παπούτσια εκτός από τα Uggs μου;;" τον ρώτησα.

"Έχεις πάνω τα converse σου! Θα πάω εγώ να τα πάνω!"

"Δε-". Πριν προλάβω να του πω ότι δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα και ότι θα πήγαινα εγώ, είχε σχεδόν φτάσει στην κορυφή της σκάλας! Χαμογέλασα και όλοι τον περιμέναμε να επιστρέψει.

"Αυτά είναι εντάξει;;"

"Ναι!". Ανταλλάξαμε από ένα χαμόγελο ενώ τα έγερνα από το χέρι του και τα φόραγαν στα πόδια μου.

Και οι έξι μαζί, αφού βγήκαμε από το διαμέρισμα, πήραμε το ασανσέρ μέχρι κάτω και βγήκαμε όλοι μαζί έξω στον φωτεινό, πρωινό ήλιο. Υπήρχε ένα μεγάλο μαύρο βαν παρκαρισμένο έξω από το κτήριο, που από ότι φαίνονταν όλοι κατευθύνονταν προς τα αυτό και φυσικά εγώ τους ακολούθησα, κρατώντας το χέρι του Nath. Ο Siva άνοιξε την πόρτα και την έσπρωξε για να ανοίξει στα πλάγια και όλοι άρχισαν να μπαίνουν μέσα στο βαν. Ήμουν η τελευταία που θα έμπαινα στο βαν οπότε θα έπρεπε να την κλείσω από πίσω μου! Τέλεια! Στην πραγματικότητα όμως δεν ήταν όσο δύσκολο περίμενα να είναι, αλλά και πάλι φαινόμουν πολύ μικρή και αδύναμη μπροστά στα τέσσερα γυμνασμένα αγόρια! Όλοι μου είναι αφήσει λίγο χώρο να κάτσω δίπλα στο αγόρι μου, το οποίο ήταν ευγενικό εκ μέρους τους, και εκεί έκατσα. Έβαλε το χριστό του γύρω μου και με κράτησε πολύ κοντά του, το οποίο ήταν ωραίο. Πάντα ήθελα ένα αγόρι που δεν θα μου φαιρόταν διαφορετικά μπροστά στους φίλους του και αυτός δεν το έκανε! Απλά ίσως δεν κάναμε μόνο αυτά που κάναμε όταν δεν ήταν μπροστά οι φίλοι του, όπως όταν φασωνόμασταν, αλλά δεν μπορούσα να τον κατηγορήσει για αυτό! Και με το δίκιο του μπορεί να μην ήθελε να το δουν αυτό!

Α/Ν

Λοιπόν,  στο επόμενο θα δούμε που πάνε όλοι μαζί! Συγγνώμη αν το κεφάλαιο ήταν λίγο βαρετό... 😔

Επίσης έχω κακά νέα! Θα φύγω διακοπές για λίγες μέρες και δεν θα μπορώ να αναιβάζω! Δεν θα μπορέσω να βάλω Δευτέρα, Τρίτη και ίσως και Τετάρτη! Λυπάμαι πολύ γιαυτό... ❤

Αυτά για σήμερα! Αύριο το επόμενο! Φιλιά 💋

Vomment! 

Orphan Where stories live. Discover now