Orphan

Κεφάλαιο 12ο

"Τα λέμε αύριο στις εφτά Nathan!"

"Ναι τα λέμε αύριο!" ο Skylar φόρεσε τα παπούτσια του και ξεκίνησε να φύγει αφού πλεον είχε αρχίσει να νυχτώνει.

"Καληνύχτα Nath!" του είπα δίνοντας του ένα φιλί στο μάγουλο και πήγα να βάλω το Wii στο κουτί του ενώ ο Nathan θα έπλενε τις κούπες μας.

"Νύχτα.". Έσυρα τον εαυτό μου μέσα στο δωμάτιο και άρχισα να αλλάζω στις πιτζάμες μου, αφού έκλεισα την πόρτα. Κατέρρευσα στο κρεβάτι μου και κουκουλώθηκα με την κουβέρτα μου. Πραγματικά όλος αυτός ο χορός με εξουθένωσε! Έκλεισα τα μάτια μου και άγγιξα το μάγουλο που ο Nathan είχε φιλήσει λίγο νωρίτερα. Το ένιωθα ακόμα υγρό και κολλώδες και τη μυρωδιά του να υπερισχύει απο του Skylar. Καθόμουν έτσι ξαπλωμένη για ώρες προσπαθώντας να κοιμηθώ, αλλά δεν μπορούσα. Κάτι ενοχλούσε την συνείδηση μου, αλλά δεν ήξερα καθόλου τι ήταν. Ανάκαθησα στο κρεβάτι μου και κοίταξα το ξυπνητήρι μου. 1:30 π.μ. Αναστέναξα και σηκώθηκα από το κρεβάτι. Φόρεσα μια ζακέτα και ξεκίνησα να κατεβαίνω την σκάλα πατώντας στα νύχια των ποδιών για να μην ξυπνήσω την Jess, το Nath ή την Karen. Τα μάτια μου στην πραγματικότητα ήταν κλειστά. Βρήκα την κουζίνα και έψαξα στο ντουλάπι για ένα ποτήρι. Όταν το βρήκα άνοιξα την βρύση και το γέμισα νερό και γύρισα πίνοντας μια γουλιά όταν το φως άναψε.

"Αου!" φώναξα καθώς η φωτεινότητα του φωτός με τύφλωσε και με έκανε να τυφλωθώ για λίγα δευτερόλεπτα.
"Jen Jen τι κάνεις;;" με ρώτησε ο Nathan και ήρθε κοντά μου.

"Δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Εσύ τι κάνεις;;"

"Έβλεπα τηλεόραση! Βρίσκω πολύ διασκεδαστικό να βλέπω τον Stewie να προσπαθεί να σκοτώσει τον Louis και τον χοντρό άντρα!"

"Αγγλικά παρακαλώ;;"

"Μου αρέσει να βλέπω το 'family Guy' όταν όλοι οι άλλοι είναι στα κρεβάτια τους και κοιμούνται!"

"Αλήθεια;; Γιατί;;"

"Γιατί δεν υπάρχει κανένας να με ενοχλήσει!"

"Ω... Συγγνώμη...". Ξεκίνησα να περπατάω και είχα σχεδόν φτάσει στην κορυφή της σκάλας όταν μίλησε.

"Jenny δεν χρειάζεται να φύγεις! Έλα να μου κάνεις παρέα! Θα σε ενημερώσω όσον αφορά αυτό το επεισόδιο μέχρι τώρα!"

"Εντάξει!" είπα και αυτός έκατσε στον καναπέ δείχνοντας μου την θέση δίπλα του. Πήγα μέχρι εκεί και έκατσα κάτω και μετά τράβηξα την κουβέρτα του πάνω μας.

"Λοιπόν μέχρι τώρα έχει δείξει ότι οι Griffins σκαρφαλώνουν στο όρος Έβερεστ για να αποδείξουν σε μια άλλη οικογένεια τι αξίζουν, και έφαγαν τον γιό τους όταν αυτός έγινε παγοκολώνα σε μια καταιγίδα από χιόνι...." μου εξήγησε.