Μυστική Πόλη

Κεφάλαιο 5 Μέρος Β

Αφού κοιμήθηκαν όλοι έτρεξα στην ντουλάπα μου να βρω κάτι καλό να φορέσω. Τελικά μετά από μιάμιση ώρα βρήκα ένα μεταξωτό μπλε φόρεμα που μου είχε φέρει η θεία μου από το Λονδίνο για τα δέκατα έκτα γενέθλια μου. Αφού το φόρεσα κατέβηκα την σκάλα και βγήκα έξω αμέσως κατευθύνθηκα προς το δεντρόσπιτο ,μετά από δέκα λεπτά είχα φτάσει.Ανέβηκα την σκάλα του δεντρόσπιτου πολύ προσεκτικά για να μην σκίσω το φόρεμα. Σε κάθε σκαλοπάτι υπήρχαν κατακόκκινα τριαντάφυλλα. Αφού κατάφερα και ανέβηκα τη σκάλα μπήκα μέσα με μικρά και αργά βήματα.Στο βάθος ήταν ένα μικρό φως και πίσω από αυτό μπορούσα να διακρίνω ένα πολύ όμορφο πρόσωπο.Θα αναγνώριζα αυτό το πρόσωπο ακόμα και αν ήταν εντελώς σκοτεινά. Τα μάτια του έβγαζαν μια λάμψη μου με βοηθούσε να καταλάβω ποιός ήταν. Ήταν αυτός!Ο Ντέιμον!
Όμως γιατί με κάλεσε εδώ; Τι θέλει από εμένα. Βγήκα από τις σκέψεις μου και τον πλησίασα μου έγνεψε να κάτσω μπροστά του. Αφού κάθισα ήρθε κοντά μου και με φίλησε στο μάγουλο και μετά επιτέλους μίλησε αυτή η σιωπή με έπνιγε.
-Λοιπόν Ρεμπέκκα σε φώναξα εδώ για να σου πω όλη την αλήθεια.
-Ποια αλ... πετάχτηκα εγώ αλλά μου έκλεισε το στόμα με ένα φιλί. Τα χείλια του κολλήθηκαν με τα δικά μου με τόσο πάθος που το ένιωθα σε όλο μου το κορμί.
Μετά από λίγα λεπτά σταμάτησε απότομα και άρχισε να μου μιλάει.
-Λοιπόν σε ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που σε είδα όμως δίσταζα, δίσταζα πολύ τι δουλειά έχω εγώ ένας εργάτης με την κόρη του αφεντικού μου; Όμως όταν σε άκουσα να μιλάς με την Καρολάιν μου έφυγαν όλοι οι δισταγμοί και αποφάσισα να διοργανώσω όλο αυτό.
-Δεν ξέρω τι να πω.
-Τίποτα να μην πεις απλά φίλα με.
Τότε ξανά με άρπαξε και με φίλησε σε όλο μου το πρόσωπο πολύ πιο τρυφερά από ότι πριν.Ένιωθα όλο μου το κορμί να μουδιάζει αυτό το θέλαμε από την πρώτη στιγμή που είδαμε ο ένας τον άλλον αλλά κανείς δεν τολμούσε να το πει όμως τι θα γινόταν αν μας καταλάβαιναν. Με αυτή την σκέψη τον σταμάτησα αμέσως.
-Τι κάνουμε;Τον ρώτησα σαστισμένη. Αν μας καταλάβουν θα μας κρεμάσουν.
-Δεν θα μας καταλάβουν και αν θες μπορούμε και να το σκάσουμε αρκεί να το θέλεις και εσύ.
-Φυσικά και το θέλω και ξέρω και τον τρόπο αλλά δεν θα φύγουμε μόνοι μας θα έρθουν μαζί μας και η αδερφή μου με την Καρολάιν και τον αδερφό της.
-Ποτέ θα γίνει;
-Σε εφτά μέρες που θα γίνει ο γάμος.
-Μα πως τι θα κάνουμε με τον Μάξιμο;
-Μην ανησυχείς είναι και αυτός στο κόλπο αλλά μην το πεις στους άλλους θα το μάθουν τελευταία στιγμή.Θα σου στείλω λεπτομέρειες εντός των ημερών με ένα γράμμα μου.
-Εντάξει. Που είχαμε μείνει;
-Βασικά πρέπει να φύγω τώρα.
Έσκυψα πάνω του και τον φίλησα.
-Τι ήταν αυτό; αναρωτήθηκε
-Μπα δεν ήταν τίποτα ένα αποχαιρετιστήριο φιλί για να με σκέφτεσαι.
-Ποτέ θα ξανά συναντηθούμε;
-Παραμονή του γάμου στις 00.00 στο ίδιο σημείο του είπα και έφυγα.
Μπήκα στο σπίτι όσο πιο ήσυχα μπορούσα για να μην τους ξυπνήσω και κατευθείαν έτρεξα στο δωμάτιο μου. Όμως δεν μπορούσα να κοιμηθώ με τίποτα σκεφτόμουνα τι έγινε σήμερα με τον Ντέιμον ήταν όλο τόσο όμορφα μαζί του. Ένιωθα σαν να είμαι άλλος άνθρωπος.

Αυτό ήταν και το δεύτερο μέρος πιστεύω πως την περιμένατε πως και πως αυτή τη συνάντηση. Spoiler alert: κρατήστε την αγωνία για την συνέχεια γιατί έχουμε περισσότερες εξελίξεις με Ρεμπέκκα και Ντέιμον.😈😉