Μυστική Πόλη

Κεφάλαιο 39

"Απωθημένα"

-Ντέρεκ δεν ξέρω ειλικρινά από που να αρχίσω είναι τόσα πολλά. Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομη αλλά πρέπει να θυμάσαι πως ότι πούμε εδώ θα μείνει μέσα σε αυτούς τους τείχους και μόνο εκτός αν αποφασίσω εγώ κάτι άλλο. Λοιπόν αρχικά ήμουνα κάποτε μια μικρή, απερίσκεπτη κοπέλα. Μπορεί ο Ίαν να ήταν ο πρώτος μου έρωτας αλλά δεν του ήμουνα πιστή. Ούτε εκείνος ήταν. Παρόλα αυτά η αγάπη μας ήταν μεγάλη και συγχωρέσαμε ο ένας στον άλλον οποίο παραστράτημα και αν κάναμε και υποσχεθήκαμε πως δεν θα επαναληφθεί . Στο τονίζω υπήρξα απερίσκεπτη. Όπως ξέρεις μετά από την παράδοση της Ρεμπέκκα εγκατασταθήκαμε μόνιμα στην Γαλλία όπου βρισκόταν η αδερφή μου μαζί με το παιδί μου. Μια μέρα λοιπόν είχα πάει μια βόλτα και όταν γύρισα βρήκα τον Ίαν και την αδερφή μου,την Κόρα στο κρεβάτι. Ο Ίαν προσπάθησε να με ηρεμήσει αλλά εγώ τίποτα, έφυγα γρήγορα και βρέθηκα σε ένα μαγαζί όλοι έπιναν. Ζήτησα να μου βάλουν να πιω. Εκείνη την στιγμή ήρθε και κάθισε δίπλα μου ένας άνδρας. Ήταν όμορφος. Πολύ όμορφος. Αρχίσαμε να μιλάμε. Γνωριστήκαμε. Τον ερωτεύτηκα. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Ήμουν νευριασμένη. Κοιμήθηκα μαζί του εκείνο το βράδυ. Η αλήθεια είναι ότι δεν με πίεσε καθόλου. Εγώ ήμουν αυτή που του το ζήτησα. Εκμεταλλεύτηκα την κατάσταση αφού ήταν φανερό πως και εκείνος με ήθελε πολύ. Με πήγε σπίτι του. Μείναμε για κάμποσες μέρες μαζί. Δεν θυμάμαι πόσες ακριβώς πρέπει να ήταν γύρω στις 7-8. Είχα ξεχάσει το παιδί μου. Τον άνδρα μου. Όλους. Περνούσαμε καλά στην πόλη του έρωτα. Ήμασταν ελεύθεροι σε αυτό το σπίτι. Κάποια στιγμή μου ξέφυγε κάτι για την Ρεμπέκκα και μετά κάθε μέρα ζητούσε να μάθει κι άλλα,οπότε του είπα όλη την ιστορία. Μια μέρα έφυγα χωρίς να του πω τίποτα εξαφανίστηκα πήγα πίσω στο σπίτι μου. Κατάλαβα ότι ήταν απλά μια απερισκεψία. Ήταν όμως πολύ αργά ήμουν έγκυος. Γύρισα στον άνδρα μου. Του είπα την αλήθεια. Την δέχτηκε αλλά με έναν όρο να δώσω αυτό το παιδί με το που γεννιόταν. Έτσι και έγινε. Γέννησα ένα πανέμορφο κοριτσάκι. Μια νύχτα λοιπόν έβαλα το μωρό σε ένα καλάθι μαζί με να γράμμα και πήγα σπίτι του. Χτύπησα το κουδούνι και έφυγα τρέχοντας. Δεν γύρισα ούτε για ένα λεπτό. Έφυγα. Παράτησα το παιδί μου. Παράτησα τον έρωτα μου για έναν άνδρα που με απάτησε με την ίδια μου την αδερφή. Γι'αυτό και τρελάθηκα.  Αλλά υποθέτω πως τα συγχωρείς όλα στον πρώτο σου έρωτα. 
-Δεν τα πιστεύω αυτά που ακούω. Δεν μετάνιωσες ποτέ;
-Φυσικά και μετάνιωσα. Μετανιώνω κάθε ώρα και στιγμή και άφησα αυτό το αθώο πλάσμα στο έλεος ενός ανθρώπου που δεν ήξερε πως να φερθεί.
-Το όνομα αυτού;
- Σεμπάστιαν
-Μάλιστα. Και τι θες από μένα γιατί μου τα είπες όλα αυτά;
-Θέλω να πας να τον βρεις και αυτόν και την κόρη μου. Θέλω να πληρώσει για ότι έκανε.
-Είσαι σίγουρη; Μπορεί να ήταν οποιοσδήποτε. Μπορεί να ήταν κάποιος άσχετος.
-Γι'αυτό θέλω να πας να τον βρεις. Μόνο εσύ μπορείς. Σε παρακαλώ.
-Εντάξει αλλά δώσε μου δύο μέρες καιρό.
-Σύμφωνοι. Τώρα πάμε να δούμε τι θα μας πει ο γιατρός.
........................................................................
-Γιατρέ πείτε μας τι έχει;
-Έχω καλά νέα. Η κόρη σας είναι ένας πολύ δυνατός χαρακτήρας. Είναι θέμα ωρών να συνέλθει. Απλά δώστε της λίγο χώρο και χρόνο να ξεκουραστεί. Και όταν θυμηθεί καλά είναι οι μεγάλες συγκινήσεις να αποφεύγονται για το καλό της.
-Αυτά είναι τρομερά νέα. Ευχαριστούμε πολύ γιατρέ.
-Απλώς κάνω την δουλειά μου. Γεια σας.
........................................................................
Μετά από λίγη ώρα επέστρεψαν και τα παιδιά. Ήρθαν όλοι όπως ζήτησα. Τους άφησα να μπουν μέσα στο δωμάτιο και να μιλήσουν με την Ρεμπέκκα. Εγώ αποσύρθηκα. Πήγα στο σπίτι μου και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου. Το μόνο που ήθελα εκείνη τη στιγμή ήταν να κοιμηθώ.
Έκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να βυθιστώ σε ύπνο βαθύ. Όμως άκουγα θορύβους τόσο κοντά μου. Σηκώθηκα όρθια και κοίταξα γύρω μου δεν υπήρχε τίποτα. Ξαφνικά ένιωσα κάποιον να με φιλάει στο λαιμό. Ανατρίχιασα. Καιρό είχα να το νιώσω αυτό.
-Εσύ;
-Σου έλειψα;
........................................................................
Γειά σας παιδιά αυτό ήταν το 39ο Κεφάλαιο της ιστορίας μας. Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκα πάρα πολύ να το γράψω. Δεν ξέρω γιατί. Μάλλον φταίει που έχω πολλές ιδέες και δεν ξέρω ποια να πρωτο βάλλω. Ελπίζω να ήταν καλή η ιστορία που είχε να μας πει η Ρόζα. Επίσης αποφάσισα να διευρύνω την ιστορία μας μιας και ακόμα δεν μπορώ να σκεφτώ ακόμα ένα νέο θέμα για την επόμενη. Γράψτε μου στα σχόλια αν έχετε καμία ιδέα για μια καινούργια ιστορία. Μέχρι το επόμενο πολλά φιλιά😍😍