Μυστική Πόλη

Κεφάλαιο 25

Συμφιλίωση

-Είσαι καλά;
-Ναι μια χαρά είμαι μην ανησυχείς για μένα.
-Τι είναι αυτά που λες. Γιατί να μην ανησυχώ για εσένα.
-Γιατί δεν σε νοιάζει.Περιμένω το παιδί σου Ντέιμον. Και εσύ ούτε ρώτησες πως νιώθω.
-Ήθελα πρώτα να σκεφτώ.
-Και;Το σκέφτηκες;είπα με ένα ειρωνικό ύφος
-Ναι το σκέφτηκα και θέλω να παντρευτούμε και να κρατήσουμε το παιδί και να γίνουμε μια ευτυχισμένη οικογένεια. Το ξέρω πως είμαστε μικροί ακόμα αλλά θα μπορέσουμε να τα καταφέρουμε.
-Αλήθεια το λες;
-Φυσικά και το λέω αλήθεια.
Μου είπε και με φίλησε.
-Είμαι πολύ χαρούμενη.
-Και εγώ και ανυπομονώ για να δω τι κρύβεται μέσα σου σε 9 μήνες.
Ανασηκώθηκα και τον φίλησα.
-Και Θα πάμε να το πούμε και στους γονείς σου και σε όλους τους υπόλοιπους στο πρωινό.
-Εντάξει.του είπα και τον αγκάλιασα. Μείναμε εκεί πέρα αγκαλιασμένοι για κάμποση ώρα χωρίς να μιλάμε.

Από την πλευρά του Ντέρεκ:
Δεν το πιστεύω ότι τελικά ο Ντέιμον θα είναι μαζί με την Ρεμπέκκα. Αλλά ταιριάζει μαζί του δεν θα μπω εμπόδιο στη σχέση τους αφού με αυτόν ταιριάζει. Το μόνο που θέλω είναι να είναι ευτυχισμένη και ας μην είναι μαζί μου.
Από την πλευρά της Ρεμπέκκας:
-Νομίζω πως πρέπει να πηγαίνουμε για πρωινό.Θα μας περιμένουν.
-Εντάξει πάμε. Να τους πούμε και τα ευχάριστα.
-Εντάξει.
Κατεβήκαμε κάτω όλοι ήταν στο τραπέζι καθίσαμε και εμείς και αρχίσαμε να τρώμε. Μόλις φάγαμε σηκώθηκαν όρθιοι ο Άλεξ και η Αλέξα τον λόγο πήρε ο Άλεξ πράγμα σπάνιο γιατί όλο η αδερφή μου μιλούσε κάθε φορά που κάτι αφορούσε αυτούς τους δύο και θα μας το ανακοίνωναν. Περίμενα με αγωνία να ακούσω τι έχουν να μας πούνε.
-Λοιπόν έχουμε κάτι να σας ανακοινώσουμε. Εγώ και η Αλέξα αποφασίσαμε να παντρευτούμε. Και σύντομα.Ο γάμος θα γίνει σε έναν μήνα.
-Τι;Δεν άντεξα έπρεπε να μιλήσω.
-Ναι. Και το ξέρω ότι είμαστε πολύ μικροί. Είμαστε μόνο δεκαπέντε και θέλουμε να προλάβουμε την εγκυμοσύνη. Όχι σαν εσένα Ρεμπέκκα. Είπε η γλωσσού η αδερφή μου.
-Κάντε ότι θέλετε.είπα εγώ
-Ρεμπέκκα άσε τα παιδιά.είπε η μαμά μου
-Καλά.
-Εμείς αυτό θέλαμε να σας πούμε τώρα μπορείτε να συνεχίσετε το φαγητό σας.
-Για μια στιγμή. πήρε τον λόγο ο Ντέιμον.Έχουμε και εμείς κάτι να σας πούμε. Αποφασίσαμε να κρατήσουμε το παιδί και να παντρευτούμε. Και εμείς σύντομα. Πριν αρχίσει η κοιλιά της Ρεμπέκκας να φαίνεται.
-Αυτό είναι θαυμάσιο παιδιά μου.Είπε ο μπαμπάς μου
-Όχι για όλους.Είπε ο Μάξιμος μέσα από τα δόντια του
-Τι είπες; ρώτησε ο Ντέιμον
-Τίποτα.
-Καλά.
-Αυτό θέλαμε να σας πούμε εμείς. Τώρα μπορείτε να συνεχίσετε.
Όταν τελειώσαμε η μαμά μου τους ρώτησε όλους αν θα έρχονταν στο παλιό μου σπίτι και είπαν όλοι εκτός από τον Μάξιμο ο οποίος θα έμενε εδώ.
Ο Μάξιμος και ο Άλεξ μετά το πρωινό πήγαν στη δουλειά και πήραν μαζί και την Καρολάιν και την Αλέξα Γιατί ήθελαν να ψωνίσουν κάποια πράγματα από το Λονδίνο. Και ο μπαμπάς μου με την μαμά μου πήγαν να βρουν σπίτι. Ο Ντέρεκ και ο Τάιλερ θα έμεναν μαζί μας αφού τώρα θα έφευγαν ο Άλεξ και η Αλέξα.
Ο Ντέιμον πήγε στα κτήματα και μαζί πήγε ο Τάιλερ και ο Ντέρεκ. Και εγώ έμεινα μόνη μου στο σπίτι. Αποφάσισα να πάω να ξεκουραστώ μέχρι να έρθουν γιατί δεν είχα τι άλλο να κάνω.
..................................................................................Με ξύπνησαν φωνές. Κοίταξα το ρολόι ήταν 3. Είχαν γυρίσει όλοι. Σηκώθηκα και κατέβηκα κάτω. Ήταν όλοι εκεί αλλά ήταν και μια κύρια στην ηλικία της μαμάς μου. Μοιάζανε λίγο.
-Ρεμπέκκα έλα να σε γνωρίσω. Με φώναξε η μαμά μου.
-Έρχομαι.
-Από εδώ η Θεία σου η Κόρα.
-Χάρηκα. Πήγα να δώσω το χέρι μου αλλά εκείνη ήρθε και με αγκάλιασε. Τόσο σφιχτά που με το ζόρι μπορούσα να ανασάνω.
-Και εγώ.
-Ρεμπέκκα από δω και πέρα η Κόρα θα μένει μαζί μας.
-Ωραία.
-Και έχουμε ήδη βρει σπίτι εδώ κοντά οπότε θα μετακομίσουμε σύντομα.
-Ωραία.
-Εγώ λέω να πάμε όλοι να ετοιμαστούμε γιατί στις πέντε θα φύγουμε για να πάμε στην αδερφή μου. Είπε η μαμά μου και όλοι πήγαμε πάνω για να ετοιμαστούμε.
Στις πέντε ήταν όλοι έτοιμοι και μπήκαμε στις άμαξες για να φύγουμε. Τώρα είχαμε τρεις επειδή είχαμε και αυτή της Κόρα. Οπότε χωριστήκαμε. Η μαμά,ο μπαμπάς και η Κόρα μπήκανε στην μια. Εγώ ο Ντέιμον,ο Τάιλερ και η Καρολάιν είμασταν στην άλλη και ο
Ντέρεκ,με τον Άλεξ και την Αλέξα μπήκαν στην τρίτη.
Μετά από 1 ώρα είχαμε φτάσει. Κατεβήκαμε όλοι από τις άμαξες και ο Άλεξ και η Καρολάιν πήγαν στο σπίτι τους και όλοι οι άλλοι πήγαν στο δικό μας. Πρώτα πήγε η μαμά μου και χτύπησε τη πόρτα. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα η πόρτα άνοιξε και ήταν η Κίρα η οποία έμεινε άφωνη όταν αντίκρισε την μητέρα μου.
-Ρόζα;

Γειά σας αυτό ήταν και το 25ο Κεφάλαιο. Ελπίζω να σας άρεσε.☺