Μυστική Πόλη

Κεφάλαιο 16

Επικίνδυνες αλήθειες
Εγώ πάγωσα από την φράση του Ντέιμον. Μήπως ήθελε να τους πει για το τι είχε συμβεί ανάμεσα μας. Αν το έκανε αυτό θα ήταν μεγάλο γουρούνι. Ας ελπίσουμε ότι δεν είναι αυτό.
-Λοιπόν έμαθα τι πραγματικά συνέβει σε αυτή την πόλη πριν από τρία χρόνια και ανάγκασε τους κατοίκους να εγκαταλείψουν αυτή τη πόλη.
-Τι συνέβει;ρώτησα εγώ αφού μου είχε φύγει ένα μεγάλο βάρος από πάνω μου.
-Όταν πήγαμε να ψάξουμε για δουλειά στο αστυνομικό τμήμα βρήκα έναν παλιό μου γνωστό που κάποτε ζούσε σε αυτήν εδώ την πόλη. Και όταν τον ρώτησα τι έγινε και έφυγε μου είπε όλη την ιστορία.
Αυτή η πόλη ήταν κάποτε πυκνοκατοικημένη και οικονομικά εξελιγμένη. Οι κάτοικοι δεν είχαν προβλήματα μεταξύ τους και ζούσαν αρμονικά. Όμως πριν από τρία χρόνια επιθέσεις ζώων σκότωναν όλο και περισσότερους κατοίκους αυτής της περιοχής. Τα πτώματα τους είτε βρίσκονταν στο χώμα είτε κρεμασμένα στα δέντρα. Αυτό το γεγονός πονήρεψε τις αρχές οι οποίες υπέθεσαν πως αυτές δεν ήταν επιθέσεις ζώων αλλά κάτι χειρότερο και πιο δυνατό.
-Τι ήταν;Ρωτήσαμε όλοι με μια φωνή
-Βρυκόλακες
-Τι;πετάχτηκα εγώ.Δεν μπορεί,δεν υπάρχουν καν.
-Δεν ξέρω εγώ τον είδα πολύ σοβαρό. Δεν μου φάνηκε να αστειεύεται.
-Και τι κάνουμε τώρα;
-Τίποτα δεν κάνουμε. Θα μείνουμε εδώ μέχρι να γίνει κάτι κακό. Και δεν θα πλησιάζουμε στο δάσος. Απλώς εγώ σας το είπα για να ξέρετε Όχι για να φοβηθείτε .
-Μάλιστα.
-Τώρα μπορείτε όλοι να πηγαίνετε αυτό ήθελα να σας πω.
-Ωραία.
Σηκώθηκαν όλοι από το τραπέζι και ετοιμάστηκαν. Ο Μάξιμος και ο Άλεξ πήραν την άμαξα για να πάνε στις δουλειές τους και οι υπόλοιποι κάτσαμε σπίτι και κάναμε τις δουλειές. Ο Ντέιμον πήγε στα χωράφια. Φοβάμαι για εκείνον αν του συμβεί κάτι τι θα κάνω; Πως θα το αντέξω. Από αύριο θα πηγαίνω και εγώ μαζί του να τον βοηθάω κιόλας. Από τις σκέψεις μου με έβγαλε η Καρολάιν.
-Ρεμπέκκα θέλω να μιλήσουμε.
-Ναι πάμε που θες;
-Στο δωμάτιο μου.
-Εντάξει.
Ανεβήκαμε στο δωμάτιο της και κάτσαμε στο κρεβάτι.
-Τι συμβαίνει; Την ρώτησα.
-Να έχουμε πολύ καιρό να τα πούμε όπως παλιά και μου έχεις λείψει.
-Οπότε θες μπορείς να έρχεσαι και να μου μιλάς το ξέρεις πολύ καλά αυτό.
-Ναι απλά το τελευταίο καιρό έχεις γίνει πολύ απόμακρη.
-Ναι το ξέρω απλά έχουν γίνει πολλά.
-Όταν νιώσεις έτοιμη πες μου. Με καθησύχασε η Καρολάιν
-Θα στα πω σήμερα απλά πες μου εσύ τα δικά σου.
-Λοιπόν κοίτα όπως θα έχεις καταλάβει μου αρέσει ο Μάξιμος πολύ. Και ήθελα να σε ρωτήσω αν έχεις κάποιο πρόβλημα να κάνω κάτι μαζί του.
-Όχι βέβαια εγώ με τον Μάξιμο δεν είχαμε ποτέ κάτι και το ξέρεις πολύ καλά αυτό. Αυτός όμως τι νιώθει για σένα;
-Φαίνεται ότι του αρέσω αλλά δεν ξέρω η αλήθεια είναι ότι δεν είναι τόσο ξεκάθαρος μαζί μου. Λογικά δεν θα έχει ξεπεράσει ακόμα οπότε θα το σκέφτεται ακόμα για να κάνει κάτι μαζί μου. Αν και μου έχει δείξει καμία μικρά σημάδια. Για αυτό θα ήθελα αν μπορείς να πας να του μιλήσεις για μένα να μάθεις τι αισθάνεται για μένα.
-Φυσικά και θα πάω. Το γρηγορότερο δυνατό μην ανησυχείς καθόλου.
-Σε ευχαριστώ πολύ. Είσαι μεγάλη καρδιά.
-Χαχαχαχχαχα και εσύ. Λοιπόν τώρα σειρά μου. Να ξεκινήσω από τα καλά Ή από τα κακά;
-Ξεκινά από τα κακά.
-Ωραία. Λοιπόν είμαι υιοθετημένη.
-Τι;
-Ναι είμαι υιοθετημένη και οι πραγματικοί μου γονείς δεν ζουν. Η μητέρα μου λεγόταν Ρόζα και είναι αδερφή της θετής μου μητέρας και τον πατέρα μου τον λένε Ίαν.
-Οπότε η Αλέξα δεν είναι αδερφή σου;
-Όχι.
Εκείνη την ώρα άκουσα έναν ήχο έξω από τη πόρτα. Σαν κάτι να σπάει. Δεν έδωσα όμως σημασία.
-Μα πως είναι δυνατόν
-Κι όμως είναι. Ξέρω πως σου είναι δύσκολο να το πιστέψεις αλλά αυτή είναι η αλήθεια και εμένα μου ήταν πολύ δύσκολο να το χωνέψω.
-Τα υπόλοιπα νέα ποια είναι.
-Λοιπόν είναι ένα ακόμα κακό νέο και μετά είναι το καλό.
-Πες μου.
-Να η Αλέξα τώρα τελευταία είναι πολύ περίεργη φοβάμαι μήπως μιλήσει στους γονείς μας. Φοβάμαι μήπως τους αποκαλύψει που είμαστε και τότε δεν θα μας γλιτώσει κανένας και τίποτα. Γι'αυτό δεν θέλω να μάθει ότι είμαι υιοθετημένη Γιατί τότε δεν θα έχει κανέναν ενδοιασμό να το κάνει.
-Εντάξει και τώρα τα καλά.
-Είμαστε ζευγάρι με τον Ντέιμον.
-Τι εννοείς ζευγάρι;Κανονικό ζευγάρι; Ολοκληρώσατε.
-Ναι. Και πάνω από μια φορά.
-Πλάκα κάνεις.
-Όχι.
-Αυτά είναι τέλεια νέα.Πρέπει να είσαι πολύ χαρούμενη.
-Ναι είμαι. Δεν μπορώ να πω. Και επίσης σκέφτηκα να πάω αύριο μαζί του στα κτήματα να του κάνω παρέα.
-Καλά θα κάνεις.
-Χαίρομαι που συμφωνείς.
Από την πλευρά της Αλέξας:
Δεν το πιστεύω αυτό που άκουσα. Η Ρεμπέκκα δεν είναι αδερφή μου; Είναι μια άγνωστη σε μένα. Με ανάγκασε να ρθω σε αυτό το κολαστήριο μόνο και μόνο για να είναι με τον Ντέιμον. Το μόνο που με κρατάει από το να πάω να τα πω όλα είναι η φιλία μου με την Καρολάιν και επειδή είναι και αδερφή του Άλεξ αλλιώς θα πήγαινα μαζί με τον Άλεξ καμία αυτός το έχει μετανιώσει δεν θέλει να δουλεύει. Στο σπίτι του τα έφερναν όλα στα χέρια. Τώρα είναι αναγκασμένος να δουλεύει για να μας ζήσει.
Από τις σκέψεις μου με έβγαλε ο ήχος της πόρτας ήρθαν οι άλλοι.
Από την πλευρά της Ρεμπέκκας:
Μόλις ακούσαμε την εξώπορτα τρέξαμε κάτω να χαιρετίσουμε.
-Γειαααα.είπαμε με μια φωνή
-Γεια σας. Τι χαρές είναι αυτές;είπε ο Μάξιμος.
-Μάξιμε,μπορείς μετά το φαγητό να πούμε δύο κουβέντες;
-Ναι φυσικά.

Αυτό ήταν και το 16ο Κεφάλαιο. Η ιστορία μας προχωράει κανονικά και από δω και πέρα θα έρχονται όλο και περισσότερα απρόοπτα.☺