Μυστική Πόλη

Κεφάλαιο 29

Επίδειξη δύναμης

Αφού έφυγε ο Τάιλερ εγώ έμεινα στο δωμάτιο του γιατί φοβόμουν να πάω στο δικό μου. Και δεν ξέρω γιατί αλλά εκεί μέσα ένιωθα ασφάλεια. Όμως μετά από λίγο άκουσα βήματα στον διάδρομο. Άρπαξα ένα βαρύ βάζο από το δωμάτιο του Τάιλερ μάζεψα όση δύναμη μου είχε απομείνει και βγήκα στο διάδρομο. Κανείς. Μάλλον θα ήταν η ιδέα μου. Γύρισα την πλάτη μου για να ξανά πάω στο δωμάτιο του Τάιλερ αλλά ξανά άκουσα βήματα. Γύρισα απότομα τίποτα. Ξαφνικά ένιωσα δύο χέρια να σφίγγουν τον λαιμό μου. Το βάζο που είχα στα χέρια μου έπεσε στο πάτωμα,γεμίζοντας το με γυαλιά. Εγώ δεν μπορούσα να κάνω τίποτα άλλο παρά μόνο να ουρλιάξω. Ούρλιαξα,ούρλιαξα πολύ δυνατά. Ξανά και ξανά. Ελπίζοντας πως κάποιος θα έρθει να με σώσει. Αυτός ο άνθρωπος ή μάλλον καλύτερα πρέπει να πω λυκάνθρωπος με γράπωσε από την μέση και βγήκαμε έξω. Μετακινούμασταν με μεγάλη ταχύτητα. Δεν μπορούσα καν να διακρίνω που ακριβώς με πήγαινε. Δεν ήξερα ποιος ήταν αλλά ούτε και ποιος τον είχε βάλει το μόνο που με ένοιαζε ήταν να με αφήσουν ήσυχη. Τι ήθελαν από μένα; Τι έχω κάνει σε αυτή τη ζωή και βασανίζομαι; Γιατί όλοι οι άλλοι περνάνε καλά και εγώ δεν μπόρεσα να βρω ούτε την αληθινή αγάπη. Κάποια στιγμή βρεθήκαμε σε ένα σπίτι. Ήταν πέτρινο. Μπήκαμε μέσα. Κανείς. Και μετά κατεβήκαμε κάτι σκαλιά που οδηγούσαν σε ένα υπόγειο. Αυτός που με κρατούσε με πήρε και με πέταξε σε μια καρέκλα και με έδεσε.
-Επ εσύ. Δεν φέρονται έτσι σε μια κύρια.
-Σταματά γιατί θα κλείσω και το στόμα.
Σταμάτησα να μιλάω όχι γιατί μου το είπε αυτός αλλά επειδή ήξερα ότι δεν θα μου έβγαινε σε καλό. Εκείνη την στιγμή μια ανδρική φιγούρα εμφανίστηκε. Δεν μπορούσα όμως να δω ποιος ήταν γιατί ήταν σκοτεινά. Ο άγνωστος έκανε ένα βήμα μπροστά και τότε μπόρεσα να διακρίνω ποιος ήταν. Ήταν ο Μάξιμος.

Από την πλευρά του Τάιλερ:
Πήγα στο δάσος για να ηρεμήσω την Καρολάιν όμως ο Μάξιμος δεν ήταν πουθενά. Και έτσι γύρισα σπίτι. Όμως όταν έφτασα τους βρήκα όλους μαζεμένους στο διάδρομο.
-Τι έγινε εδώ πέρα;
-Ακούσαμε την Καρολάιν να ουρλιάζει και όταν βγήκαμε να δούμε ποιος ήταν δεν είδαμε κανέναν πάρα μόνο γυαλιά.
-Και τι κάνουμε τώρα;ρώτησε ο Ντέιμον
-Πάμε να την βρούμε.
-Είσαι καλά Τάιλερ; Είναι νύχτα ποιος ξέρει τι γίνεται στο δάσος τέτοια ώρα.
-Και τι θα κάνουμε μπαμπά θα αφήσουμε την Καρολάιν στην τύχη της; Και αν της συμβεί κάτι; Δεν θα το αντέξω.
-Γιατί Τάιλερ τι σου είναι;
-Είναι φίλη της αδερφής μου. Οπότε είναι και δική μου φίλη. Και εξάλλου είμαστε δυνατοί,είμαστε βρυκόλακες.
-Ναι αλλά μπορεί να είναι κάτι πιο δυνατό από εμάς. Πως θα το αντιμετωπίσουμε;
-Θα το αντιμετωπίσουμε. Θα πάμε όλοι;
-Ναι.είπε η Ρεμπέκκα
-Ρεμπέκκα εσύ θα κάτσεις εδώ και μαζί σου θα κάτσει και ο Ντέρεκ για να σε προσέχει.είπε η μαμά
-Γιατί να κάτσει ο Ντέρεκ και όχι εγώ;ρώτησε ο Ντέιμον
-Γιατί ο Ντέρεκ έχει δυνάμεις και μπορεί να την προστατέψει στην κάθε περίπτωση και εξάλλου εσένα απειλείται η ζωή σου όποτε θα ρθεις μαζί μας για να σε προστατεύσουμε.
-Εντάξει.
-Ωραία πάμε.
-Μισό λεπτό πρέπει πρώτα να κανονίσουμε που θα ψάξουμε. είπα εγώ
- Εγώ,η Ρόζα και ο Ντέιμον και εσύ και η Κόρα. Θα πάμε στο δάσος και θα δούμε εκεί πέρα ο καθένας που θα πάει. Θυμηθείτε πρέπει να βρούμε την Καρολάιν και να γυρίσουμε όλοι ζωντανοί. Θα είναι δύσκολο.
-Πάμε λοιπόν.

Γειά σας αυτό ήταν και το 29ο Κεφάλαιο. Γράφω μικρά κεφάλαια τώρα τελευταία το ξέρω αλλά προσπαθώ να καθυστερήσω λίγο την πλοκή. Επίσης Γράψτε μου στα σχόλια αν πιστεύετε ότι γεννιέται ένας καινούργιος έρωτας μεταξύ στον Τάιλερ και στην Καρολάιν.❤