Μυστική Πόλη

Κεφάλαιο 22

Όλη η αλήθεια

-Τι; αυτοί είναι η γονείς σου Ρεμπέκκα; με ρώτησε ο Ντέιμον.
-Ναι και τώρα σταματά για να ακούσουμε την ιστορία. Πείτε μου λοιπόν.
-Λοιπόν ήμουνα μια κοπέλα που ζούσα κάπου στην ύπαιθρο. Δεν είχα πολλές γνωριμίες και συνήθως περνούσα τον περισσότερο χρόνο μου με τα αδέρφια μου. Βλέπεις εγώ είμαι η μικρότερη από τέσσερα αδέρφια. Εγώ,η Κίρα,η Κόρα και ο Πίτερ . Ήμουνα πιο κοντά με την Κίρα την θετή σου μητέρα. Εγώ από μικρή είχα ερωτευτεί έναν από τους εργάτες του πατέρα μου,τον Ίαν. Αυτός δεν μου έδινε σημασία και ήταν αφοσιωμένος στην δουλειά του. Και όταν έγινα 18 αποφάσισα να του μιλήσω. Τον πλησίασα και έμαθα πως και αυτός ήταν ερωτευμένος μαζί μου αλλά δεν μου το έδειχνε. Μετά από μισό χρόνο και ενώ είχαμε κρυφή σχέση αποφασίσαμε να το σκάσουμε.Τότε έμαθα πως ήμουνα έγκυος. Όχι σε εσένα. Θα σου πω μετά για αυτό. Ζούσαμε χαρούμενοι και φροντίζαμε τον γιο μας. Όμως κάποιος μας πρόδωσε και μας καταδίκασαν σε θάνατο. Εγώ όμως ήμουνα έγκυος σε εσένα οπότε μου έδωσαν ένα χρονικό διάστημα ελευθερίας μέχρι να σε γεννήσω. Όταν σε γέννησα πήγα και σε έδωσα στην Κίρα ζητώντας της να σε προσέχει και να σε αγαπάει σαν δικό της παιδί. Εκείνη είχε ήδη παντρευτεί οπότε σε δέχτηκε. Τον γιό μας τον δώσαμε στην Κόρα. Και αφού τακτοποιήσαμε όλες τις λεπτομέρειες πήγαμε στην πλατεία όπου θα μας μαστίγωναν. Η αλήθεια είναι ότι πονέσαμε πολύ και υποφέραμε και κάποια στιγμή από τα πολλά χτυπήματα πέσαμε "νεκροί" και σταμάτησαν να μας μαστιγώνουν. Όμως κάποια στιγμή ανοίξαμε τα μάτια μας. Και βρεθήκαμε σε ένα σπίτι. Το αναγνώρισα αμέσως. Ήταν το σπίτι της Κόρα. Μόλις μπορέσαμε να σηκωθούμε πήγαμε να βρούμε αυτή και τον γιό μου. Αλλά δεν ήταν πουθενά. Έπρεπε να την βρούμε. Είχε το παιδί μας και θέλαμε να ξέρουμε τι μας έκανε. Έτσι αρχίσαμε να τους ψάχνουμε. Ψάξαμε παντού. Κάποια στιγμή τους βρήκαμε είχαν περάσει ήδη δύο χρόνια. Βρίσκονταν σε ένα σπίτι στην Γαλλία. Μας πήρε όμως καιρό να τους βρούμε και είχαμε χάσει τα πρώτα χρόνια του αγοριού μας. Τελικά μας είπε τι μας έκανε και τον λόγο που είχε πάρει τον Τάιλερ μακριά μας. Ήθελε να έχει και αυτή ένα παιδί όμως επειδή ήταν βρυκόλακας δεν μπορούσε να μείνει έγκυος και έτσι πήρε το δικό μου. Τελικά τη συγχωρέσαμε και αφού εκείνη ζούσε στην Γαλλία αποφασίσαμε να ζήσουμε και εμείς εκεί αφού δεν είχαμε αφήσει κάτι στο Λονδίνο. Ή έτσι νομίζαμε. Είχαμε αφήσει εσένα το μωρό μας αλλά δεν μπορούσαμε να σε πάρουμε πίσω γιατί θα είχες ήδη μεγαλώσει λίγο και θα ένιωθες τους ψεύτικους γονείς σου σαν αληθινούς. Οπότε όταν έκλεισες τα 16 έστειλα ένα γράμμα στον Πίτερ ότι είμαι ζωντανή και για να σου βρει έναν γαμπρό έτσι ώστε να σου δώσουν το κουτί που τους είχα πει και να μάθεις την αλήθεια. Από τότε άρχισα να σε παρακολουθώ σε κάθε σου βήμα. Πήρα τον Ίαν και τον Τάιλερ και γυρίσαμε πίσω. Τα υπόλοιπα τα ξέρεις.
Εγώ είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό δεν τα πίστευα αυτά που άκουγα. Δεν το πίστευα ότι είχα αδερφό.
-Που είναι ο αδερφός μου;
-Εδώ είναι μην ανησυχείς. Τάιλερ έλα εδώ.
Ένας νεαρός άνδρας γύρω στα 17 εμφανίστηκε μπροστά μου. Ήταν μελαχρινός,με καστανά μάτια. Δεν μοιάζαμε καθόλου. Καμία σχέση μεταξύ μας. Όμως ήταν όμορφος.
Ήταν πολύ αμήχανη στιγμή δεν ήξερα τι να πω έκανα σαν να μην υπάρχει και συνέχισα την κουβέντα μου με τους γονείς μου.
-Και τι θα κάνετε τώρα; Που θα μείνετε;
-Ειλικρινά δεν ξέρουμε.πήρε τον λόγο ο πατέρας μου.Σκεφτόμαστε να μείνουμε κάπου εδώ ούτως ή άλλως η πόλη είναι άδεια.
-Ναι γιατί όχι να γνωριστούμε και καλύτερα.
-Με ποιους έχετε έρθει εδώ;ρώτησε η μαμά μου.
-Με κάτι φίλους και την αδερφή μου.
-Έχει κόρη η Κίρα; Πίστευα πως δεν θα έκανε άλλο παιδί αφού είχε εσένα.
-Ε μπορεί να ήθελε να έχει ένα αληθινό παιδί. Που να έχει το ίδιο αίμα με εκείνη.
-Μπορεί. Θέλω τόσο πολύ να τους ξανά δω και αυτή και τον Πίτερ.
-Θα μπορούσες αλλά εμείς το έχουμε σκάσει οπότε μπορεί να φέρεις τα αντίθετα αποτελέσματα.
-Μην ανησυχείς για αυτό ξέρω πολύ καλά πως θα αντιμετωπίσω την αδερφή μου. Και εξάλλου μην φοβάσαι δεν πρόκειται να αφήσω κανένα να σε πληγώσει είτε σωματικά είτε ψυχικά ούτε εσένα ούτε τους φίλους σου. Εξάλλου είμαστε τόσα άτομα με δύναμη. Εγώ,ο Ίαν,ο Τάιλερ,ο Ντέρεκ, η Κόρα.
-Είναι εδώ η θεία;
-Όχι αλλά θα την ειδοποιήσω να έρθει για να κάνουμε μια οικογενειακή συνάντηση μετά από τόσα χρόνια.
-Ωραία.Πάμε τώρα να σας γνωρίσω τους φίλους μου; Θα έχουν γυρίσει μέχρι τώρα.
Φύγαμε όλοι και πήγαμε στο σπίτι μας. Είχαν γυρίσει όλοι.
-Παιδιά να σας γνωρίσω την οικογένεια μου.
-Ποια οικογένεια σου βρε Ρεμπέκκα; Την ξέρουμε την οικογένεια σου. Είπε ο Μάξιμος
-Πίστεψε με Μάξιμε δεν την ξέρουμε καθόλου την οικογένεια της όλον αυτόν τον καιρό μας κορόιδευε. Είπε η Αλέξα θυμωμένη.
-Δεν σας κορόιδεψα. Αλλά ας μην μιλάμε άλλο ήρθε η ώρα για να του γνωρίσετε.
Από εδώ η Ρόζα,η μαμά μου, ο Ίαν,ο μπαμπάς μου, ο Τάιλερ,ο αδερφός μου και ο Ντέρεκ,ο.
-Ντέρεκ σκέτο οικογενειακός φίλος.με διέκοψε ο Ντέρεκ
-Ναι και από εδώ η Καρολάιν, ο Μάξιμος, ο Άλεξ και η Αλέξα η ξαδέρφη μου.
-Λοιπόν Ρεμπέκκα επειδή εγώ και εσύ δεν είμαστε αδερφές θέλω να γυρίσω πίσω στην πραγματική μου οικογένεια,εδώ δεν έχω καμία δουλειά και θα γυρίσει μαζί μου και ο Άλεξ. Είπε η Αλέξα
-Εντάξει αν θες να φύγεις,φύγε μπορείς. Εξάλλου θα μάθουν όλοι που βρισκόμαστε αφού η μαμά μου θα συναντηθεί με τα αδέρφια της. Μαμά αν μπορείς στείλε μήνυμα στην Κόρα για να της πεις να έρθει το συντομότερο δυνατό για να επισκεφτούμε το παλιό μου σπίτι. Και να πάει και η Αλέξα στην οικογένεια της.
-Το έκανα ήδη. Αύριο η Κόρα θα είναι εδώ. Και θα στείλω μήνυμα και στον Πίτερ για να επισκεφτεί αύριο την Κίρα και τον Έντγκαρ. Αύριο στις 6 το απόγευμα θα είμαστε όλοι εκεί.

Αυτό ήταν και το 22ο Κεφάλαιο. Ελπίζω να σας άρεσε. Πείτε μου αν περιμένατε αυτή την εξέλιξη.❤☺