Μυστική Πόλη

Κεφάλαιο 35

Ετοιμασίες

Τρέχω. Τρέχω χωρίς κάποιον συγκεκριμένο προορισμό. Ξαφνικά βρίσκομαι στο δάσος. Πάω να γυρίσω το κεφάλι μου και πίσω μου βρίσκεται ο Τάιλερ. Αρχίζει και με φιλάει στο λαιμό και εγώ παραδίνομαι. Όμως κάποια στιγμή εκεί που με φιλούσε με δάγκωσε. Αίμα άρχισε να τρέχει από το λαιμό μου και εκείνος έβγαλε κοφτερά δόντια. Γυρνάω το κεφάλι μου και βλέπω παντού πτώματα. Αίμα παντού.
-Τι γίνεται Τάιλερ;
-Αυτό είναι ένα δείγμα από το τι θα ακολουθήσει.
..................................................................................
-Αααααα.Αυτή ήμουν εγώ που ούρλιαζα. Ο Τάιλερ άνοιξε την πόρτα και ήρθε και με αγκάλιασε.
-Τι έπαθες καρδιά μου;
-Τίποτα. Ένας εφιάλτης ήταν μόνο.
-Καλά. Α μην ξεχνάς πως σήμερα είναι ο γάμος του αδερφού σου.
-Το θυμάμαι μην ανησυχείς.
-Ωραία.
-Εμείς ποτέ θα παντρευτούμε Τάιλερ;
-Σύντομα μικρή μου. Και να ξέρεις πως θέλω και παιδιά.
-Θέλω να είμαστε για πάντα μαζί.
-Αυτό Θα το συζητήσουμε κάποια άλλη στιγμή.
-Γιατί Τάιλερ δεν θέλεις να είμαστε για πάντα μαζί;
-Θέλω.
-Τότε;
-Θα το συζητήσουμε κάποια άλλη στιγμή.
-Όχι τώρα Θα το συζητήσουμε.
-Καλώς. Λοιπόν δεν ξέρω ποια είναι η έννοια σου για τη λέξη πάντα. Όπως ξέρεις όμως εγώ θα ζήσω για πάντα. Εσύ όμως όχι. Εσύ είσαι ανθρώπινο όν.
-Κάνε με βρυκόλακα.
-Δεν θα μπορείς να κάνεις παιδιά με μένα αν σε κάνω βρυκόλακα.
-Δεν πειράζει. Δεν θέλω παιδιά.
-Θέλω όμως εγώ. Και θέλω μόνο από εσένα. Θέλω να γίνεις η μάνα των παιδιών μου. Σε παρακαλώ.
-Εντάξει μην με παρακαλάς. Θα παραμείνω έτσι μέχρι να κάνω ένα παιδί και μετά θα με κάνεις σαν εσένα. Εντάξει;
-Ναι.
-Ωραία το λύσαμε και αυτό. Τώρα είσαι ελεύθερος. Σε λίγο θα πάω στην Ρεμπέκκα για να ετοιμαστούμε για τον γάμο.
-Εντάξει.
..................................................................................
Από την πλευρά της Ρεμπέκκα:
Πριν λίγο ήρθε η Καρολάιν από εδώ. Φαίνεται πολύ ευτυχισμένη. Δεν ξέρω τι της έκανε ο αδερφός μου,αλλά το έκανε πολύ καλά. Δεν μπορώ να της πάρω κουβέντα όμως. Ίσως να μάθω αλλιώς.
-Λοιπόν Καρολάιν για πες μου;Πως τα πας με τον αδερφό μου;
-Μια χαρά. Είμαστε πολύ καλοί φίλοι αυτό.
-Μόνο φίλοι;
-Ε ναι τι άλλο;
-Ξέρω γω τόσο καιρό μένετε οι δύο σας. Δεν μπορεί να μην τρέχει κάτι.
-Φυσικά και δεν τρέχει και σταμάτα τώρα γιατί πρέπει να ετοιμαστούμε σε λίγο θα έρθουν να μας πάρουνε.
-Καλά όπως θες.
-Τι λες να βάλεις;
-Λέω να βάλω ένα μπλε φόρεμα που μου έχει κάνει δώρο ο Ντέιμον για να τιμήσω την μνήμη του.
Εσύ;
Από την πλευρά της Καρολάιν:
Θέλει να τιμήσει και τη μνήμη του. Που ακόμα δεν είχε πεθάνει και φιλιότανε με τον Ντέρεκ. Σαν δεν ντρέπεται λιγάκι.
-Εσύ;επαναλαμβάνει η Ρεμπέκκα
-Εε;Δεν άκουσα ήμουνα αφηρημένη.
-Το κατάλαβα. Λέω εσύ τι θα φορέσεις;
-Σκέφτομαι ένα πράσινο φόρεμα.
-Μια χαρά θα σου πηγαίνει πολύ.
-Σε ευχαριστώ.
Αφού ντυθηκαμε πήγαμε στην άμαξα όπου μας περίμεναν ο Ντέρεκ και ο Τάιλερ. Ανεβήκαμε και ξεκινήσαμε...

Γεια σας παιδιά. Ξέρω ότι έχω να ανεβάσω πολύ καιρό αλλά δεν προλαβαίνω με τίποτα. Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο. ☺