Μυστική Πόλη

Κεφάλαιο 14

Αρχίζουν τα δύσκολα.

Το πρωί με ξύπνησε ένας θόρυβος. Σηκώθηκα να δω τι ήταν. Ήταν τα πατζούρια που χτυπούσαν στο παράθυρο. Τα άνοιξα τελείως και τα στερεωσα μετά από λίγα λεπτά στάθηκε στο περβάζι ένα κοράκι. Μέσα σε όλη τη μαυρίλα του σώματος του ξεχώρισα ένα άσπρο χαρτάκι στην άκρη του ράμφους του. Το πήρα και το κοίταξα. Ήταν διπλωμένο και απέξω έλεγε: για την Ρεμπέκκα. Το άνοιξα και μέσα είχε ένα σημείωμα:

Κι αν τα προβλήματα σε πνίξουν να μην κάνεις πίσω ούτε για μια στιγμή ζήσε τον έρωτα σου.
-Ρ.
Πάλι ένα σημείωμα από αυτό το Ρ ποιος ή ποια να είναι άραγε. Ποιον ξέρω από Ρ μόνο την αληθινή μου μητέρα που την λένε Ρόζα αλλά αυτή είναι νεκρή ή μήπως δεν είναι;
-Ρεμπέκκα.με φώναξε η Καρολάιν
Βγήκα γρήγορα από το δωμάτιο πετώντας Το χαρτάκι πάνω στο κρεβάτι .
-Έλα τι είναι;
-Είναι ώρα για πρωινό.
-Καλά και πρέπει να φωνάζεις; Θα ξυπνούσα κάποια στιγμή.
- Ναι θα ξυπνουσες αλλά κατά τι ώρα το υπολόγιζες; Κατά τις δυο;είπε και μου έσκασε ένα χαμόγελο.
Κάθισα στο τραπέζι απέναντι από την Αλέξα και μετά από λίγο έφερε η Καρολάιν το φαγητό και έκατσε και αυτή.
-Που είναι τα αγόρια; ρώτησα
-Πήγαν να ψάξουν για δουλειά και να φέρουν φαγητό. Μου απάντησε η Αλέξα.
-Καρολάιν τι παίζει με τον Μάξιμο; Για την Αλέξα και τον Άλεξ όλοι ξέρουμε όποτε δεν ρωτάω.
-Τι να γίνει απλά μου αρέσει και να φαίνεται ότι του αρέσω και εγώ.
-Οοοοοο είπαμε με μια φωνή εγώ και η Αλέξα
-Τι οοο βρε εγώ σας ρώτησα για τους δικούς σας;
-Ε για μας ξέρεις.είπε η Αλέξα
-Όχι για σένα. Τώρα το μαθαίνω. Μόνο για την Ρεμπέκκα ήξερα. Είπε η Καρολάιν
-Τι ώρα θα γυρίσουν; ρώτησα για να μην καταλήξουμε σε τσακωμό
-Ε όπου να ναι. Ελπίζω να μας φέρουν καλά νέα γιατί δεν ξέρω τι σκεφτόμασταν όταν αποφασίσαμε να έρθουμε. Είπε η Αλέξα
-Τι εννοείς τι σκεφτόμασταν; Ήθελες και εσύ δεν σε πήρε κανείς με το ζόρι. Αν θες μπορείς να φύγεις. Αλλά δεν θα πεις πουθενά τίποτα.
-Και που θα πάω έξυπνη;
-Όπου θες εκτός από το σπίτι.
-Ναι τώρα...
-Σταματήστε τώρα δεν έχει πίσω γυρισμό. Πετάχτηκε η Καρολάιν για να μας χωρίσει.
Μετά από την παρέμβαση της Καρολάιν δεν μιλούσε καμία μας και συνεχίσαμε ακάθεκτοι το πρωινό μας .
Μετά από λίγο όρμησε στο δωμάτιο ο Άλεξ .
-Οπ τι γίνεται εδώ; μας ρώτησε
-Τίποτα. του απάντησε η Αλέξα
-Μάλιστα.Λοιπόν έχω καλά και κακά νέα. Τα καλά νέα είναι ότι βρήκα δουλειά. Τα κακά είναι ότι βρήκα μόνο εγώ. Οι άλλοι δεν κατάφεραν να βρουν κάτι καλό.
-Και τι δουλειά βρήκες;Και γιατί πήραν εσένα που είσαι ο μικρότερος;
-Με θέλουν για να με εκπαιδεύσουν για να γίνω στρατιώτης στο παλάτι του Λονδίνου. Μετά την τελευταία επίθεση εκεί έχουν μεγάλη έλλειψη από στρατιώτες από την στιγμή που χάθηκαν πολλοί στην μάχη.
-Ωραία οι άλλοι που είναι;
-Ψάχνουν ακόμα,αλλά θα έρθουν από στιγμή σε στιγμή.
-Ωραία .είπε η Καρολάιν και ένα χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπο της.
Μετά από μια ώρα ήρθε και ο Μάξιμος με τον Ντέιμον.
-Τι έγινε;ρώτησα όλο αγωνία
-Ο Μάξιμος βρήκε κάτι αλλά εγώ Όχι.
-Λοιπόν εγώ βρήκα μια καλή θέση. Ένας αγρότης χρειάζεται βοήθεια και πληρώνει αρκετά καλά.
Ο Ντέιμον ήρθε δίπλα μου και μου είπε. Σε δέκα λεπτά στο δωμάτιο μου.

Αυτό ήταν και το 14ο Κεφάλαιο.Hope you like it