SAHRA!

23.bölüm

SAHRA!

23.BÖLÜM

Yazar; Canan Takan

not:geçen bölümde sizlere gecikme olabileceğini söylemiştim bu yüzden sizlerden özür diliyorum. keyifli okumalar...

Hızlı adımlarla ilerlerken birbirlerinden uzak durdukları için pekte yağmurdan korunuyor gibi durmuyorlardı. İmran dayanamayıp “biraz daha yaklaşırsan sen ıslanmaktan kurtulursun ben de eğilmekten. Bu şekilde yanımda durmana bile gerek yok.” Diyince “böyle iyi!” diye cevap verdi Sahra. İlk baştaki durumlarına göre biraz daha sokulmuştu İmran’a ama yinede uzaktı. Bu anlamsız duruma son vermek isteyen İmran “Sahraaa!” diye biraz uzatarak ılımlı bir ses tonunda seslendi kıza. Kızın “efendim” diyerek dönmesi üzerine elini Sahra’nın omzuna atarak kendine doğru çekti. “ancak bu şekilde yürürsen ıslanmazsın. Tamam, mı?” diyip temposundan bir şey kaybetmeden yürümeye devam etti. Yaklaşık yirmi dakika sonra arabaya geldiklerinde onları hiçte hoş olmayan bir sürpriz bekliyordu.

Spor olan arabanın üstteki camını açık unutmuştu İmran. Daha doğrusu yağmur yağacağını düşünemeyip öylece bırakmıştı. Şimdi ise tepeden tüm yağmuru yiyen koltuklar tamamen sırılsıklam olmuştu. Ceketi sahraya bırakıp hızlıca arabaya giden İmran “kahretsin! Mahvolmuş” demekten başka bir şey yapamadı. Bir süre sonra dibinde biten Sahra “araba nasıl bu hale geldi?” diye İmran’a sorunca üst tarafta açık olan camı gösterdi genç adam. Başını kaldırıp olayın sebebini anlayan Sahra “nasıl açık bırakırsın ya!” diye sitem edercesine cevap verince İmran “unutmuşum.” Dedi sadece.

Yapacak bir şey yoktu o yüzden bu durumda en mantıklı çözüm ilerideki benzin istasyonuna gidip arabayı temizlenmesi için götürebilecekleri bir yer bulmaktı. “ben ilerideki benzin istasyonuna gidip arabanın temizliği için bir yerleri arayacağım. Geliyor musun?” dedi İmran. Yağmurda hala bereketinden bir şey kaybetmediğini ispatlamak istercesine yağıyordu. Çenesinden damlayan su damlalarını silen Sahra “geliyorum. Burada ne yapacağım ki zaten.” Dedi. Beraberce zar zor ulaştıkları benzin istasyonuna vardıklarında ortalıkta kimse görünmüyordu. Arka tarafta kalan mini markette birilerini bulabileceklerini düşünerek içeri girdiler. Kasada on sekizlerinde bir genç oturuyordu. İmran’la Sahra’yı gördüğünde biraz tuhaf karşılamıştı onları zira böyle bir günde müşterisinin olacağını ummuyordu. “size nasıl yardımcı olabilirim?” diyerek yerinden fırlayan çocuğa “arabamı temizlettirecektim, açık mısınız?” diye sordu İmran. Gömleği sırılsıklam olmuş ve üzerine yapışmıştı. Kasiyer çocuk “üzgünüm efendim böyle yağmurlu günlerde kimse bulunmaz burada. Yarın, belki de sonraki gün ancak birilerini bulabilirsiniz.” Dedi mecburi bir şekilde. “peki, başka bir yer yok mu? Birinin acilen arabayı temizlemesi lazım çünkü.” Diyen İmran’a “10 km ilerde araba yıkaması yapan bir yer var ama açık olacağını sanmıyorum.” Dedi kasiyer. “o dükkana ulaşabilmemizin başka yolu yok mu?.” Dedi İmran olumlu cevap beklercesine. “aslında dükkân sahibinin oğluyla arkadaşız. İsterseniz arayıp açık olup olmadıklarını sorayım sizin için.” Dedi çocuk, sevecen bir tavırla. “çok iyi olur. Teşekkür ederim.” Diyen İmran telefon konuşmasının bitmesini bekledi bir süre. Bu sırada sıcak bir kahve alan Sahra hem ellerini hem de içini ısıtmaya çalışıyordu. İmran Sahra’nın elindeki kahveyle uğraştığını görünce “üşüyor musun?” diye sordu. Başını sağa sola sallayan Sahra “çok değil.” Diye cevap verdi. Telefonla konuşması biten kasiyer İmran’a dönüp “efendim maalesef dükkân sahibi eviyle dükkânı arasındaki mesafe çok olduğu için gidemeyeceğini söyledi ancak yağmur durduktan sonra size yardımcı olabilirmiş.” Dedi. İmran, “hah şimdi tam oldu işte! Nasıl ayrılacağız buradan!” dedi biraz yüksek sesle. Sinirlenince otomatik olarak kendi dilinde konuşan İmran’ı anlamayan çocuk “affedersiniz ama efendim ne dediğinizi anlayamadım.” Diyince “sana demedim o yüzden boş ver.” Dedi. “napacağız? Araba sırılsıklam. Biz de öyle. Eve nasıl döneceğiz?” dedi Sahra yavaş adımlarla İmran’a yaklaşırken. “araba kiralayacak bir yer buluruz herhalde. Yağmur dursun biraz.” Dedi genç adam.