SAHRA!

13.bölüm

SAHRA!

13.BÖLÜM

Yazar; Canan Takan
 

İmran kızın söylediklerini duymuyormuş gibi yaklaşıyordu Sahra’nın dudaklarına. Sanki boynuna cam parçası değil de pamuk dayamışlar gibi. Sahra’nın gözyaşları daha da şiddetlenmişti, onu istemediği gün gibi ortadaydı fakat bu İmran’ı ondan soğutmuyor aksine daha da istemesini sağlıyordu. İki gencin dudakları arasında bir cetvel mesafesi kaldığı sırada duran İmran, boynuna dayatılmış olan camı aldı kızın elinden ve avucunun içinde derin bir kesik açtı. Çok geçmeden beliren kan bembeyaz çarşafların üzerine damlarken Sahra, korku, şaşkınlık ve nefret duyguları karışmış bir şekilde İmran’ın yaptıklarını izliyordu. Birkaç damla akan kanın ardından kızın üzerinden çekilip, sehpanın üstündeki bezi alıp eline sardı. Bütün düşünceleri yerle bir olan İmran bu duruma gelene kadar hiçbir şeyi fark edemediği için kendine söverek çıktı kapıdan.

Bütün bu olanlardan sonra karanlığın içinde salonda oturuyordu genç adam. Sahra’nın dudaklarından dökülen kelimeler beyninin içinde tur dönüyordu. Nasıl böyle bir şeyi saklayabilmişlerdi ve dahası İmran bunu nasıl yutmuştu inanamıyordu doğrusu. Yaşadıklarının ardından keşkeler sarmıştı etrafını. “ keşke kabul etmeseydim, keşke gelmeseydim, keşke görmeden nikâha evet demeseydim” diye devam eden keşkelerle uzun bir liste geçiyordu aklından.
Sahra yatağın üzerinde damla damla kuruyan kanı görünce yavaşça kalktı yerinden. Bir an gecenin finalini görür gibi olmuştu ve korku dolu anlar yaşamıştı fakat beklenmedik sonuçlarla kurtulmuştu.. Kapı sesi gelmemişti alt kattan bu demek oluyordu ki İmran salonda oturuyor. Korkusu ve siniri bir saat öncesine kadar daha azdı böylelikle mantıklı düşünmeye vakti olmuştu “İmran hiçbir şeyden haberi olmadığını söylerken doğruyu mu söylüyordu acaba?” Diye düşünmeden edememişti. Belki de doğruydu ama şu dakikadan itibaren pek bir önemi yoktu. Nikâh kıyılmıştı bir kere ve iki yıl boyunca ona mahkûm olduğunu çok iyi biliyordu. Nasıl bir insan evleneceği kişiyi görmeden evlenebilirdi ki? Yirmi birinci yüzyılda ve batıda yetişmiş olan biri hangi akılla bunu kabul edebilirdi? Kafasında bu sorular dolaşırken yengesinin sözleri geldi aklına “İmran yıllardır seni bekliyor!”… Ablası ruhunu teslim ettikten sonra vakit kaybetmeden kendisiyle evlilik planları yapmış olması deli ediyordu genç kızı.

Gece ilerlerken saatin on ikiyi geçmiş olduğunu gören Sahra, ağlamaktan ve tartışma sırasında bağırmış oluşundan dolayı susamış mutfağa gitmek için kapıya yönelmişti. Koridordan geçerken İmran’ın uyuduğunu düşünüyordu fakat merdivenlerin başına geldiğinde bir kadın sesi duydu. Ses çıkarmadan usulca merdivenlerden aşağı inip salonun içine baktığında gördüğü kişi hem sütannesi hem de Kahire’nin hatırı sayılır büyüklerinden birinin eşi olan Hatice hanımdan başkası değildi. Hatice Hanım geceyi fırsat bilip lavaboyu kullanmak için eve girmişti fakat salonun ışıklarını açınca karşısında İmran’ı görmüş şaşkınlığını gizleyememişti. “evladım ne yapıyorsun burada tek başına?” sorusunu duyana kadar ışıkların yanışını dahi fark edememişti İmran. Öylesine dalgındı ki dipsiz bir kuyuya bakıyordu sanki gözleri. Sorulan soruyla başını çeviren İmran ne diyeceğini bilemişti önce sonrasında elini cebine koymuştu hemen, kanadığı görünmesin diye. Ardından kısa süren sessizliği bozup “Ss..Sahra, şey yani gelin hazırlanıyor!” diyerek bulduğu ilk yalanı söylemişti kadına. Konuşmaya merdiven başından şahitlik eden Sahra “hı hı hazırlanıyorum. Senin kefenini de hazırlayacağım şimdi merak etme sen!” diye söyleniyordu. Köşesinden çıkmak yerine daha neler söyleyeceğini duymak için olduğu yerde beklemeye devam etti Sahra. “anladım evladım ben mutfağa uğrayıp çıkacağım şimdi.” Diyen kadın bir şeylerden işkillenmiş görünüyordu. Bir süre sonra mutfaktan dönen kadını gören İmran, merdivenlere doğru yöneldi yukarı çıkacakmış gibi bir hava yaratmaya çalışıyordu. İmran’ın geldiğini gören Sahra sessiz ve hızlı adımlarla yukarı çıktı fakat genç adam hala aşağıda bekliyordu. Yaşlı kadının evden ayrılması üzerine elini cebinden çıkaran İmran gerisin geri salona döndü.