julianne's
"I MISS YOU BABY"
BABY...
Isa lang ang tumatawag sakin nun except kay mama. I mean, TUMAWAG.
I know very well his voice.
The voice that used to let me feel so blessed.
The voice that used to cheer me up when I feel so down.
The voice that used to sing to me until I fell asleep.
The voice that I fell in love with.
The voice that---wait. It's just not the voice that I remember, but the owner of the voice.
"W-Who are you?"
I know nakamove on na ako. Pero iba pa rin pala pag narinig ko ulit ung boses nya.
"So nakalimutan mo na talaga ako? Good for you."
Yun lang sinabi nya then binaba na nya.
John Carlo Galvez was our school radio dj. He's handsome and an eye-candy. He has this sweet manly voice that could surely melt any girl's heart. And that doesn't exclude mine because I fell in love with him.
He was my very first love. He's my first boyfriend, first kiss, first date and first heartbreak.
And now, bumalik na sya. Bumalik din ung mga alaala. Ung mga sweet and happy moments namin together. Ung 8months namin as a couple. Even ung sakit, bumalik ulit...
After of almost a year, I, once again, cried myself to sleep.
Kinabukasan.
"Carlo? You mean, ung ex mo?!"
"Shhhh. Sya nga. Hinaan mo lang boses mo. Baka mapagalitan tayo ng librarian"
"Ow. Anung sabi nya? Teka. Sya ba ang dahilan kung bakit mugto yang mga mata mo??"
TToTT
Wala talaga akong takas kay Steph. Talaga bang masyado syang observant o obvious talaga na umiyak ako kagabi? Hmmm..
"Ah eh. Tinatanong kung sino ung kasama ko kagabi."
"E? E sino nga ba? Hah? Di mo sinasabi ah! May boylet ka pala ah!!"
O.O
Patay!
"E si L-Lance yun. Sumabay sya sakin umuwi kahapon. Hehe. Tama si Lance nga un."
Maniwala ka Steph!
Maniwala ka please!
Di ko naman pedeng sabihin na si Dave un.
"Hmmm.. Si Lance talaga? Hmmm.. O ano pang sabi ni Carlo??"
Buti na lang di na sya nagtanong ulit..ng tungkol sa kasama ko kagabi.
"Nung pagkasabi ko ng 'Who are you?', sabi nya, nakalimutan ko na daw pala sya talaga. Good for me daw. Then he ended the call."
"Hmmm. Kung nakita ka nya kagabi nung hinatid ka ni Lance, meaning pupuntahan ka dapat nya."
O_O
Talaga?
"Makikipag usap siguro sya sayo. Besides, wala naman kayong maayos na closure di ba? It has been almost one and a half year naman na nung nangyari un. Nung nakita mo sya na may ibang kahalikan. Tap-- GOSH. I'm so sorry friend. Wag ka ng umiyak dyan"
"Huh? Sinong umiiyak?"
Pagkasabi ko nun, napansin ko na naging cloudy ung paningin ko.
Grabe. Di ko expected na affected pa rin ako sa ginawa ni Carlo sakin.
Paano ko nga ba makakalimutan un?
Ikaw na'ng makahuli sa boyfriend mo na may ibang kahalikan. Tapos umalis sya nang wala man lang paa-paalam.
He left me hanging. Ni hindi man lang nagpaliwanag. Hindi ko alam kung bakit nya ako niloko at iniwan. Di ko alam kung ano ba nagawa ko para saktan nya ako nang ganon. Sobrang ang sakit.
Sobrang mahal ko kasi sya. Hanggang ngayon ata mahal ko pa sya. Hindi ko alam kung bakit.
Di ko na kinaya. Tumulo na ng bongga yung luha ko. Tumayo na ako sa kinauupuan ko at lumabas sa library. Sumunod naman agad sakin si Steph.
Mukha lang tanga pero naglalakad kami sa corridor na puno ng mga istudyante habang umiiyak ako. For sure, pinagtitinginan nila kami.
Si Steph ang nagga-guide sakin kaya walang nakakabangga sakin. Di ko din alam kung saan kami pupunta.
Nasa corridor pa rin kami nang biglang huminto sa paglalakad si Steph kaya napahinto na rin ako.
"Ano pang ginagawa mo dito hah??!!!"
Nagulat ako nang sumigaw si Steph. Tumahimik din ung corridor.
Sino kaya yung sinigawan nya?
"I just want to talk to her Steph."
O_O
"C-Carlo?"
Humarap sakin si Steph kaya naharangan nya si Carlo. Kaya di ko nakita ung lalaking dahilan ng pag iyak ko.
"No. Julia, you don't want to see him now!Tara!"
"Steph please let me talk to her. Julia mag usap tayo."
Hinatak ni Carlo ung kamay ko kaya napahinto ako sa paglalakad. Pati din si Steph napahinto.
"Julia come on. Wag mo nang pansinin yan."
"Julia please."
Nakayuko ako kaya di ko pa rin nakikita sa Carlo.
Kaya ko na ba? Kaya ko na ba syang makita ulit? Kaya ko na ba syang kausapin?
"Okay. I will talk to you...but not now. Di ko pa kaya. Sorry"
Nagbreak ung boses ko. Di ko pa talaga kaya.
"Teka. Umiiyak ka ba?"
Hinawakan ni Carlo ung kamay at mukha ko.
"Tumingin ka sakin Julia. Please."
Pinilit nyang iharap ung mukha ko sakanya.
"Ayaw nyang makipag usap di ba? Wag mo nang pilitin."
O_o
Si Dave ba yun?
Pag angat ko ng ulo ko, nakita ko si Dave na nakasandal sa pader. Nakayuko sya. Parang tinitignan ung sapatos nya.
Kami ba talaga kausap nito?
Habang nakatingin ako kay Dave, Carlo grabbed the chance para iharap ang muka ko sakanya.
And there, nakita ko ulit sya. One and a half year na ang nakalipas pero ganon pa rin ung muka nya. Gwapo pa rin.
"Bakit ka umiiyak Julia?"
Pinunasan nya ung luha sa pisngi ko.
Oh God. Namiss ko talaga sya.
Gusto ko syang yakapin. Gusto kong hawakan ang muka at kamay nya. Gusto ko syang hali---
"Julie sweetie, UMUWI NA TAYO"
+++++++++++++++
Dedicated to kay singlexvi. ;))
Pasensya na. Hirap magdedict using cp eh T.T
Comment naman dyan please.
Thanks!:))
