Aliyah (ang batang ina)

Chapter 35

This Chapter is dedicated to all of you! Happy 10k ! :)) Enjoy Reading everyone!! This Chapter is unedited so sorry for all typographical errors & wrong grammar hahaha. Don't Forget to give me VOTES & COMMENTS! Thank you so much. :))
-Ms.Author KIMJANEEE
******************
CHAPTER 35
" Like Im gonna lose you."

IVAN ACE POINT OF VIEW

" Wala ka na sa buhay niya, sa buhay nila. Let her go, wala ng kakapuntahan pa yang binabalak mo. Kalimutan mo na lang sila! Masaya na sila, wag ka ng manggulo pa Ivan. "

Siguro nga madaling sabihin para sa kanila ang mga yon, pero alam kahit kailan hinding-hindi nila ako maiintindihan, kaya wala akong pakialam sa kung ano pang sasabihin nila sakin.

I know, Im such a jerk! A stupid person!
Iniwan ko siya, sila ng anak namin ng ganon na lamang. Hindi ko man lang sinabi sa kanya ang dahilan kung bakit ako umalis. Bakit? Kasi ayokong maghintay siya, sila sa pagbabalik ko. Kasi alam kong wala rin namang kasiguraduhan kung makakabalik pa nga ba ako, at kung may babalikan pa ba ako?

Regrets. I have so many regrets in my life! Alam kong kasalanan ko naman ang lahat, hindi ako naging matapang para samin ni Aliyah at para sa anak namin.
Lahat ng yon, pinag-sisihan ko ngayon.
If I could go back in time, I'll make sure na itatama ko ang lahat ng pagkakamali ko. Pero, hindi ko na maibabalik ang mga nangyari na. Tama nga sila, nasa huli ang pag-sisisi.

I love her. I love her so much. Pero hindi ko siya napag-laban, hindi ko sila pinag-laban ni Shacey. Iniwan ko sila, naging mahina ako. Natakot ako.

" Sasama ka samin, sa ayaw at sa gusto mo. "

Bakit ako sumama sa kanila noon? Dapat ginawa ko ang lahat, para sa mag-ina ko! Pero hindi eh, naging makasarili ako.

Being Aliyah's boyfriend and Shacey's father are the best thing happened in my life. Mahal na mahal ko silang dalawa, pero wala akong nagawa para manatili sa tabi nila.

Years ago, bago ako maging isang ganap na batang ama alam ko ng dadating ang araw na kailangan kong sumunod sa mga gusto ni Dad para sakin. Aliyah's cousin, si Rissey siya ang anak ng business partner ni Dad. Rissey's family was so powerful, mayaman ang mga ito kaya naman nagustuhan sila agad ni Dad bilang patnership sa ibang business namin. When Aliyah's told me about her pregnancy, honestly hindi ko talaga alam ang gagawin nung oras na iyon kaya ako nag-pakaisa muna,then I realized hindi ko kayang iwan si Aliyah simply because I really love her. Kaya naman umalis ako noon ng bansa para kausapin sila Dad, of course Dad got mad at me. But somehow, pumayag siya sa gusto ko na umuwi kami ng Pilipinas para kausapin ang parents ni Aliyah dahil papanindigan ko ang mag-ina ko.

Dad decided na mag-sama kami ni Aliyah, at pumayag rin naman ang mga parents ni Aliyah. We stayed happy and contented. Wala na akong mahihiling pa, Im really happy with Aliyah and Shacey.

But something happened.

" Ivan, I need you. Ang kumpanya natin unti - unti ng bumabagsak. Malapit na itong mawala satin, at kailangan natin ng malaking pera para maayos ang kumpanya natin at upang maibalik natin ito sa dati. " Noong oras na yon, ang gusto ko lamang ay makatulong kay Dad kahit papaano. Hindi ko hahayaang mawala samin ang kumpanya na pinag-hirapan nila Mom noon.

" Dad I will help you. Hindi ko kayang mawala satin ang kumpanya, kayo ni mommy ang bumuo nito, sipag at tiyaga ang pinuhunan niyo dito noon, at hindi ko hahayaang pati itong kumpanya na tanging naiwang alaala satin ni mommy mawawala pa." I know kahit wala na si mommy, ang gusto niya ay mapanatili namin ni Dad ang kumpanya ng maayos.
I do the best thing I can para makatulong kay Dad, at sa stepmother ko. Pero, sadyang mahirap ang buhay. I really tried my best para matulungan sila Dad sa paghahanap ng solusyon sa unti-unting paglubog ng kumpanya, ngunit palagi kaming bigo. Hanggang sa isang tao ang lumapit samin na handang tumulong, ngunit may hinihingi na kapalit ito.