BÖLÜM P.TESİ GELECEKKEN ŞİMDİ GELİYOR :) EVET BENİ PATAKLAYABİLİRSİNİZ :) AMA MAZUR DA GÖREBİLİRSİNİZ ÇÜNKÜ OLAN OLAYLARDAN SONRA AKLIM ÇOK KARIŞIKTI VE BİR TÜRLÜ TOPARLAYAMADIM, DÜN YAZIYORDUM BİR BAKTIM HİÇ OLMAMASI GEREKEN OLAYLARI YAZIYORDUM. O YÜZDEN KAFAMI TOPARLAYIP DÜZGÜN BİR BÖLÜM PAYLAŞMAK İSTEDİM.
BU ARADA 1000 OYU GEÇTİK :) ASIN BAYRAKLARI ASIN :) AMA İŞ BİTMEDİ ŞİMDİ HEDEF 2000 OY :) BİLİYORUM ÇOK ŞEY İSTİYORUM AMA İSTEKLERİM BİTMEDİ :)
OYLAMAYI/YORUMLAMAYI/BENİ WATTPADDE TAKİP ETMEYİ/ HİKAYEYİ ARKADAŞLARINIZA ÖNERMEYİ UNUTMAYIN.
İŞTE ŞİMDİ ÇOK ŞEY İSTEDİM :)
Deniz'in Bakış açısından, Söyleşi günü;
Hazırdım. Sanırım. Üzerime giydiğim kıyafetleri defalarca gözden geçirip üzerinde sayısız oynama yapıp sonra eski haline döndürdükten sonra hazır olduğumu düşünerek kapıya ilerlesem de hala içimde bitmek bilmeyen bir kuşku vardı. Daha önce hiç böyle bir görüşmeye katılmadığımdan ne giyeceğimi bilmemek ayrı bir konu, doğru kıyafeti seçip onun doğru olup olmadığından şüphe duymak ayrı bir konuydu. Ne kadar kıyafet ana meseleymiş gibi gözükse de içten içe, dıştan dışa itiraf etmemekte ısrarcı bir ruhla şüphelerimin kıyafetle bir alakası olmadığını yapımcı ile görüşmeye gitmemin beni rahatsız eden unsur olduğunun farkındaydım.
İsteyip istemediğinizden emin olmadığınız bir olay gelip sizi bulduğunda yapmanız gereken isimli bir kitaba sahip olmak, içerisinden birkaç bilgi edinip tüyo almak fena olmazdı. Ülkemizde her konu ile ilişkin yazılmış bir kişisel gelişim kitabı bulunsa da bu konuyu başlı başına ele alıp bir kitap yazan yazar olduğunu varsaymıyordum. Olsa olsa başka bir kitabın ortalarında üstün körü geçilmiş, yazılmak için yazılmış bir paragrafın cümlelerini dolduruyordur. Birkaç tüyo alacağım diye de bir paragrafa bir kitap almak, kitap kurdu ruhuma bile mantıklı gelmiyordu çünkü kişisel gelişim kitapları konusunda öngörüye sahip biri olarak o paragraf harici kitabın geri kalanında ne anlattıklarını gayet iyi biliyordum. Mutlu olun! Sana ne kardeşim! İster olurum ister olmam! İşte bu o kitaplardan birini bulur bulmaz vermek istediğim tepki idi.
Farklı bir amaç uğruna güne merhaba deyip farklı giysilerle sokağa çıkmaya hazırlansam da bugünü diğerlerinden ayıran diğer bir eleman sezgilerimin değişikliğiydi. Hani bazen etrafınızda bir hadise vuku bulur da siz farkında olmazsınız ya... Hani içinize tuhaf, anlam veremediğiniz bir his çöker ve siz... Öyle işte.
"Uyanmışsın" dedi Derya. Gözlüklerini düzeltip başını bilgisayar ekranına geri döndürdüğünde merdivenin son basamağını geride bırakmıştım. Keşke tasalarımda merdiven basamakları kadar kolay aşılabilseydi. "Bütün gün ölü taklidi yapar yapımcı ile görüşmeye gitmezsin diye düşünmüştüm." Elim tırabzanda yönüm ona dönük yanlarına gitmeyi hedeflemişken durdum. Fena fikir değildi. Niye aklıma gelmemişti ki benim bu! Belleğime olur olmaz her fikir üşüşüyordu da böyle kreatif, işe yarar çözümler niye gelmiyordu aklıma?
"Neler yapıyorsun sabah sabah" dedim masaya yaklaşırken. Kendi aptallığımı görülmeyecek, hatırlanmayacak bir yere tekmeleyip ortadan kaybettim. Derya uzun bir süre önce kaybettiği veya rafa kaldırdığı benliğini geri indirmiş, kazanmış bilgisayarla bütünleşmiş ergen haline bürünmüştü. Elleri insanüstü bir hızla klavyeyi tarıyor, ardı ardına tuşlara basıp bir şeyler araştırıyordu. Yine neyin peşindeydi bu kız?
"Ayşe'nin akrabası için araştırma yapıyorum. Polis aradı sabahın yedisinde. Bir veriye ulaşamamışlar." Bana baktı. "Şaşırmadım" dedi. Masanın başköşesinde duran sandalyeyi oturmam için yanına çekti. "Ben de işleri elime alayım dedim." Çektiği sandalyeye yerleşip ekrana belki anlarım umuduyla baktım. Yine. Niye aklıma gelmemişti bu benim. Derya bu konuda çok önemli bir taştı, hatta daha da ileri gidip onu şah diye adlandırabilirdim. İşi, kabullenmek de zorlansam da istenilen bilgiye kısa sürede ulaşmada ki zekâsı bize zafer getirebilirdi. Zaferin biz de mutluluk yaratıp yaratmayacağından emin olamasam da.
