Władca Wampirów

Brian

Gdy usłyszałem jej słowa, wściekłem się. Naprawdę starałem się, żeby smakowało jej to śniadanie, a ona niedość, że zlekceważyła moje polecenie, to na dodatek bezczelnie mnie oskarża! Naprawdę ludzie mają o mnie takie zdanie? Nawet przez myśl mi nie przeszło, żeby ją zatruć. Trzasnąłem drzwiami od jadalni i wyszedłem na korytarz. Zobaczyłem Sama opierającego się o okno. Jak zwykle na jego ustach był ten arogancki uśmiech.
-Niezła sztuka z niej. - Zaczął do mnie podchodzić, a ja trzęsłem się ze złości.
-Nawet do mnie nie podchodź!- warknąłem przez zaciśnięte zęby. - Stanął jak wryty. Chyba zobaczył, że nie mam humoru, a on bardzo dobrze wiedział, że jestem wtedy agresywny. Szybko dostałem się do swojej sypialni. Zamknąłem drzwi i podszedłem do mojej szuflady, z której wyciągnąłem papierosy. Wiedziałem, że to świństwo, ale powinno mnie chociaż na chwilę uspokoić. Podszedłem do balkonu, gdzie odpaliłem szluga. Napawałem się widokiem mojego pięknego królestwa i utwierdziłem się w przekonaniu, że chcę zakończyć tę okropną wojnę. Ona nas niszczy, niszczy wszystkich. Chcę, żeby moi poddani czuli się tu bezpiecznie i będę dążył do tego. Mimo że nie będzie to łatwe, spróbuję wcielić mój plan w życie. Zgasiłem papierosa i wszedłem z powrotem do pokoju. Trochę uspokojony położyłem się na wielkim łóżku i wtedy poczułem jak z mojej buzi wychodzą kły. Przez ostatnie wydarzenia zapomniałem o krwi. Nie piłem jej na dzisiejszym śniadaniu, ba! Nie piłem jej od dwóch tygodni! Bardzo potrzebowałem tej czerwonej cieczy i z tą myślą pobiegłem do kuchni. W sekundę zjawiłem się przy lodówce, otworzyłem ją i szukałem na każdej półce, lecz nie znalazłem ani jednej buteleczki z krwią. Kły zaczęły mi nieprzyjemnie pulsować.
-Krew, krew, krew. - Wymruczałem do siebie i wtedy sobie coś uświadomiłem. Tylko jedna osoba mogła zaspokoić moje pragnienie, a była nią Katy...

Bardzo, bardzo przepraszam za długą nieobecność :/ Nie miałam czasu, i było słabo z internetem :c Ale oto jestem! :D