KOYU KIRMIZI

17. Kaçış

Gece , ormanın üzerine çökmüştü. Uzun bir süre geçmesine rağmen bizi ormanda hapsetmeye niyetliydi yine. Bu an, tanıdıktı. Zihnimin bir köşesinde asla unutamayacağım bir ana inanılmaz benziyordu. Dejavunun içinde kayboluyorduk sanki.

Anthony güçlükle yutkunuyordu ve inanılmaz terlemişti. Durduktan sonra elini ağaca yasladı.
"Suya ihtiyacım var."

Karanlık ormana göz gezdirdim.
"Nasıl bulacağız? Kaybolduk."

"Bulamayacağız." dedi Anthony umutsuzlukla."Normal insan bedenim susuz en fazla 3 gün idare edebilecek. Ve 1 günü neredeyse bitti."

"Hadi ama, avcı."

"Gerçekleşek şey bu."

"Anthony, çölde değiliz."

Elini ağaçtan indirdikten sonra yürümeye devam etti.

Yaklaşık yarım saat sonra büyük taşlardan yapılmış eski tip evler görünmeye başladı.
"Ormanın içine kim ev yapar ki?"
dedim ilerideki evlere bakarken.

"Cadılar." dedi Anthony.

"Tanrım." dedim fısıltıyla. "Bize zarar verirler mi?"

"Hayır." dedi Anthony gülümseyerek."Susuzluktan ölmeyeceğim galiba."

Gri taştan, yüksek evlere doğru yürümeye devam ettik.
Evler düzensiz yerleştirilmişti ve yalnızca üç taneydi.

Taştan evin ahşap kapısının önüne geldiğimde içeri girip girmemek konusunda tereddütlüydüm ancak Anthony için çare buydu.
Kapıyı tıklattı Anthony.

40 yaşlarında görünen bir kadın açtı kapıyı. Açık kahverengi dalgalı saçları omuzlarına dökülüyordu.

Soran gözlerle bize baktı.
"Merhaba," dedi Anthony ne diyeceğini bilemezmiş gibi. "Yardımınıza ihtiyacımız var."

Kadın bana ardından Anthony'e baktı. "Enerjiniz farklı. İnsan değilsiniz siz."
Bize yaklaştı. Kollarımıza yavaşça dokundu.
"Vampir ve vampir avcısı." dedi geri çekilirken.

Şüpheli gözlerle bize tekrar baktıktan sonra "Sizin düşman olmadığınızı nereden bileceğim?" dedi.

"Ben April'ın eski bir tanıdığıyım." April, 'tek gecelikti' diye bahsettiği kız olmalıydı. Yüz ifademi kontrol edermiş gibi bana baktıktan sonra devam etti. "Düşman değiliz. Sadece ormanda kaybolduk."

Kadın tereddütle geriye çekildi. İçeri geçtik.
Cadılar bir anda ayağa kalktı. "Bunlar da kim?" Genç-yaşlı erkek-kadın karışık bir topluluktu.
Korkuları yüzlerinden okunuyordu.

"Kız olan vampir, erkek ise avcı." dedi bizi içeri alan kadın.

"Enerjileri çok yüksek."
Dedi bir tane erkek.
" Daha önce hiç hissetmediğim kadar yüksek hem de." dedi başka biri.

Bu iyi bir şey mi kötü bir şey mi bilemiyordum.
Anthony ile yanyana oturduktan sonra elimi tuttu.
Ardından birkaç süs eşyasının yere düşüşünü gördük.
"Birbirinize dokunmayi kesin." dedi bir kadın kırık porselen eşyaya bakarken. "Yoksa burası yerle bir olacak."
"Anlamadım?" dedim. Anthony de anlamamıştı.
"Birbirinize dokunduğunuzda yüksek enerji yayıyorsunuz ve sihirle dolu bir evde bu enerji tehlikeli."

"Neden oluyor bu peki?" dedim.

Cadılar birbirine baktılar. "Özelsiniz demek oluyor."
"Ne gibi bir özellik?" dedi Anthony.

"Türleriniz için tehlikelisiniz."
Anthony'nin rüyasından alıntılanmıştı sanki bu cümle.

"Biz kimseye bir şey yapmıyoruz." dedim.
Cadılardan bir tanesi güldü. "Sadece birbirinize dokunuşunuzla bile güçlü bir enerji yayıyorsunuz. Bu güçten doğacak bir bebek türleriniz için tehdit oluşturacak."