KOYU KIRMIZI

19. Mucize

Klozetin kapağını kapatıp üzerine otururken ellerimle yüzümü kapatıp iç çektim.

"Lütfen, bu olmasın." diye fısıldadım.
Anthony bana yaklaştı ve dizlerinin üzerine oturdu.

"Bu bir mucize, Jane."

Ellerimi yüzümden indirerek ona baktım.
"Anthony, onu yaşatmazlar."

"Ona zarar vermelerine asla izin vermem, eğer bu gerçekse."
Elini karnıma koydu.
Gözlerimin dolduğunu hissediyordum.

"Bunun olmaması gerekiyordu." dedim ayağa kalkarken.

"Ama oldu." dedi Anthony.

"Emin değiliz. Anthony onu hissedemiyorum."

"Vücudun tepki veriyor ama."

"İçeride nasıl bir şey olduğunu bilmiyoruz. Vampir-Vampir avcısının çocuğu... Tanrım, korkuyorum."

Elimi tuttu. "Korkma, Jane. O bir bebek. Ve ne olursa olsun bizim bebeğimiz." Biraz daha yaklaştığında nefesi yüzümdeydi. Sesini alçaltı. "İkimizin."

Dudaklarımız birbirine değecek kadar yakındı.
"Mucizemiz." dedi elini karnıma koyarken.
"Yasak aşkın çocuğu." dedim geri çekilirken.

Anthony anlam veremeyen bakışlarla yüzümü inceliyordu. "Jane, başından beri aile kurmaktan bahseden kişi sendin. Ve şuan bebeğe karşı çok nefret dolusun."

"Anthony, anlamıyorsun." dedim. "Vampirlerin çocuğu olamaz!" Sesimi biraz yükseltmiştim. "Olmaması gereken bir şey bu. İçimde nasıl bir yaratık var bilemiyorum. Bir vampirin çocuğu, vampirin!"

"Hayır, Jane'in çocuğu."

Mavi gözlerini gözlerime kilitledi. "Aşktan güçlü bir bağla birbirlerine bağlanmış iki kişinin çocuğu. Bunun yasak aşk olduğunu söyleyen aptal avcı kuralları umurumda bile değil, anlıyor musun? Eğer ortada bir bebek varsa, ona canavar muamelesi yapıp yaratık diye bahsedemezsin! O bizim bebeğimiz, Jane."

"Bizi tehlikeleye atacak!" dedim."Hepimizin sonu olacak bir bebek bu!"
"Bir kez daha söylüyorum, avcılar ve ne yapacakları umurumda değil!"
Ardından duraksadı ve bana baktı."Sen bu bebeği istemiyorsun."

Bakışlarımı yere indirirken gözlerimi kapattım.
"Gerçek bir vampir olduğunu bana kanıtladın. Donuk, duygusuz ve bencil!"

Son sözleri hançer gibi saplandı kalbime.
Donuk, duygusuz ve bencil.

***

Hiçbir zaman bir çocuğumun olma ihtimalini bile düşünmemiştim.
Ben vampirdim. Öldürmek için yaratılmış,merhamet duygusu olmadan öldüren, kanla beslenen, damarlarında kan akmayan, kalbi atmayan donuk, duygusuz ve bencil bir türdendim.
Annelik içgüdüsünün bende var olması imkansızdı.
Bu bebek, şanssızdı. Kendimizi bile zor koruyorken onu nasıl koruyabilirdik ki? Herkes onun ölümünü isterken nasıl kurtarabilirdik onu ölümün soğuk kollarından?

İmkansız aşkın imkansız çocuğu...
Zehirli bir meyve.

Anthony, karşıdaki koltukta oturmuş beni izliyordu.
Gözlerimi kapattım. Ve tüm bunların rüya olmasını diledim.

Ben insanken anne olmak isterdim. Yaşlanabilen bir anne. Bu bebek, nasıl bir şeydi bilemiyordum. Vampirse asla büyümeyecek miydi?
Vampir bir vampir avcısı olabilir miydi?
Zıtlıklar, bir bedende bütünleşir miydi?
Anthony de ne yapacağını şaşırmış durumdaydı.
Ayağa kalktı ve yavaş adımlarla yanıma geldi. Oturdu.
Elimi tuttu ve mavi gözleriyle bana baktı.