Gözlerindeki Girdap

29.bölüm

Kollarımı göğsümde kavuşturmuş ağır adımlarla yurdun bahçesine doğru yürümeye başladım. Başımı kaldırıp baktığımda gökyüzü alacaydı. Alacakaranlık vardı bu gece..
Gülümsedim.

O iyimiş.. Gayet iyi.. Bana attığı mesajda öyle yazıyor.. Derin bir nefes aldım. Bensiz iyi olmana sevinmeli miyim?  Sanırım evet..  İyisin ya bu yeterli..

Duyduğum ses bütün düşüncelerimi yarıda kesmişti. Sesin geldiği yöne doğru hızlı adımlarla ilerlemeye başladım. Küçük bir çocuk duvarın dibine çökmüş içini çeke çeke ağlıyordu. Üstümdeki ince hırkayı çıkarıp çocuğun üstüne sardığımda irkildi. Yaşlı gözleriyle bakıyordu bana.. Parmaklarımı yumuşak saçlarında gezdirirken fısıldadım.

"Neden ağlıyorsun küçüğüm?" Dizlerini karnına çekti.

"Annemle, babamı çok özlüyorum." Hıçkırdı. "Bir aile olmayı özlüyorum."
Onu kendime çekip sıkıca sardığımda küçücük kollarıyla kavramıştı beni.. Söylediği sözler kalbimi parçalıyordu.. Kalbine sığmayacak kalbinden büyük acılar taşıyordu içinde..

"Ben daha bebekken annemle babam ölmüş. Onları görmeden bırakıp gitmişler beni."

"Bazen insanlar gitmek istemeseler de.. Gitmek zorundadırlar."

"Onları hiç göremedim. Bir kez bile olsa görmeyi çok isterdim."

"Sen onları göremesende onlar seni görüyor."

Duyduğum sesle yerimde sıçradım. İçim titreyerek arkamı dönüp baktığımda Sonatın gri irisleriyle çarpışmıştı gözlerim.. Yanımıza gelip oturduğunda parmağıyla gökyüzünü işaret etti.

"Bak oradaki iki yıldızı görüyor musun?" küçük çocuk başını salladı.

"O yıldızların içinde annen ve baban var.. Senin her anını, her davranışını izliyorlar. Şuan üzgünsün.. Bunu görüyorlar ve üzülüyorlar.. Onları üzmek istemezsin değil mi?" küçük çocuk başını iki yana salladı.

"Öyleyse kocaman gülümse bakalım annenle babana." Küçük çocuk gözlerini kocaman açıp gülümsedi.

"İşte böyle sen göremiyorsun ama onlarda sana gülümsüyor." Sonat yerden kalkıp çocuğu kucağına aldı.

"Şimdi güçlü bir sesle onları çok sevdiğini haykır.. Seni duyacaklardır."

Çocuk ellerini ağzına siper ettiğinde güçlü bir sesle haykırmaya başladı.
"Anne! Baba!  Sizi çok seviyorum.. Çok seviyorum."

Gözlerime doluşan yaşlarla gülümsedim.
Küçük çocuk öyle mutluydu ki..
Sevinçle haykırıyordu. Gökyüzüne..
Sesini duyurmaya çalışıyordu. Annesine ve Babasına..
Masumdu.. Saftı.. Berraktı..
Ve en önemlisi bir çocuğun mutluluğu her şeye değerdi.

Sonat çocuğu etrafında döndürmeye başladığında.. Çocuğun kahkahalarıyla parladı yıldızlar..
Sonat gülümsüyordu.

Yanağındaki minik çukuru.. Gamzesini sevdiğim adam..
Bir gün çok iyi bir baba olacaksın buna tüm kalbimle inanıyorum..