Gözlerindeki Girdap

34.

Sessizdi.. Issızdı adam, içi yangın yeriydi. Yüreğiyse enkaz.. Sevdiği kadın ellerinin arasından uçup gitmişti. Yetişememisti.. Tutamamıştı kanatlarından gitme seviyorum seni diyememişti. Daha kendine bile itiraf edememişti ama sevmişti girdabına kapılan aptal kuşunu. Götürdü parmaklarını aylardır kesmedigi sakallarına o an sanki kadının parmak uçlarının ruhu gezindi sakallarında.. Oturduğu yerde dizlerini iyice çekti karnına karanlık odanın siyah perdesinden içeriye sızan ay ışığı dolduruyordu odayı.. Gözünün önüne gelen anılarla başını duvara yaslayıp sımsıkı yumdu gözlerini..

Aylar önceydi..
Karanlıktı oda kucağına dağılmıştı kadının saçları perdenin aralık yerinden inceden sızan ay ışığı vuruyordu kadının saçlarına.. Parlıyordu her bir teli.. Dudaklarından dökülüyordu Sezen Aksunun sözleri "Ben sende tutuklu kaldım." Diyordu. Bir eli adamın yanağını okşarken.. Ve devam etti. "Kendi hayatımdan çaldım." Ve son kez canlandı kadının aşkla bakan gözleri gözlerinde.. Seslice yutkunup ellerini saçlarından geçirdi adam.. Çok pişmandı. Keşke her fırsatta söyleseydi sevdiğini, ona sevmeyi öğreten kadına..

keşke günlerini dolu dolu onunla geçirseydi.. Şimdi onsuzluk öyle zordu ki.. Arevi çok özlüyordu.. Işıldayan gözlerini.. Ellerini.. Perçemini.. Gülüşünü..

Seslice yutkundu Sonat.. Gülüşü diye fısıldadı. 

O kadar az gördüm ki gülüşünü.. Onu hep ağlattım hep ağladığı için göremedin gülüşünü aptal sonat! sen seni seven kadının değerini bilemedin.. Hemde hiçbir zaman..

yumruk yaptığı elleriyle başına vurmaya başladı. Aptalsın.. Aptal!