11.Bölüm
Sabah babam evden çıktığında ben henüz çıkamamıştım. Saçlarımı düzeltip parfüm sıktım. Sonra nolur n'olmaz diye üstüme yağmurluğumu alıp evden çıktım.
Arabaya gittiğimde beni bir sürpriz bekliyordu: Ezra.
Tamam. Onun da bizimle geleceğini biliyordum ama ön koltuğa oturmak zorunda mıydı?
Asık bir suratla arabaya bindim.
"Günaydın!"
Ağzımı bile açmadım.
"Kızım, Ezra günaydın diyor. Duymadın mı?"
"Günaydın."
Ardından cama döndüm. Okula gidene kadar tek kelime etmedim.
Okula geldiğimizde Ezra arabadan inip kapımı açtı. Babam gülüyordu.
İnmem için elini uzattı.
"Buyrun Matmazel!"
Mecburen elini tutup arabadan indim. Okul bahçesindeki bütün öğrenciler bize bakıyordu. Arabadan iner inmez elini bırakıp hızla binaya girdim. Neyse ki bahçede hiç öğretmen yoktu. Sınıfa girince çantamı sıraya fırlattım ve tekrar bahçeye geçtim.
Her sabah tören gibi bir şeyimiz oluyor da.
Kesinlikle tören değil çünkü tek yapılan müdürün ya da müdür yardımcılarından birinin günaydın deyip bizi sınıfa göndermesi.
Neyse sınıfımın toplanacağı yere geçtiğimde Hande başımda bitti. Anlaşılan az önce o da bahçedeymiş.
"Elif?! Az önce Ezra'nın elini mi tuttun sen?"
Evet Hande, mecburen!
"Ya arabadan inmeme yardım etti de."
"Aranızda bir şey yok yani"
"Yok. Hatta dün bana 'Hande ne kadar da güzel bir kız' dedi biliyor musun?"
Hande'nin yüz ifadesi görülmeye değerdi. Gülümemek için yanaklarımı ısırdım.
"Gerçekten mi?"
"Evet tabii ki."
Yalan. Ama ne yapayım hem Hande'yi hem Ezra'yı anca böyle kendimden uzaklaştırabilirim.
Bu arada Ezra yanımıza geldi.
"Günaydın Ezraaa!"
"Günaydın. Iıı adın neydi?"
Öküz. Ben burda kıza senin için güzel dedi falan diyorum. Adam gelmiş planımın içine...
"Hande."
"Aa evet Hande."
Sonra hocalar bağırdı da sıraya geçtik.
Sıramıza oturduğumuzda Hande yine başımda bitti.
"Biraz konuşalım mı?"
Refleks olarak Helin'e döndüm.
"Çabuk gel, ders başlayacak."
Kafa sallayıp Hande'nin peşinden sınıftan çıktım.
"Bugün sırada ismimi sordu."
"Ee evet o şeyden öyle ya-"
"Biliyorum biliyorum. Ben, benden hoşlandığını anlamayayım diye adımı unutmuş gibi yaptı. İlk günden ezberlemiş görünmek istemedi."
"Aa evet. Tam da o yüzden bence de."
"Sen de böyle düşünüyorsan hadi sınıfa gidelim."
"Hoca gelmeden gitsek iyi olur zaten."
-
